22. BÖLÜM

202 16 0
                                    

Odanın kapısı açıldığında kalkmıştım. Baktığımda annem olduğunu gördüm.

Annem: Soo min.

Sm: Anne.

Annem: Nasılsın?

Sm: Iyiyim ben ama sen değilsin neden?

Annem: Ablanın hastalığı arttı. Saçları tamamen döküldü.

Sm: Bir tedavisi yokmu?

Annem: Suanlik yapicak bisey yokmuş-

Sm: AMA HABERLERDE HEP GÖRÜRDÜK. SENDE BILIYORSUN. INSANLAR OZEL HASTANELERE GIDIP TEDAVI OLUYORLAR.

Sinirimden bağırmıştım. Ablama bisey olmasını istemiyordum, yani ölmesini.

Annem: Bizim özel hastaneye paramizmi yeter. Ne kadar olduğunu biliyormusun ki? Baban çalışıyor aldığı maaş çok az. Ablana bakmak için çalışamıyorum.

Sm: Benim param var.

Gözlerim yaşarmıştı.

Annem: Bak. Ablanın hastalığı başına bir anda geldi. Sebebi bile belli değil. Eğer birşey yapılacak olsaydı şimdi yaparlardı.

Sm: Ya yapamazlarsa ya ölürse.

Annem: Böyle şeyler deme.

Sm: Kim ödeyecek ablamın hakkını? Kim dolduracak yerini? Of!

Annem üzülerek dışarı çıkmıştı. Bense hemen yataga yatıp düşünmeye başladım. Bir kaç işte  çalışsam sorun olmazdı benim için. Bulmasida kolay. Telefonu elime alıp birkaç iş ilanına bakmaya başladım. Işlerin çoğu kolay ve yakın yerdeydi. Şimdi birde parası kalmıştı. Arayip hepsiyle tek tek konuşmuştum. Cumartesi günü elektronik mağazasında eşya tanıtımı yapacaktım, pazar günü başka bir yerde yiyecek ve içecek tanıtımı, işten 6 da çıktıktan sonra ise hafta içleri bir gün cafe de bir gün ise eskiden çalıştığım mağazada bir gün ise bir şeyler satardım. Artık dinlenmek yoktu bana. Zaten çalışmayı seviyorum. Ama başka işlerde çalıştığımı kimse bilmeyecekti. Söylesem bana karşı çıkabilirlerdi çünkü. Ben ablamı iyileştirecem.

Hepsine pazartesi gününden itibaren başlayacaktım. Yanı yarın. Off. Zor ama olsun.

...

Bugün kafeye gideceğim için rahat ve basit giyinmiştim.

...

Işten çıkıp hemen çalışacağım kafeye gittim. Önlüğümü giyip ise başladım.

...

Kafeden çıkmıştım. Kafede çalışmak zor değilmiş. Üstelik şuan yorgunda değildim.

...

Eve gelince yatmıştım. Telefonu elime alıp oynarken uyuya kalmıştım.

...

Kalktıgımda yatayımdaydım. Ee ben salonda uyuya kalmadimmi? Babam yaa. Kucaklamıştır beni.

Yine günlerden yoğun bir gün.

Bugün iş çıkışından sonra giyim mağazasında çalışacaktım.

Işe gittigimde yine normal bir gün olarak geçmişti.

...

Magazadanda çıkmıştım. Mağaza biraz yormuştu beni. Ama çokda değil. Eve gidip bari çizimlerimi bitireyim. Ama önce ablamın yanına gidecektim.

💜JUST IN CASE💜JJK (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin