Amelia's POV
Η αίσθηση των χειλιών του πάνω στα δικά μου ήταν μαγική.
Δεν ήξερα πολλά από φιλιά, αλλά σίγουρα ο Evan ήξερε πολύ καλά τι έκανε.
Σταματήσαμε και οι δυο να πάρουμε ανάσα.
Διάολε ήθελα κι άλλο
"Amelia ξέρεις πολύ καλά πως δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο."
"Ναι το ξέρω." του είπα κοιτάζοντας τον παραπονιάρικα.
"Μη με κοιτάς με αυτό το ύφος γιατί θα σε βάλω κάτω και δε θα μπορείς να περπατήσεις μετά."
ΕΞ ΚΙΟΥΖ ΜΙ
"Ηρέμησε, δεν έχω σκοπό να κάνω κάτι που δε θέλεις. Άλλωστε είναι και η μητέρα σου στη μέση."
"Έχεις δίκιο, δε μπορεί να γίνει κάτι ανάμεσα μας."
Κι όμως αυτό που έγινε θα με κάνει να σε σκέφτομαι ξανά και ξανά Evan.
2 εβδομάδες αργότερα
Είχαν περάσει δύο εβδομάδες από το παθιασμένο φιλί μου με τον Evan.
Το σκεφτόμουν συνεχώς. Έπαιζε σα ταινία στο μυαλό μου και δεν έλεγε να σταματήσει.
Είχε γυρίσει και η μητέρα μου εν τω μεταξύ. Φαινόταν υπερβολικά χαρούμενη λόγω των ετοιμασιών του γάμου.
Ζήλευα αφάνταστα τη μητέρα μου. Μπορεί αυτό να με κάνει κακή κόρη.
Αλλά τη ζήλευα. Ξύπναγε κάθε πρωί στην αγκαλιά του, ενώ κάθε βράδυ κάναν έρωτα.
Και γω τους άκουγα, αργοπεθαίνοντας μέσα μου.
Ο Evan με απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι.
Δε με κοιτούσε, δε μου μιλούσε. Έκανε σαν να μην υπάρχω για εκείνον.
Η στάση του με σκότωνε. Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.
"Αγάπη μου που θα ήθελες να πάμε ταξίδι του μέλιτος;" άκουσα τη μητέρα μου να τον ρωτάει
Πονάω...
"Αγάπη μου έχω διαλέξει ήδη προορισμό στον φυλάω για έκπληξη." τον άκουσα να της λέει.
Μου είχε λείψει να ακούω τη φωνή του.
Όλον αυτόν τον καιρό κλαίω.. Δε σταμάτησα λεπτό. Είμαι ράκος.
Βέβαια κανείς δε νοιάζεται. Όλοι τρέχουν με τον γάμο,ενώ εγώ μαραζώνω.
Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι. Πήγα να ανοίξω, αφού η μητέρα μου ήταν απασχολημένη με το να φιλάει τον Evan.
