𝑹𝒐𝒔𝒆𝒔 𝒂𝒓𝒆 𝒓𝒆𝒅

Chapter 5

Έφτασε η μεγάλη μέρα, το πρώτο μου "ραντεβού". Η αλήθεια είναι πως έχω αρκετό άγχος. Φοβάμαι μην κάνω κάτι λάθος. Melissa ηρεμία.

{...}

Είμαστε με τον James στο πάρκο και καθόμαστε σε ένα παγκάκι και συζητάμε. Μαθαίνω πολλά πράγματα για εκείνον και πραγματικά εκπλήσσομαι,πίστευα ότι θα είναι εντελώς αντίθετη η ζωή του απο αυτή που μου περιγράφει. Μου είπε πως είναι σχετικά ήσυχο και ντροπαλό παιδί και δεν είναι όπως φαίνεται δηλαδή cool και γαμιάς άσχετα αν κάνει παρέα με τα πιο χάλια άτομα του σχολείου.

"Μου αρέσει να γράφω τραγούδια στην κιθάρα και να διαβάζω βιβλία" μου λέει και τον ακούω προσεκτικά.
"Δεν περίμενα να είσαι τέτοιο παιδί, εννοώ δεν έχεις καμία σχέση με την Carmen και αυτούς" του λέω.
"Το ξέρω αλλά όπως και να έχει κολλήσαμε" μου λέει

"Τώρα η σειρά σου" συμπληρώνει.
"Είμαι εδώ και λίγο καιρό στην California και πιο πριν ήμουν στην Νέα Υόρκη. Δεν πέρναγα και τόσο ωραία αν και το αγαπούσα αυτό το μέρος. Δεχόμουν συνέχεια bullying για τα κιλά μου και δεν άντεξα, το είπα στους γονείς μου και εκείνοι με την σειρά τους στον διευθυντή του σχολείου. Μετά έγιναν χειρότερα τα πράγματα, ευτυχώς που ήρθε την κατάλληλη στιγμή η θέση του οικονομικού διευθυντή στον πατέρα μου και μετακομίσαμε. Αυτά με το παρελθόν μου. Όσο για τα ενδιαφέροντά μου μου αρέσει να κάνω σύγχρονο χορό που κάνω από πολύ μικρή ηλικία, να τραγουδάω και να ζωγραφίζω. Επίσης μου αρέσει να κάθομαι όλη μέρα στο Netflix μαζί με πατατάκια ή να κάθομαι και να ακούω μουσική με τις ώρες" του απαντώ.
"Αυτή είμαι εγώ λοιπόν" συμπληρώνω.

"Δεν πίστευα ότι έχεις περάσει bullying και κυρίως το γιατί. Είσαι μια κούκλα και απορώ γιατί σε κοροϊδεύανε. Όσο για τον χαρακτήρα σου είμαστε ίδιοι" είπε με ένα χαμόγελο...
"Δεν νομίζουν όλοι αυτό που νομίζεις δυστυχώς, αλλά σε ευχαριστώ" απάντησα με μια φωνή γεμάτη ευγνωμοσύνη
"Είσαι κούκλα όπως είσαι και δεν χρειάζεσαι να ακούς την γνώμη τον άλλον. Πίστευα ότι έχεις αυτοπεποίθηση και αν δεν έχεις θέλω να σε βοηθήσω να την αποκτήσεις" είπε γεμάτος χαρά
"Σε ευχαριστώ" του απαντάω και χαμογελάω.
"Λοιπόν κύριε James δεν πάμε να πιούμε κάτι γιατί έχει στεγνώσει το στόμα μου από τόση ώρα ομιλίας μαζί σου;" είπα γελόντας και σηκώθηκα από το παγκάκι
"Οκ πάμε κυρία μου" είπε πειραχτικά και σηκώθηκε και εκείνος....

Αφού φτάσαμε στο στέκι όλων τον παιδιών, το μαγαζί του Mr.Soll καθήσαμε σε ένα τραπέζι στο βάθος να μην μας δουν οι φίλοι του και παραγγείλαμε.

"Ποιες είναι οι αγαπημένες σου σειρές; Από ότι κατάλαβα έχουμε σχεδόν το ίδιο γούστο" με ρωτάει.
"Stranger Things,Teen Wolf, The Vampire Diaries, Anne with an E, Sex Education και Julie and the Phantoms" είπα γεμάτη υπερηφάνεια.
"Οοοο έχεις αρκετές σειρές και εγώ τα ίδια με εσένα" είπε μέχρι που τον διέκοψε η σερβιτόρα...
"Να σε ρωτήσω κάτι;" Τον ρωτάω.
"Πες μου".
"Γιατί κανείς ακόμη παρέα με όλους αυτούς ενώ θες να ξεκόψεις;".
"Πάντα βρίσκουν λόγους να με κρατάνε δίπλα τους και όποιος με πλησιάζει με αφήνει μετά από λίγο εξαιτίας τους" μου απαντάει.
"Είναι πολύ τοξικό αυτό, πρέπει να το τελειώσεις άμεσα" του λέω.
"Και θα σε βοηθήσω εγώ σε αυτό" συμπληρώνω.
"Πως;" Με ρωτάει.
"Θα γίνω εγώ η φίλη σου και ενσωματωθείς και στην παρέα μου, όλα τα παιδιά σε συμπαθούν πάρα πολύ".
"Και η Carmen; Δεν την φοβάσαι;" Με ρωτάει.
"Μπαα, η παρέα μου είναι θηρία" του απαντάω και γελάμε

{...}

Το City boy των Calpurnia ακούγεται τέρμα στα αυτιά μου καθώς σκέφτομαι την σημερινή βόλτα με τον James, ήταν πολύ ωραία και ήταν πολύ γλυκός. Όλη αυτή η συζήτηση με έκανε να νιώσω ένα δέσιμο και μια δύναμη μεταξύ μας. Στεναχωρήθηκα πολύ για όλη αυτή την τοξική κατάσταση που περνάει με την Carmen και αυτούς, όμως εγώ είμαι δίπλα του για να τον στηρίξω. Δεν είναι μόνος του πλέον...