Kendon nje zog diku larg. I bukur. I kendshem. Te dridhet mishi prej ftohtesise se ajrit. Degjon nje tjeter zog diku ne largesi. Syte akoma te hapura nuk i ke. Perpiqesh, perpelitesh dhe perseri rrine te mbyllura. Ndjen ajrin e ftohte te agimit. Nuk e di ku je. Syte e mbyllur diçka shohin se largmi. Nje rreze drite. Dielli. Po del. I forte shkelqen ai ne horizontin e pafundme. Hap syte dhe shikon veten. Ne maje te malit. A thua te pelqen dita e re plot shprese apo te frikeson lartesia e madhe?
