Ο Λάθος τρόπος αγάπης

Τιμωρια;

Άρχισα να ετοιμάζομαι  για την βράδυνη μας έξοδο παρόλο ότι όλα γύριζα μέσα στο κεφάλι μου, ξαφνικά μπουκάρει μέσα στο δωμάτιο όπως τον δαιμονισμένο και το πρόσωπο του γεμάτο νεύρα, έρχεται αρπάζει το χέρι μου με δύναμη και με κοιτάει με μίσος.
*Πες μου τι συμβαίνει* Άρχισε να φωνάζει δυνατά μέσα στο πρόσωπο μου, φοβήθηκα παρά πολύ και μπορώ να πω πως μύριζε αλκοόλ.
Δεν τπυ απάντησα απλα έμεινα να τον κοιτάω με φόβω.

*Πες μου γαμωτο πες μου* και άρχισε να μιλάει λίγο πιο ήρεμα.
*Τιποτα* του λέω με το σταθερός μου ύφος χωρίς καμία έκφραση.
*Μην μου λες ψέματα ξέρω ότι κάτι συμβαίνει,πες μου* και άρχισε να φωνάζει πάλι και ακόμη το χέρι μου βρισκόταν στο κράτημα του.
*Αου με πονάς* λέω απ'το πονώ που με έσφιγγε.
*Γαμωτο* λέει δυνατά και με ρίχνει στο κρεβάτι και πάει προς τη πόρτα.
* Ντυσου αμέσως τωρα και θα φύγουμε* είπε και έφυγε πάλι απ'το δωμάτιο χωρίς να πει κάτι η έστω ένα συγνώμη το γαϊδούρι.

Άρχισα να  κλαίω ξανα γιατί αυτή η δυστυχία η μιζέρια σε εμένα.
Αφού σταμάτησα να κλαίω μετά από 20λεπτα περίπου ντύθηκα και πήγα κάτω, όπως είπα προηγούμενος ότι μύριζε ακλοόλ εε ναι καθόταν στην πολυθρόνα και έπινε αλκοόλ, αφού με είδε σηκώθηκε άφησε το ποτήρι στο τραπεζάκι και πήγαμε μαζί στο αυτοκίνητο.
*Θα οδηγήσεις εσυ* των ρωτάω.
*Οχι και μην μιλάς*
*Τιιι* αναφώνησα.
*Ειπα μην μιλάς δεν θέλω να ακούω τίποτα από σε εσένα* τι ήταν τωρα αυτό;;
*Και στον αδερφό μου όπου θα πάμε δεν θα μιλήσεις μόνο το όνομα σου και λίγα λόγια για την οικογένεια σου μόνο αυτό τίποτα παραπάνω*
*Γιατι τι έκανα*
*Ειπα μην μιλάς* Είπε φωναχτά και αυστηρότατα, και ξεκίνησαμε προς τον αδερφό του. Όλοι την διαδρομή κοίταζα έξω και σκεφτόμουν ξανα όλοι την υπόθεση, με νύχια και δόντια κατάφερα να μην κλάψω.

Αφού φθάσαμε στο αδερφό του περίμενα με έξω απ'τη πόρτα για να μας άνοιξη και συνεχώς κοίταζα κάτω στο πάτωμα. Ξαφνικά πιάνει το πιγούνι μου για να με κάνει να τον κοιτάξω.
*Μπραβω έτσι σε θέλω για απόψε* μου είπε και άρχισα να κοιτάω το πάτωμα πάλι.
Η πόρτα ανοίγει και μας υποδέχεται ο αδερφός του και η γυναίκα του υπόθετο με ένα θερμό χαμογελώ,εγώ τους χαμογελάω με το πιο ψεύτικο χαμογελώ όπου μπορούσα να εκφραστώ εκείνη την ώρα.
*Ωστε εσυ είσαι η περίφημη γυναίκα του αδερφού μου* Λέει με χαρά ο αδερφός του.
Δεν απάντησα γιατί ντράπηκα.
* Κοφτό Ιβαν*
*Τιμη μου που σε γνωρίζω, από δω η γυναίκα μου*
* Χαρικα με λένε Άννα*
*Ελινα* της λέω.
*Ελα πάμε στην κουζίνα εμείς* μου λέει η Άννα όπου μόλις γνώρισα.
Αφού πήγαμε στην κουζίνα εκει βρισκόταν και η νοικοκυρά του σπιτιού όπου βοηθούσε για την προετοιμασία.
*Λοιπών τωρα που είμαστε οι δυο μας* λέει και πέρνει μια βαθειά ανάσα.
*Το ξέρω ότι είναι πολύ γρήγορα και σε παρακαλώ μην με παρέξιγησεις, λοιπών περνάς καλα με τον Μενέλαο*
*Δ-δεν ξέρω υποθέτω πος ναι*
*Κατάλαβα* και κάνει παύση, τι θελει να μου πει με βάζει σε αγωνία.
*Ακου ο Μενέλαος έχει ένα κακό παρελθόν όπου είναι καλύτερα να μην το μάθεις ποτέ* έλα μου που έμαθα ειδη λέω από μέσα μου.
*Και ξέρω ότι είσαι εντελώς μόνη σου για'αυτο αν τύχει κάτι έλα αμέσως σε εμένα, ορίστε αυτά είναι το νούμερο μου και με αυτή την κάρτα θα πηγαίνεις στην τράπεζα να περνεις λεφτά αν χρειαστεί να ρθεις εδώ Γαλλία αφού δεν έχεις κανένα άλλο* απλα έπαθα σοκ με αυτά που είπε.
*Γιατι τα κανείς όλα αυτά, ούτε καν που με ξέρεις*
*Εχω περάσει και εγώ τα σχεδόν το ίδιο πράγμα με εσένα η μόνοι διαφορά ότι δεν ήμουν τόσο μικρή και ότι έχω τους δικούς μου*
*Πολυ ενδιαφέρον έχουμε δηλαδή*
*Ναι* και αρχίσαμε να γελάμε.
*Παμε να φάμε, και στο ξανα λέω αν τύχει κάτι έλα σε εμένα *
*ενταξη* τις είπα και πήγαμε στη τραπεζαρία για φαγητό.
Καθησα δίπλα στο Μενέλαο και μπορώ να καταλάβω ότι με κοιταζε με θυμό.
Σερβιρίστηκαμε και όλοι την διάρκεια με ρωτούσε ο αδερφός του για ανόητες ερωτήσεις όπου εγώ βεβαίως του απαντούσα ψυχρά, ξαφνικά νιώθω κάτι να με ακουμπάει στο πόδι ήταν το χέρι του Μενέλαου τον κοιτάω στα μάτια μπορεί να είναι λίγο μεθυσμένος αλλά μπορούσα να καταλάβω ποσό παθιασμένα με κοιτούσε. Μια φάση σκύβει κοντά στο αυτί μου.
*Αν δεν μου πεις αποψε γιατί είσαι έτσι, θα σε τιμωρήσω* ταράχτικα λίγο στο άκουσμα αυτόν τον λέξεων αλλά η σκέψης μου όμως με αυτό που αντίκρισα δεν πρόκειται να μου φύγουν ποτέ.
*Πολυ ευχαρίστως να σου πω αλλά* του λέω κάνοντας μια παύση.
*Οχι αυτή την στιγμή όμως κύριε Αθανασίου είστε λιώμα* Πηρα το θαρος και του είπα.
Τον είδα να σφίγγεται αφού τον αποκάλεσα έτσι.
*Θα το μετανιώσεις μικρή*
*Οχι κύριε εσείς θα το μετανιώσετε* Είπα και χάιδεψα απαλά το πόδι μου στο δικό του.
Παίζεις παιχνίδια κύριε Μενελαε ε τότε θα τα έχεις.