အာဏာ႐ွင္ ရဲ႕ မီးအခန္း ၁
☺☺☺☺☺☺☺
ခန္းနားလွပေသာ မဂၤလာခန္းမႀကီး...လူအမ်ားစုကထိုခန္းမထဲမွာေရာက္ေနၾကသည္။........
ကုတင္ေဘးေလးမွ ထိုင္ကာ ငိုေနေသာသူမ...
အျဖဴ ေရာင္ သတိုသမီးဝတ္စုံကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီ....
ဝမ္းနည္းမူေတြ႔ျပည့္ေနေသာ မ်က္ႏွာေလး....
သူမပုံစံက အထီးက်န္မဲ့စြာျဖင့္.....ေဖေဖ မတရားဘူး.....ေမေမ ဆုံးၿပီထဲက ငါက စြန္ပစ္ခံခဲ့ရတယ္....
ေမြးလာတည္းက ေဖေဖစီကအမုန္းခံခဲ့ရတယ္....
ခုလဲ...ေဖေဖက ငါ အမအစား အသက္ႀကီးတဲ့ ဘိုေတာ္ႀကီးနဲ႔ လက္ထပ္ရမယ္တဲ့လား.....ငါ ကဘာလို ကံဆိုးတဲ့လူျဖစ္ေနရတာလဲ....
ငါ တခါမွမေတြ႔ဘူးတဲ့ ဘိုေတာ္ႀကီးကို ငါမယူႏိုင္ဘူး....
ငါ ဒီကေန႔ထြက္ေျပးရမယ္....ဒါမဲ့ ေဖေဖ ငါကိုခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္ေလာက္ဘူး....ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. ငါလဲ အဲလူႀကီးကို မယူႏိုင္ဘူး....ငါကအစထဲကေဖေဖရဲ႕အမုန္းေတာ္ခံပဲ...ခုလိုထြက္ေျပးလဲ ဘာမွမထူးပါဘူး.....
အေတြးမ်ားစြာျဖင့္ ထရပ္လိုက္ၿပီ အခန္းျပင္ဘက္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။
ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႔ မီးမီးတစ္ေယာက္ခပ္ကုတ္ကုတ္ေလး အေပၚထပ္မွာ ဆင္းလာကာ....
ေအာက္ထပ္ကေတြ႔လိုက္ရေသာျမင္းကြင္ေၾကာင့္...မီးမီး လန္သြားရသည္...အမေလး.....လူေတြ႔အမ်ားႀကီးပဲ...ငါ ဘာလိုလုပ္ထြက္ေျပးရမလဲမသိေတာ့ဘူး....ဟုတ္ၿပီ...မီးမီး အေတြးတစ္ခုရသြားကာ...အခန္းထဲျပန္ေျပးဝင္လာသည္။...ငါ ဒီျပတင္းေပါက္ကေန႔ဆင္းရမယ္....
မီးမီးတစ္ေယာက္ ႀကီးမားလွေသာ ဂါဝန္ႀကီးကိုမကာ...ျပတင္းေပါက္ကိုခြေက်ာ္တက္ၿပီ....ေအာက္ကိုငုံၾကည့္လိုက္ေတာ့ ..အီးဟီးဟီး.. .အျမင္ႀကီးပဲ....