My Epic Love (Comedy)

Chapter Nine: Demolition

Makalipas ang ilang oras  ay nagising si Robert na may tuyong luha sa mukha,at halos baha na ng luha ang kamay niya,tumingin sya sa paligid at nakatulog sya sa altar sa kakaiyak,napahinga sya ng maluwag at bigla nyang naisip si Dixie,kaya agad syang tumakbo sa kwarto kung san nya iniwan si Dixie..

Pagdating nya sa kwarto ay nakita nya si Dixie na nakahiga parin sa ospital bed agad nya itong nilapitan ...

umupo sa gilid nito...

hinawakan ang palad ni Dixie..

“Dixie..gumising ka na.. natatakot akong mag isa...wag mo naman akong iwan..kahit saglit lang tayong nakakilala..naging mahalaga ka na sakin..please...wag mo ko iwan...hindi ko na alam ang gagawin ko..lalo nat may kababalaghang nangyayari ngayon sa mundo...” naiyak nitong ka-usap sa walang malay na si Dixie habang niyuyugyog ito.

Napatigil si Robert sa pag-iyak ng makarinig sya ng pagsabog...

“AY!PUNYEMAS!” sigaw ni Robert dahilsa gulat

Agad-agad syang sumilip sa bintana..maraming tao ang nakapalibot sa ospital..

“Anong ginagawa nyo?!”sigaw ni Robert sa mga tao.

 “Anong ginagawa mo dyan sa taas?” tanong din nito habang nakatingala.

 “Gago nito ah!sinagot ako ng tanong!”bulong ni Robert sa sarili.

“Bumaba ka na dyan!”sigaw muli ng lalaki sa baba.

“Bakit ano bang nagyayari?”

“Dine-demolish natong ospital!”

 “ano?!”

 “sige...gibain na yan..!mukhang mag susuicide din naman ung lalaki damay mo na!” sabi ng trabahador sa katabi nito.

Nanlaki ang mga mata ni Robert sa nakitang wrecking ball (ung sinakyan ni Miley Cyrus)na patungo sa gusali kaya agad nyang pinuntahan si Dixie..

“Dixie!mukhang matutuuluyan na tayo kailngan nanatin maka-alis dito bago gumuho ang gusali..mukhang hindi nakapag bayad ng tax ang ospital na to..”hindi sya nakatanggap ng sagot mula kay Dixie...

mahimbing parin itong natutulog...

inilabas ni Robert ang gulong ng hospital bed at itinulak ito..para makalabas sila ni Dixie..dahil masydong mabigat ang dalaga para buhatin...itinulak ni Robert ito ng mabilis palabas ng hospital.. hindi nya ininda ang malalakas na pagyanig makalis lang ng ligtas..naqtatanaw na nya ang EXIT..ngunit napatigil sya..

“PUTA!may password!”

Agad na nanghula si Robert.. nangingniig na ang kanyang mga daliri sa taranta...maya-maya lang ay nagbukas na ito...

“GOTTCHA!!! Dali lang pala ng password..”

Itinulak agad ni Robert paalis ng gusali ..

paglabas nila ay kasabay ng pagguho nito..

patuloy parin na tinutulak ni Robert palayo ng lugar na iyon ang walang malay na si Dixie...

(ang password pala ay “ORANGE ANG PANTY NI DORA”)

Napatigil sila s isang park-luneta park ata to,..nandun si Rizal ee..weird..  wala kasi itong damit at tanging libro lang ang dala nito....(-_-) super wierd talaga!

“Dito muna tayo..”sabi ni Robert sa walang malay na si Dixie.

 “Ano ba kailan ka ba gigising?para na kong baliw dito...walang kausap!!”naiyak na sabi ni Robert.

Lumapit sya sa mukha nito..

silang dalawa lang ang tao sa park dahil nasa EDSA ang lahat ng tao...

Unti unting nilapit ni Robert ang mukha nya sa mukha ni Dixie at unti-unting lumapat ang labi ni Robert sa labi ni Dixie....maya-maya lang ay nagmulat ng mata si Dixie..una nyang nabungaran ang mukha ni Robert na namumula..

“Anong nangyari?”tanong  ni Dixie

“Salamat at nagkamalay ka na..”niyakap si Dixie.

“Nasan tayo?”tanong ni Dixie

“Nasa luneta park tayo..”

“Bakit tayo nandito?”

“Mahabang kwento...kamusta pakiramdam mo?”tanong ni Robert

“Ayos na ako..” sabi ni Dixie habang malapad ang ngiti.

“Kaya mo bang tumayo?” tanong nito kay Dixie. Sinubukan ni Dixie tumayo.

“Kaya ko naman...kumikirot nalang ng kaunti..” sabi nito.

“Mabuti naman kung ganun..tara nang umuwi..” tumango na lang si Dixie kay Robert.