Alles wat hij is ✓

17. Kon het maar altijd zo blijven

Zaterdag

Een harde schaterlach verlaat mijn lippen als Angela weer een verhaal vertelt over vroeger. We zitten met meerdere mensen aan een ronde tafel in de zaal. De locatie is zo chique, dat ik na een uur nog steeds mijn ogen uitkijk. Overal hangen kroonluchters, zijn de tafels netjes gedekt en lopen mensen rond in ontzettend dure pakken. Alles hier straalt gewoon klasse uit.

Gelukkig zijn de mensen waarmee we rond de tafel zitten, minder chique. Ik zit tussen Chris en Angela in en verder zitten er nog een man en vrouw met hun zoon en dochter aan de tafel. Het zijn bekenden van elkaar.

"Wisten jullie dat zijn echte naam eigenlijk Christoffel is?" grijnst Angela met twinkelende ogen.

Ze pakt haar wijnglas vast en neemt een grote slok van het rode goedje. We zijn niet dronken, eerder een beetje aangeschoten. De wijn heeft een goed effect op de sfeer. Ook ik neem nog een slok witte wijn. De ober vroeg niet eens naar mijn leeftijd.

"Mam, alsjeblieft," kreunt Chris beschaamd. Hij zet zijn glas met drank aan zijn lippen en neemt een grote slok, waarschijnlijk om zijn schaamte weg te drinken. Hij werpt glimlachend een zijwaartse blik op mij. "Dit is niet het juiste moment om gênante feitjes over mijn leven te vertellen".

Helaas voor hem, laat Angela zich niet zomaar tegenhouden door haar zoon. Ze begint in geur en kleur te vertellen hoe zijn lievelingskleur vroeger roze was en hij een keer zijn hele kamer roze had geverft. Dat hij een keer de make-up van zijn zus had gevonden en zijn hele gezicht had ondergesmeerd -lippenstift op de ogen en mascara op de wangen. Ik trek verbaasd mijn wenkbrauwen op als ik de verhalen over zijn zus hoor.

"Je hebt een zus?" fluister ik hem verrast toe.

Ik leun wat naar hem toe en speel ondertussen met de wijnglas tussen mijn vingers. Het lichtgele goedje glijdt gelijkmatig langs de rand.

Als mijn moeder wist dat ik hier aan de alcohol zat, zou ze doordraaien.

"Ja," antwoordt hij grinnikend. Hij legt zijn vrije hand op mijn been. Fronsend kijk ik hem aan door deze gewaagde handeling. Er ontstaat een ondeugende twinkeling in zijn ogen als hij me aankijkt. "Maar ze is het huis al uit. Ze studeert op de universiteit".

"Hm," kan ik alleen maar antwoorden, te afgeleid door zijn hand op mijn been.

Zijn vingers beginnen cirkeltjes te draaien, steeds verder omhoog. Ik slik en ga nerveus verzitten. Snel tik ik zijn hand van mijn been af. Het laat een brandende plek achter.

Hij begint te grinniken, alsof hij het hele gebeuren wel grappig vindt. "Ik vind het leuk hoe je je eigen emoties niet onder controle kan houden," fluistert hij dicht bij mijn oor.

Ik huiver en klem mijn kaken stijf op elkaar. Ik voel zijn hete adem op mijn huid. Vederlicht raken zijn lippen mijn oor aan.

"Dat kan ik prima," kaats ik instabiel terug.

Ik recht mijn rug en neem nog een grote slok van mijn wijn. In één teug giet ik het halve glas naar binnen. Ik heb meer alcohol in mijn aderen nodig om deze avond te overleven.

"Je liegt," grijnst hij triomfantelijk. Zijn blauwe ogen kijken me speels aan. "Maar ik neem het je niet kwalijk. Het kost mij ook moeite om me te beheersen".

"Doe dat dan niet," flap ik eruit.

Meteen nadat die woorden mijn mond verlaten, besef ik wat ik zeg. Mijn kaken worden vuurrood en snel kijk ik de andere kant op, hopend mijn blos zo te verbergen. Zijn lage gegrinnik maakt het alleen maar erger, alsof hij geniet van mijn schaamte.