Yeni Şehir Yeni Hayat

Sen olmadan nefes alamıyorum.

Eve girip kendimi direk sıcak suya attım. Yarım saat boyunca suyun altında kalmıstım, rahatlatıyordu. Sonunda duştan çıktığımda odama girip bar için giyeceğim kıyafeti seçtim. Siyah deri bi etekle üstüne de bordo büstiyer giydim. Intikam almak istiyordum. Saçlarımı da kurutup düzleştirdim. Aynadan bakınca baya güzel görünüyordum. Topuklu ayakkabılarımı giyip evden çıktım. Burak'ı hatırlamak kalbimi acıtıyordu. Barın girişine göz attım. Burak gelmemişti bile önemsemiyordu demekki. Efe yanıma geldi.

"Çok dertli görünüyorsun hayırdır?" Dedi. Dayanamayıp ağlamak istedim ama yapmadım. Omuz silkip"iyiyim bi sorun yok" dedim. Sonra ikimizde şarkı Söylemek için yerlerimize geçtik. 2. Şarkıya geçtiğimde gözüm arkada birine takıldı. Burak gelmişti. Pera/Sevdiğim kadın şarkısını söylüyorduk. Gelmesinden etkilenmiştim ama yaptıkları da canımı yakıyordu. Şarkı bitene kadar ona baktım. Kısa bi ara vermek için sahneden indik. Boş koltuklardan birine gidip oturdum. O sırada Burak yanıma gelip kolumdan çekmeye başladı. "Canımı acıtıyorsun bırak beni" diye bağırmaya başladım. "Burdan gidiyoruz, bir daha da gelmeyeceksin." Dedi ve kolumdan çekmeye devam ederek bardan çıkardı. Kosarak efe yanımıza geldi. Buraga bagırarak durmasını soyledı. Burak donup Efeye vurdu ve benı kolumdan cekıp sürükledi. Sinirden ağlamak istiyordum, kolumu çekip serbest bıraktım. Ağlayarak eve yürümeye başladım. Burak Yanıma gelip arkadan bana sarıldı. Bu yaptıklarından dolayı sinirliydim ama tek güzel hareketiyle herşey dağılıyordu. Ne yapmaya calısıyordu? Yaptığı şey sadece canımı acıtıyordu. Buraktan uzaklasmaya karar verdim. İstedigi zaman hayatıma girip istedigi zaman cıkamazdı. Evın onune geldık. Burakta kapının onundeydı. Kapıyı acıp direk Buragın yuzune kapattım. Nefes alamıyor gibiydim. Üstüme kalın bıseyler giyip yurumeye karar verdim. Kırmızı kapsonlu ceketimi giydim altınada siyah bi kot. Tek istedigim herseyi unutmaktı. Keske buraya hıc gelmeseydim. Hiç yasanmasaydı bu olanlar. Hersey kotü gidiyordu. Annem ve babam zaten aramıyordu bile. Abim merve yüzünden cok kotu bı haldeydi. Olanları dısundukce aglıyordum. Saat gec olmustu. Ama eve gitmek istemıyordum. Sadece Buragı arayıp agzıma gelenı saymak ıstıyordum. Aslında boyle seylerde sigara içen kızlardan degılım. Ama gidip sigara aldım. Ve ölümüne içicektim. Pek alısık degılım boyle seylere. Nerde oldugumu bıle bılmıyordum. Ara sokakta kımsenın olmadıgı bos arazi gibi bi yerdi. O sırada telefonum caldı. Arayan Buraktı. Telefonumu kapattım. Konusmak ıstemıyordum. Burası guzel bi yerdi. Sessiz ve sakın bi yer. Yanı depresyonda olan bırısı ıcın ideal bi yerdi. Burak bana huzur veriyordu. O olmayınca hersey bostu. Saat 1:30 gibi kalktım ve geldıgım yoldan evı bulmaya calıstım. Eve gidene kadar 1 saat gecmıstı. Burak evın onundeydi. Onu hıc umursamadan kapıyı acmaya calıstım. İçeri girdim. Burakta arkamdan geldı. Aynaya baktıgımda cok kotu gorunuyordum. Makyajım akmıstı. Gozlerımın altı simsiyahtı. Burak benı boyle gormeye alısık degıldı. Buraga benı yalnız bırakmasını soyledım. Hıc bırsey demenden kapıyı actı. Burak giderken tek soyledıgım sey " sen olmadan nefes alamıyorum" oldu. Ve burak gitti.