𝑹𝒐𝒔𝒆𝒔 𝒂𝒓𝒆 𝒓𝒆𝒅

Chapter 6

"Έλεος αυτό το ξυπνητήρι δεν μπορώ άλλο" φωνάζω και η φωνή μου ακούγεται μέχρι τον διάδρομο. Έχω αργήσει πρέπει να αρχίζω να τρέχω.

{...}

Τώρα έχω μαθηματικά με τα παιδιά. Η Max γελάει συνέχεια με τις βλακειες που κάνει ο Mike ενώ εγώ προσπαθώ να συγκεντρωθώ για να μην πατώσω στα μαθηματικά.

Είμαι στην τάξη και μόλις ο καθηγητής της αγγλικής λογοτεχνίας μας σύστησε την νέα μας συμμαθήτρια την Nadia. Έχει καστανά μάτια, μπουκλωτά μαλλιά και φοράει γυαλιά, γλυκούλα φαίνεται, στην Βιολογία θα της ζητήσω να κάτσουμε μαζί.

{...}

"Γεια, μπορώ να κάτσω μαζί σου;" ρώτησα διστακτικά.
"Ναι βέβαια έτσι κι αλλιως δεν είχα να κάτσω με κάποιον άλλο" είπε η Nadia.
"Επίσης με λένε Nadia, φαντάζομαι το ξέρεις".
"Ναι το ξερω, εγώ είμαι η Melissa".
"Χάρηκα, πάντως σε προειδοποιώ, είμαι λίγο περίεργη" λέει.
"Μην ανησυχείς και εγώ το ίδιο" της απαντάω και γελάμε, είναι πολύ καλή.

Μόλις τελειώσαμε και πάω να μιλήσω με την Nadia, ήταν πολύ αστεία και γλυκιά στο μάθημα.
"Και για πες μου περίεργη Nadia και άλλα πράγματα για εσένα" λέω με ένα αστείο τρόπο.
"Τι θες να μάθεις;"απαντάει με τον ίδιο τρόπο.
"Τα πάντα, ξέρεις τα πάω πολύ καλά με τους περίεργους σαν εσένα".
"Οκ λοιπόν, μόλις αλλαξα σχολείο γιατί μετακομίσαμε και αυτό το σχολείο είναι πιο κοντά στο σπίτι μου, είμαι πολύ ανώμαλη και περίεργη και δεν έχω φίλους αφού άλλαξα σχολείο. Εύχομαι να μην σε τρόμαξα".
"Όχι ίσα ίσα σε συμπάθησα ακόμη περισσότερο και μόλις απέκτησες μια καινούργια φίλη. Ξέρεις και εγώ είμαι λίγο ανωμαλη αλλά το κρύβω οπότε σε καταλαβαίνω".
" Έλα να σε γνωρίσω στα κορίτσια και τα αγόρια της παρέας μου, πιστεύω θα σε συμπαθήσουν πολύ" της λέω καθώς περπατάμε.
"Οκ μετά χαράς να γνωρίσω τους φίλους σου" μου απαντάει και προχωράμε.

{...}

Η γνωριμία με τα παιδιά πήγε τέλεια, την συμπάθησαν πολύ. Πετάγανε και κάτι βλακειές μέσα στην συζήτηση και ελάφρυνε το κλίμα. Κανονίσαμε και βόλτα το Σάββατο. Εύχομαι να πάει καλά. Τώρα είμαι κοντά στο σπίτι και. Αυτό που βλέπω είναι αληθινό; Αυτήν την στιγμή είναι η Nadia απέναντι από το σπίτι μου με κούτες και τέτοια. Τι στο καλό; Θα έχω την Nadia γειτόνισσα; Τέλειο. Επιτέλους θα έχω παρέα. Όλα τα υπόλοιπα ανήλικα που υπάρχουν στην γειτονιά πάνε λύκειο και από το καλάμι τους δεν μπορούν να κοιτάξουν τόσο κατω όσο υποτίθεται ότι είμαστε γιατί είμαστε "μικρά".

"Επ τι γυρεύουμε στην γειτονιά;" φωνάζω προς την Nadia και εκείνη έρχεται προς το μέρος μου.
"Εδώ μετακομίσαμε με την οικογένειά μου, γιατί ρωτάς;".
"Μένω ακριβώς απέναντι τι εννοείς;".
"Θα είμαστε γειτόνισσες; Τέλεια" φωνάζουμε και οι δύο και γελάμε.
"Από εδώ και μπρος θες να πηγαίνουμε μαζί σχολείο;" λέω με ενθουσιασμό στην Nadia.
"Εννοείται" απαντάει με ενθουσιασμό επίσης.
"Τα λέμε" φωνάζουμε ταυτόχρονα και απομακρυνόμαστε.