Cumartesi aksamı

7.2K 217 7
                                    

Artık yerlesmistik. İstanbuldan denizliye tasınmak benim için cok zor olmustu. Nasıl alısıcaktım? Kendımı o kadar yalnız hıssediyordum ki. güçlü olmaya kararlıydım. Abimle cok iyi anlasırız. Hatta tek benımle anlasır diyebılırım. Cok fazla arkadas ortamı yoktur. Babamla cok sık kavga eder. Derslerinden bahsetmıyorum bile. Ben bunları dusunurken. İçerden babamın seslendigini duydum.

" Eceeee"

Tanrım babam sürekli ayak islerini yaptırmak zorunda mıydı? Cok yorulmustum. Yarın okulumu gormeye gıdıcektık. Cok heycanlıydım. Aksam yemegınde tüm aile beraber olurduk. Ama babam acele bı sekılde evden cıkmıstı. Annem odasındaydı sürekli. Abim nerde bir fıkrım yok. Annem ve babam neden boyleydi? Kafam cok karısıktı. Kimse aramıyordu merak etmıyordu. Dısarı cıkıp hava almak ıcın üstümü degıstırdım. Kot üstünede beyaz bi bluz. Hava soguktu mavi kapsonlu ceketimi aldım ve cıktım. Küçük bi mahalleydi burası. Sokak cok sessizdi. Saat 8 gelıyordu. Yagmur baslamıstı. Biraz gezdıkten sonra evın yolunu bulamadım. Evet kaybolmustum ve telefonum yanımda degıldı harika!

Sokaklar birbirine benziyordu. Uzaktan 3-5 erkek toplulugu gelıyordu. Ve pek tekın degıllerdi. Hersey boktan gidiyordu. Yüzlerine bakmadan yanlarından gectim ama arkamdan sürekli laf atıyolardı buna dur demenın vakti gelmıstı. Bi süre sonra sesleri cıkmadı arkamı dondugumde abim gelmısti. İste benım kurtarıcım! Kosarak yanına gitmistim. Cok sinirlenmıstı. Hemen arabaya bınıp eve gittik.

Yeni Şehir Yeni HayatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin