Gerçek Hayatım (High School Love On)

Bölüm 5: Benim Annem Yok!

Kabul etmek istemesem de..sonunda senin sayende mutluyum..Seul Bi..

■■■■■

Bir banka oturduk ve etrafı seyretmeye başladık.Iki pamukseker aldim,fazla yakınmisiz gibi gözüküyor.. ama sonuçta aramızda birsey yok.Sadece birbirimizi tanıyoruz.O kadar.

Bize doğru gelen kadını gördüğümde şok oldum. Burada bile beni rahat bırakmıyor! Önümüzde durdu.

" Hah! Bakıyorum gayet rahat gezip tozuyorsun."

"Ne yapmam gerekiyordu?!"

"Mesela birden çok kızı parmağında oynatmanın ne kadar acizce birsey olduğunu düşünebilirsin! Veya yaptıklarının sonuçlarının ne olabileceğini!!"

"Hiçbirşey yapmadığım için, düşünecegim bir şey yok ! Ama siz buraya gelip bana suan böyle şeyler söylemenin ne kadar saçma olduğunu düşünebilirsiniz. "

" Kızım günlerdir depresyonda! Seni her gördüğümde tekrar tekrar gebertmek istiyorum!! Gelip bunları söylemem az bile. Kızımın derslerine odaklanması gerekiyor!"

"O zaman bunu gidip kızınızla konuşun ! Gidelim Seul Bi ."

" Ya! Seul Bi dikkat et canım bu seni aldatiyordur.Hatta arkandan neler neler yapiyordur.Alismis bu kızları parmağında oynatmaya!!"

Son lafları acaip sinirimi bozmustu. Biraz daha devam ederse gerçekten kavga çıkabilirdi.Seul Bi'nin kolundan tuttum ve hizla ayağa kalktım.Kadin hala arkamdan bağırıyor ya ne çene varmış. Seul Bi döndü.

"Yeter! Birincisi biz sevgili değiliz. İkincisi kızınız ne durumda bilemiyorum ama yine de bu gelip böyle şeyler yapmanızın doğru olduğunu göstermez ! Ve en önemlisi Woohyun kesinlikle bahsettiğiniz gibi birşey yapmaz !!"

Allah aşkına bu kız neyin gazına geldi ?! Şimdi daha da kötü bir durumdayım. Ne olacak kadının aklı başına gelip benden özür mü dileyecek? Kesin daha da sinirlendi.

"Sen..annen yaşındaki bir kadına nasıl böyle konuşursun !!"

Seul Bi'nin yüzü düştü. Ama belli etmemeye çalıştı. Hiç de beceremiyor ki.O kadar lafa bozulmadi da bu lafa mı...ah..yoksa anne lafına mı üzüldü. Düşününce, belki de annesi şuan onu arıyordur.Kolundan daha sıkı tuttum ve hızla onu oradan uzaklastirdim.

"Woohyun..annem..beni özlüyor mudur?"

Cevap veremedim.Annesini görse tanimayacak bir durumda...ne dersem olmayacak.

Iyice yavasladik ve kolunu bıraktım.Bu benim suçum..yani öyle hissediyorum.Ve düşünürsek gerçekten de öyle..Eve vardık. Ms.Gong Seul Bi'yi görünce moralinin bozuk olduğunu anladı.Anlamamak zor zaten de neyse.Birsey soylememesi için sus işareti yaptım . Kafasını onaylar şekilde salladi.Onu bir sandalyeye oturttum ve önüne yemek koydum.Ben yatağını hazırlayana kadar oyalanması gerekiyordu. Ms.Gong yanına oturdu.Bende en azından konuyu bilmesi için kulağına fisildadim. "Annesini düşünüyor..."

Ardından yukarı çıktım. Ve battaniyeyi yere serdim,üstüne yastığı koydum, yorgani da kenara bıraktıktan sonra aşağı indim.Seul Bi sürekli gulumsuyordu. Ama bizi uzmemek için yaptığı belliydi.Bir insan bu kadar mı kötü rol yapar.Bende gülümseyerek yanlarına oturdum.

" Niye sustunuz? Beni mi cekistiriyordunuz yoksa ?!"

Ms.Gong elini muzipce yüzüne götürdü.

"Ay! Yakalandık"

Gülmeye başladık. Çok saçma sahneler bunlar evet..ama mutlu olmaya çalışıyoruz işte.

Sonra yatmaya çıktık . Ms.Gong işi olduğu için aşağıda kaldı.

Biraz yatakta döndükten sonra su içmek için kalktım. Ve Seul Bi'nin bagirislarini duydum.Hemen odaya koştum ve Seul Bi çığlık atarak uyandı.Cok terlemisti.

"Benim...benim annem yok !"

____________

Eveet biraz saçma bir bölüm oldu kabul ediyorum. Ama zaten bi yerden sonrasını okulda yazdım. Yani biraz öylesine bir bölüm oldu Üzgünüm -.- Herneyse bugün sınavım var.. bana kolay gelsin. İyi günler !!!