𝑹𝒐𝒔𝒆𝒔 𝒂𝒓𝒆 𝒓𝒆𝒅

Chapter 7

Και ναι σήμερα εχουμε Σάββατο και ειναι η πρώτη μας βόλτα με την Nadia. Ανυπομονώ να βγούμε. Γενικά η εβδομάδα κύλησε γρήγορα. Η Nadia ήταν συνέχεια μαζί μας και πέρναγε η ώρα ευχάριστα. Επίσης ήρθε για διάβασμα στο σπίτι μου και περάσαμε υπέροχα. Τώρα πάω να ετοιμαστώ γιατι δεν θέλω να αργήσω πάλι.

{...}

Η συνάντηση είναι σε καλό σημείο. τώρα είμαστε στο μαγαζάκι του Mr.Soll η αλλιώς στην σοκολατογωνιά του Soll για milkshake αφού την ξεναγήσαμε στην πόλη. Περνάμε τέλεια.  Όλοι την ώρα λέμε βλακείες και γελάμε σαν χαζά. Ο James δεν έχει πάρει αυτά τα υπέροχα πράσινα μάτια του από πάνω μου. Δεν ξέρω, νιωθω άβολα και όμορφα ταυτόχρονα, είναι πολύ γλυκούλης.

"Nadia καλωσόρισες στην παρέα μας, αλλά προειδοποίω, είμαστε η πιο τρελή και πιο αγαπησιάρικη παρεα στο σχολείο, κάνουμε τα πάντα ο ένας για τον άλλο" λέει με υπερηφάνεια ο Will.
"Πίστεψε με, είμαι έτοιμη να μπω σε αυτήν την παρέα, θέλω να σας τρελάνω περισσότερο" λέει η Nadia και γελάμε όλοι μαζί καθώς τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας.
Έχει δίκιο ο Will, αγαπάμε πολύ ο ένας τον άλλο και ας γνωριζόμαστε λίγο καιρό

Όμως την ευχάριστη διάθεσή μας ήρθε να ταράξει η Carmen και τα τσιράκια της μαζί με τους "γαμιάδες" του σχολείου.Τι θα ζήσουμε πάλι θεέ μου...

"James τι γίνεται; Όλα καλά; Μήπως έχεις τίποτα και κανείς παρέα με τους βλαμμένους του σχολειου;" λέει με ειρωνεία.

"Εμμ μπορείς να πεις στο τσιουάουα με τα scrunchies που έχει έρθει να κλείσει τον βόθρο του και να πάει πίσω στα τσιμπούρια του;" λέω με θυμό.
"Και άμα έχει κολλήσει τίποτα από εσένα θα είναι είμαι σίγουρη" λέει και η Nadia με θυμό επίσης.
"Καινούργιες, σαν πολύ γλώσσα δεν βγάλαμε; Για να κλείσετε το στοματάκι σας μην σας μην σας το κλείσω εγώ" λέει με δήθεν μαγκιά η Carmen.
"Θα πεις και άλλες τάπες δεκάχρονου;" Την ρωτάω αλλά δεν προλαβαίνει να απαντήσει.
"Είναι η ζωή μου και εγώ αποφασίζω με ποιους θα κάνω παρέα και με ποιους όχι, έχω κάνει τις επιλογές μου και δεν είσαι μέσα γι' αυτό θα σε παρακαλέσω να με αφήσεις" της λέει ο James.
"Ωραία λοιπόν, κάνε ότι θες αλλά εμάς να μας ξεχάσεις αν και μένουμε αξέχαστοι"λέει η Carmen με θαυμασμό.
"Θα ξεράσω" λέω και είμαι στα πρόθυρα.
"Εσύ ξέρεις πως αντιμετωπίζουμε τους προδότες James, ήρθε και η σειρά σου" λέει η Carmen και φεύγει με πασαρελέ περπάτημα και πάει να κάτσει με την παρέα της...

"Και τι "απειλή" ήταν αυτή που έδωσε η αχόνευτη;" Ρώτησα τον James.
"Του κώλου απειλή ήταν, λες και δεν την ξέρω" μου απαντάει
"Μην ανησυχείς δεν θα μου κάνει τίποτα" μου λέει ξανά και ρουφάει λίγο από το milkshake του....

{...}

Η μουσική ηχεί ξανά στα αυτιά μου χωρίς σταματημό και εγώ διαβάζω ένα βιβλίο εν ονόματι "Goldfinch", πολύ ωραίο. Ξαφνικά μου έρχεται ένα μήνυμα από την Nadia και ένα από τον James.
"Θα έρθεις αύριο να διαβάσουμε;" Μου έστειλε η Nadia.
"Ναί" της απαντάω και πάω στο μήνυμα του James.
"Σήμερα ήσουν πολύ θαρραλέα. Δεν έχω δει ποτέ κοπέλα με τέτοιον τσαμπουκά μπροστά στην Carmen, όλες την τρέμουν. Να και ένας ακόμη λόγος για να αρέσεις σε κάποιον... καληνυχτα ❤️".
Λατρεύω όλο αυτό το παιχνίδι που γίνεται μεταξύ μας. Μου φαίνεται θα αρχίσω να ανταποκρίνομαι στα βήματα του να σκάσει και από την ζήλια της και η άλλη η τσούχτρα η Carmen που τον γουστάρει. Ναι έχει αγόρι αλλά θέλει και άλλον η αχόρταγη.
"Σε ευχαριστώ, καληνύχτα ❤️" απαντώ στον James και συνεχίζω την μουσική μου.