Daha kokusunu bilmezken aşık olabilir mi bir insan bir diğer insana ? Bana olamaz gibi gelirdi. Çünkü kafamdaki aşk tablosunda hep somut deliller, somut yaşanmışlıklar vardı. Onunla olan ilişkimiz o kadar soyuttu ki bazen kendimi Dali ile Picasso ile kıyaslardım. Ama bu soyut yaşanmışlık içinde öyle bi tablo çizdim ki kalbime, soyut diyecek kişinin varlığını kanıtlaması için dahi daha fazla delil gerekir. Ben o tabloya, o aşka dokunabiliyorum, sarılabiliyorum. Onunla içiyorum, ağlıyorum. Onunla yatıp onunla kalkıyorum. Ama feyz aldığım bu tablonun ilhamına bi kere bile dokunamadım. Kokusunu alamadım hiç. Aşk mı bu yoksa sürrealist bir akım mı ? Ne bu ? Beni sanatkar yaptı, bağımlı yaptı. Ölüp gittikten sonra mı satılacak benim de tablolarım ?
