Keluar

0.4

Eva: Bell, hadi ama!

Eva: İstediğin atıştırmalıklardan da aldım.

Eva: Gelmeyecek misin?

Bella: Başka bir zamana ertelesek?

Eva: Tanrı aşkına Bell!

Eva: Beni sürekli geçiştirdiğinin farkında mısın?

Eva: Bir sorun olduğunu görüyorum.

Eva: Düşüncelerin yüzünden dalıp gidiyorsun ve düşüncelerinden sıyrılana kadar beni duymuyorsun.

Eva: Bu kadar düşünmene neden olan şey her neyse, onu senden söküp almak istiyorum.

Eva: Senden karşılık beklemediğimi söylemiştim.

Eva: Sana ulaşmama izin ver, rahatlamanı sağlayabilirim.

Bella: Son zamanlarda kafamı kurcalayan bir takım olaylar oluyor.

Bella: Bu yüzden bir süre yalnız kalmak ve toparlanmak istiyorum.

Bella: Belki böyle daha iyi olurum.

Eva: Neden bana izin vermeyi seçmiyorsun, Bella?

Eva: Sana yeterli gelmiyor muyum?

Bella: Bu seninle ilgili bir şey değil.

Bella: Herkes gibi benim de yalnız kalmak istediğim dönemler oluyor ve şu an o dönemlerden birinin içerisindeyim.

Bella: Anlayışın için sağ ol, Eva.

Eva: Öyle olsun.

Eva: Amaçsızca dönüp dolaşma işini bitirdikten sonra, eninde sonunda bana sığınacak ve kollarımın arasındaki yerini alacaksın.

Eva: O zamana kadar benden kaçmaya çalışmana izin veriyorum.

⛧

Eva'nın yazdıklarına bakarken kaşlarım çatıldı. Söylediklerinde haklı olduğunu biliyor, ona bu fırsatı verdiğim için kendime kızıyordum. Eva'nın benden hoşlandığını fark ettiğim ilk zamanlar, bana karışması için ona izin vermiş, belli kalıplara sığmak zorunda kalmadan salt zevk için birlikte olmuştuk. Eva benden daha fazlasını isteyene kadar her şey gayet iyi ilerlemişti, sonrası kendimi geriye çekmem ve Eva'nın benimle birlikte olması için her şeyi göze almayı teklif etmesiydi. Yaptığım hatanın sonuçları hâlâ peşimden sürükleniyordu. Tüm bedenimi ele geçiren pişmanlık duygusuyla birlikte yatağıma uzandığımda, iradesi çürümüş bir aptaldan farkım olmadığını biliyordum.