My Epic Love (Comedy)

Chapter six: Zombies

May nakita silang 7/11 store bumaba sila para bumili ng pagkain..

Dahil kagabi pa sila hindi kumakain. Namili na sila ng kanilang pagkain at binayaran sa counter.

Umupo sila sa loob ng 7/11. Tumingin sila sa labas ng store , napanin nila na wala ng dumadaang sasakyan at maraming nagkalat na basura sa paligid...

“ bat walang duma-daang jeep?” nagtatakang tanong ni Dixie.

“Baka coding sila ngayon..” sagot naman ni Robert.

“Lahat?” gulat na tanong ni Dixie.

Napalingon sila a pintuan ng storeat nakita nila na nilalagyan ng cashier ng kadena ang pintuan .

“Mare anong ginagawa mo?” malanding tanong ni Robert. 

“Ano bang nagyayari? Wala nang mga sasakyan na dumadaan at tao?” naguguluhan na tanong ni Dixie.

“ Kailangan ko poi tong ilock para po hindi tayo mapasok ng ZOMBIE..’ sagot ng Cashier.

“ZOMBIIEE?!!”sabay nasigaw ng dalawa.

“Hindi nyo po baa lam na may kumalat na virus kaya nagin ZOMBIE ang lahat ng tao..”pagpapaliwanag nito.

Nanalaki ang mata ng dalawa at nagkayakapan sa takot. Iniwan sila ng Cashier na takutan at itsura.umupo sila ulit.

“Ang muder ko at puder ko mga ZOMBIE narin ?” naiiiyak na sabi ni Robert.

“AAAAAAAAAAAAH!!!!!” sigaw muli ng dalawa.

“Wag kayong maingay..” say sa kanila ng cashier.

Napalingon sila sa cashier at nakita nila na bumubula na ang bibig nito.

“Anong nangyayari sayo?” tanong ni Dixie sa cashier.

“Di ba obvious?” sabi ng cashier habang punong-puno ng bula ang bibig nito.

“Ano nga?” naiinis na tanong ni Robert.

“Mga bobo!! ZOMBIE na ko!!”

“Aaaah...So?” sabay na sabi ng dalaw.

“Gagawin ko na din kayong ZOMBIE..” nakangising sabi ng cashier .

“WWAAAAAAAAHHH!!!!!” sabay na sigawni Dixie at Robert.

Agad na nagtaatakbo ang dalawa palabas ng 7/11 ngunit nakita nila na nakakadena ang pinto.

Kinulbit ng cashier si Dixie at Robert.

“Di dyan ang daan” sabi nito.

“Aaaah!!! Saan ba ?!” sigaw parin ng dalawa..

“Doon!!! WAAAAAah!!!” Tinuro nito ang direksyon ng fire exit habang nananakot.

Tumakbo si Dixie at Robert patungong fire exit palayo sa store.

Takbo lang sila ng takbo halos isang oras na silang na takbo. At hindi alamang patutunguhan.

“Totoo ngang nasakop na tayo ng mga ZOMBIE..” hinihingal na sabi ni Dixie.

“Napapagod na akong tumakbo.” Daing ni Robert habang hinga na hingal din.

Rumigil sila sandal sa gitna ng kalsada dahil wala naming dumadaang sasakyan at tahimik ang paligid dahil waang kahit isang tao maliban sa kanilang dalawa. Sa sobrang tahimik maririnig mo ang paghampas ng hangin sa paligid.