Ο Λάθος τρόπος αγάπης

Γιατι σε εμενα ;

Έχω μείνει ακίνητη,δεν μπορώ να κουνηθώ στο όλο θέαμα που έχω μπροστά μου.

Δεν νιώθω τα πόδια μου.

*Π-πως; πως;* προσπαθώ να ολοκληρώσω μια ολοκληρωμένη προστάτη αλλά δεν τα καταφέρνω απ'τπ σοκ.

*Πως σε βρήκα* με ρωτάει ενώ ακόμη βρίσκομε σε μια κατάσταση ανεξήγητη.
*Στο είπα όπου και να πας εγώ θα σε βρω* τελειώνει την πρόταση του και απλα θέλω να ξεσπάσω, θέλω να τα καταστρέψω όλα τα αντικείμενα σε αυτό εδώ το δωμάτιο και μετά να βάλω τα κλάματα.

* Βλέπεις Ελινα εγώ έχω γνωστούς* τον βλέπω να σηκώνεται απ'τη πολυθρόνα και να έρχεται προς το μέρος μου. *Για την ακρίβεια είναι αρκετή* σταματάει ακριβώς μπροστά μου εχοντας μόνο λίγη απόσταση αναμεσα μας, ενώ εγώ κάνω δυο βήμα πίσω.

*Βασικα δεν μπορεί ούτε το μικρό σου μυαλουδάκι να φανταστεί πόσοι είναι* μου λέει και με μια κίνηση πιάνει το χέρι μου.
Όμως το άγγιγμα του με έκανε να ξυπνήσω απ'το σοκ και αυτόματα το χέρι μου βρέθηκε στο μάγουλο του χαστουκίζοντας τον όσο πιο δυνατά μπορούσα.

*Αν ήμουν στην θέση σου εγώ δεν θα το έκανα αυτό* λέει και παρατηρώ της γωνιές του προσώπου και τα χέρια του να σφίγγονται.

*Ναι και τι θα μου κανείς* τον ρωτάω ξέροντας ότι θα θυμώσει ακόμη πιο πόλη.
Δεν απαντάει και απλα ξεφυσάει, καταλαβαίνοντας πως ηττήθηκε. Μπράβο μου.

*Ειναι ώρα να φεύγουμε* μου λέει και κατευθύνεται προς την πόρτα.
*Τι όχι* του απαντάω φωνάζοντας.
*Ελινα δεν θα το πω ξανά* και αρχίζει να φωνάζει κι'αυτος μαζί μου.
*Δεν βλέπεις ότι έφυγα από το σπίτι γιατί δεν σε θέλω* τα πρώτα δάκρυα κάνουν την εμφάνιση τους.
*Και εσυ ακόμη συνεχίζεις να με ακολουθάς*
*ΑΣΕ ΜΕ ΗΣΥΧΗ* του φωνάζω της τελευταίες λέξεις συλλαβιζοντας τις μπας και καταλάβει*

Ναι το ξέρω ότι ένα μέρος του εαυτού μου Μου ήθελα να 'ρθει να με βρει αλλά και πάλι το άλλο μισό δεν ήθελε.

*Ελινα έλα αμέσως τωρα μαζί μου αλλιώς*
*Αλλιως; * τον σταματάω ρωτώντας τον ειρωνικά πριν ολοκλήρωση την πρόταση του.
*Αν δεν έρθεις μαζί μου, θα σε κουβαλήσω στους ώμους μου για ακόμη μια φορά*
*Κανε ότι θες, εγώ μαζί σου δεν πρόκειται να έρθω αυτή την φορά μ*

*Καλα όπως θες* λέει και έρχεται προς το μέρος μου και με μια γρήγορη κίνηση με πιάνει απ'τα πόδια ανεβάζοντας με στον ώμο του.

Για μια στιγμή  ειχα ξεχάσει  πως  βρισκόμουν στο σπίτι του Στέφανου και άρχισα να φωνάζω τον όνομα του για να ρθει να με βοηθήσει, όμως δεν πείρα καμία απάντηση.

*Μην φωνάζεις του Στέφανου, δεν θα ρθει να σε βοηθήσει* μου απαντάει και μου έχει κοπεί η ανάσα, πως ξέρει το όνομα του;

Ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού και με βάζει μέσα ενώ τον βλέπω να κλειδώνει το αυτοκίνητο και να πηγαίνει ξανα πίσω στο σπίτι του Στέφανου.

Γιατί;

Γιατί σε εμένα; ρωτάω τον εαυτό μου ξανά και ξανά από την μέρα που γνώρισα τον Μενέλαο.

Γιατί;

Για ακόμη μια φορά με βρήκε.
Για ακόμη μια φορά θα παω πίσω στο σπίτι μαζί του και πάλη θα έχουμε τις ίδιες ιστορίες.

Τελος.

Θα του το ξεκαθαρίσω αν θέλει να είναι μαζί μου τότε πρέπει να αλλάξει συμπεριφορά, να μου πει τα πάντα για τον παρελθόν του και εννοείτε επιτέλους να μου πει ποιος είναι στα αλήθεια.

Έχω τόσες πολλές  ερώτησης να του κάνω.

Δεν το ειχα καταλάβει πως ήρθε πίσω μέχρι που άκουσα το ξεκλείδωμα της πόρτα και τον είδα να μπαίνει μέσα.

Ξεκινάει το αυτοκίνητο ενώ δεν μου λέει τίποτα είναι και καλα συγκεντρωμένος στον δρόμο.

* Έχω τόσες πολλές ερωτήσεις να σου κάνω* αποφασίζω να του πω.
*Το ξέρω μικρή* μου απαντάει.
*Θα τα μάθεις όλα όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή*
*Και ποια είναι η κατάλληλη στιγμή κύριε Μελεναε* των ρωτάω.
*Οχι αυτή παντός* μου λέει και θέλω να τον ξανα χαστουκίσω.

*Θα σου πω κάποια πράγματα αύριο, φθάνει όμως να  δείξεις  κατανόησή*
*Και υπό ένα όρο όχι άλλες ερωτήσεις* λέει ολοκληρώνοντας την πρόταση του.

Με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι κύριε Μενελαε.

*Νομιζεις*
*Γαιτι είσαι τόσο πεισματάρα* με ρωτάει φωνάζοντας και χτυπώντας τα χέρια του στο τιμόνι τρομάζοντας με.

Δεν λέω κάτι αυτή την φορά,δεν του δίνω καμία απάντηση.

Ειμαι απογοητευμένη προς όλες τις οπτικές γονείς σε αυτή την ιστορία. Το μόνο που κάνω αυτήν την στιγμή είναι να χαζεύω έξω στον δρόμο και τον ουρανό ενώ έχει σταματήσει να βρέχει.

Καθώς χαζεύω έξω παρατηρώ σε μια ταμπέλα όπου μόλις περάσαμε να γράφει επάνω αεροδρόμιο, και βλέπω ακριβώς μπροστά μου ολόκληρο αεροδρόμιο.

Τιι ;;

Γιατί έστριψε προς το αεροδρόμιο, γιατί κατευθυνόμαστε στο χώρο στάθμευσης
*Γιατι είμαστε εδώ* τον ρωτάω αλλά δεν περνώ καμία απάντηση.