Evan POV
Καθόμασταν με τη Sandra στη κουζίνα και ήμασταν μες τα μέλια.
Λογικό το βρίσκω, αφού χθες καλοπεράσαμε.
Άκουσα βήματα και είδα την Amelia να έρχεται προς τα εμάς.
"Καλημέρα Amelia." της είπα και αυτόματα γούρλωσαν τα μάτια μου.
Και αυτό γιατί φορούσε ένα κοντό σορτσάκι και ένα τιραντάκι που τόνιζε το στήθος της.
Οκ η μικρή ήθελε να ταραχτώ και το πέτυχε.
Μετά από λίγα λεπτά χτύπησε το κουδούνι.
"Αφήστε ανοίγω εγώ." είπε η Amelia.
Παραλίγο να μείνω στον τόπο με την πίσω όψη της και πνίγηκα.
Αμέσως η Sandra μου έδωσε να πιω ένα ποτήρι νερό.
Πέρασε κανένα δίλεπτο και δεν ερχόταν η Amelia μέσα και αποφάσισα να δω με ποιον μιλούσε.
"Amelia ποιος είναι;" τη ρώτησα μέσα από το σαλόνι.
"Ο κύριος Jason Coleway."
"Evan αδερφέ μου πόσο καιρό έχω να σε δω;" είπε γεμάτος χαρά ο Jason.
"Εεε θα'ναι κανένα τρίμηνο. Ξέρεις αυτή η δουλειά με έχει απορροφήσει πολύ."
"Ανέκαθεν ήσουν εργασιομανής. Δε μου λες αυτή η γλυκιτάτη δεσποινίς θα είναι η κουνιαδούλα μου;"
"Εμμ όχι αυτή είναι η κόρη της γυναίκας που θα παντρευτώ. Αα να ήρθε και η Sandra. Jason από εδώ η Sandra η μέλλουσα γυναίκα μου, Sandra από εδώ ο αδερφός μου ο Jason."
"Χαίρω πολύ Sandra." είπε ο Jason με ένα τυπικό, αδιάφορο και ψυχρό ύφος.
"Και εγώ Jason." ανταπέδωσε η Sandra.
"Και δε μου λες Amelia πόσο χρονών είσαι;" τη ρώτησε ο Jason αφού καθίσαμε στο σαλόνι.
"Εμμ 19 είμαι." αποκρίθηκε ντροπαλά.
Έτσι όπως ντρέπεται με αναστατώνει και αυτο δεν είναι καλο.
Καθόλου καλο θα έλεγα.
"Μάλιστα και σπουδάζεις έτσι;"
Μα τι κόλλημα έχει φάει ο Jason με την Amelia δε μπορώ να καταλάβω.
"Ναι σπουδάζω υποκριτική και τραγούδι."
"Ωωω πολύ δημιουργικά. Είμαι σίγουρος πως θα είσαι εξαιρετική και στα δύο." της είπε και της έκλεισε το μάτι.
Δε το πιστεύω της κάνει κοπλιμέντα. Θα τον σκοτώσω αλήθεια.
Όμως εγώ γιατί αντιδρώ έτσι;
