GÖKYÜZÜNÜN ARDINDA

BİLİNMEYEN

O kötü günü hatırlamak dahi istemiyordum .

Zor geldiğini bilirsin , ama mutlaka kolaylaşacaktır ... Hayat kolaylaşmak zorunda. Bazen avazın çıktığı kadar bağırmak istersin ''BİR MUCİZE OLSUN'' , olsun ki bu bitmek bilmez can çekişmeli hayatım bir nebze olsun güzelleşsin . Artık o günden sonra daha başka biri olmaya karar vermiştim ... önceden hala küçük bir kızmışım gibi babamın ellerini bırakmak istemezdim . Ama baban seni ellerinden tutup itince , el mecbur .Ben kim miydim . Ben birine sarılmanın duygusunu hiç bilmeyen , sevmenin ve sevilmenin ne demek olduğunu bilmeyen büyümek değil çocuk kalmak isteyen Alissa.

Hayatıma dair pek bir şey hatırlamasam da ,büyüdükçe insanların çirkin davranışlarıyla karşılaştım evet çirkin davranış diyorum çünkü yüzlerinin güzel oldukları kadar yürekleri güzel değillerdi .

Ben hep kötü günlerin ardından, umutlu rüyalar görürdüm . Ama bu defaki bir farklıydı, rüyamda sırtı dönük uzun boylu biri beni çağırıyordu . Sadece arka profilini gördüm , ama rüyamda hiç tanımadığım birine ulaşmak için çabalıyordum , rüyam bulanıktı ama bir o kadar da o kim olduğunu anlayamadığım kişinin bulunduğu yerden ışık saçılıyordu . Uykumdan kalktığımda ise çok tuhaf hissetmiştim , kendimi çok sıkmıştım galiba çünkü gözlerim uyandığımda ıslaktı.

Bu olayın üzerine fazla durup düşünmedim .Yatağımdan çıktım ve dershanemin ilk günü için hazırlandım ,hazırlandım dediğim de kapüşonumu alıp çıktım . Binadan çıktıktan sonra kapüşonumu kafama örttüm , kimseyle konuşmak istemiyordum , çünkü herkes bana nasıl olduğumu soruyor ben de hep '' iyiyim'' diyorum , artık yalan söylemekten bıkmıştım .

Tabi uzun yolun ardından sonunda dershaneye varmıştım... Dershaneye geç başlamış olmam fark edilmiş olacak ki , herkes bana bakıyordu , ya da ergenliğimin verdiği ben merkezcilikle ben öyle hissediyordum .

Sınıfımı bulmuştum ,biraz gergindim çünkü dershaneye geç başlamıştım, bir de kimseyi tanımıyordum.

Sınıfa , zemine bakarak en arka sıraya doğru yürüdüm  fakat birinin bu sefer gerçekten sınıfa girdiğim andan itibaren beni izlediğini hissettim. En arka sıraya oturmuştum ,  kafamı bir kaç dakika sıraya gömüp yattım . Kafamı kaldırdığımda o ''birisi'' dediğim kişi bana bakıyordu , 1-2 saniye ben de bakakaldım aramızda 4 sıra vardı benim çaprazımdaydı . Sonrasında ailem aklıma geldi, bana bakmasını istemediğim için kafamı çevirdim , ama o hala bakmaya devam ediyordu , ders boyunca bana bakmaya devam etti...Ben de onu görmezden gelmeye . Neyse ki sonunda sıkılmış olacak ki sırtını dönüp oturdu ben de bir büyük nefes aldım nihayetinde .

Ders hocası bana yaklaştı , "Kim olduğunu bilmiyorum , ama çok dağınıksın , kafanı toparla kimsenin senin hayatını etkilemesine izin verme, '' dedi, ardından eliyle omzuma dokundu ve hafiften gülümsedi ,ben de sadece kafamla onayladım .

Kafamı tekrar sıraya koydum , koyduktan hemen sonra son dersin bittiğine dair zil çaldı ...Dershaneden çıktıktan sonra hava çok kararmıştı. Kapüşonumu kafama örttüm yürüdüm , ve yine o his ... Yine birinin takip ettiğini hissettim , hızlı adımlarla yürümeye başladım , her adımda daha çok hızlandım . Bu sefer yanılmıyordum hissim o kadar kuvvetliydi ki yanılıyor olamazdım . Takip eden her kimse beni kaybetmesi için ilk bulduğum sokağa girdim , arkamı dönüp birisi var mı diye kolaçan ettiğim sırada birine çarptım . Kapüşonumu indirdim , ve yine o his!

Benim boyumdan oldukça uzun boylu birisi ellerini hırkasının cebine sokmuş bana bakıyordu .Geçmem için yol da vermiyordu, inceden korkmadım değil.

Ona ''sen kimsin ,beni neden takip ediyorsun. '' diye soracaktım ki beni kendine doğru çekip bana sarıldı, kollarım sanki benden bağımsızmış gibi tanımadığım birine sarıldım, içimden ne oluyor , neden böyle davranıyorum diye kendime sormaya başladım . O kafasını kaldırıp bana '' sen o'sun ''dedi . Birden her taraf karardı , sarsıntıyla kendime geldim meğer uyuyakalmışım ve her şey rüyaymış... yine! .Rüya bile olsa birine sarılmış olma duygusunun artık ne demek olduğunu biliyordum , o tarif edilmek istedikçe tarif edilemeyen huzur ...