"Amelia όπως είπαμε εε;" με ρώτησε για πολλοστή φορά η μητέρα μου.
"Ναι μαμά." είπα αγανακτισμένα.
"Το λέω για να μη κάνεις κάτι που δε πρέπει."
Ναι κάνε πως νοιάζεσαι τώρα.
Με τα πολλά πολλά φτάσαμε στην California.
Αλλά πως φτάσαμε; Ας κάνουμε μία αναδρομή.
Flashback 1 μέρα πριν
"Amelia κατέβα κάτω να σου μιλήσω." φώναξε η μητέρα μου.
"Τώρα μαμά."
Αφού κατέβηκα με περίμενε στο σαλόνι.
"Τι συμβαίνει μαμά;" ρώτησα
"Κάθισε κάτω σε παρακαλώ πολύ."
"Σε ακούω."της είπα γεμάτη περιέργεια .
"Όπως ξέρεις εδώ και λίγο καιρό βγαίνω με κάποιον."
"Ναι το γνωρίζω."
"Ωραία, αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε να μείνουμε σπίτι του."
"Όταν λες να πάμε;"
"Θα έρθεις και εσύ μαζί μου."
"Μα εδώ είναι η σχολή μου, οι φίλες μου..."
"Έχει και εκεί σχολή. Και τα κορίτσια μπορούν να μείνουν και σε εμάς αν είναι για να είστε μαζί."
Μη μπορώντας πλεον να της φέρω αντίρρηση τη ρώτησα
"Πού θα πάμε;"
"California."
End of flashback
Και να'μαστε τώρα εδώ μπροστά από μία τεράστια έπαυλη.
"Δε μου έχεις πει τι δουλειά κάνει ο..."
"Evan παιδί μου. Εκατομμυριούχος είναι."
Μάλιστα. Από εδώ και πέρα θα μείνω σε μία σπιταρόνα στο άγνωστο.
Ευτυχώς τα κορίτσια βρήκαν ένα διαμέρισμα στην California και ετσι θα είμαστε και στη σχολή μαζί.
Η μητέρα μου αποφάσισε να χτυπήσει την πόρτα.
"Παρακαλώ;" ρώτησε μία καλοσυνάτη κυρία γύρω στα 50.
"Είμαστε η Sandra και η Amelia."
"Ααα περάστε. Ο κύριος Coleway σας περιμένει στο σαλόνι."
Αφού περάσαμε μέσα είχα μείνει να κοιτάζω το σπίτι με δέος.
Καλέ αυτό δεν είναι σπίτι, στάδιο είναι.
