Ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μου και τρέχω στο δωμάτιό μου. Εκεί συναντάω την μάνα μου με σταυρωμένα χέρια να με κοιτάει έτοιμη να με δολοφονήσει.
"Που ήσουν? " με ρωτάει αυστηρά.
Την προσπερνάω και πάω στην ντουλάπα μου να βρω ρούχα.
"Είπα κάτι! " φωνάζει και γυρνάω να την κοιτάξω.
"Στο περίπτερο πήγα να πάρω μία σοκολάτα. "της λέω χαλαρά και σηκώνει το φρύδι της .
"Στο περίπτερο απ'τις 6?" ξαναρωτάει.
"Έκατσα να την φάω και πέρασε η ώρα..."ψεύδομαι και πετάω τα ρούχα μου στο κρεβάτι.
"Καλά. Καλά... Όταν γυρίσεις θα τα πούμε. "λέει και χτυπάει την πόρτα πίσω της.
Εγώ ωστόσο φοράω μία δερμάτινη μαύρη φούστα και μια ριγέ μπλούζα.
Πιάνω την τσάντα μου και τρέχω μέχρι την στάση να προλάβω το λεωφορείο.
Εφτασα λαχανιασμένη, ακριβώς την στιγμή που σταμάτησε το λεωφορείο.
Άγιε μου Ραφαήλ έκανες πάλι το θαύμα σου...
Ε φυσικά και είμαστε team Αλεξάνδρα από το σόι σου...
Μπαίνω μέσα και κάθομαι σε μία θέση. Δίπλα μου κάθεται ένα κορίτσι με ξανθά μαλλιά και μασάει μία τσίχλα σαν την κατσίκα.
Συνεχίζει να μασάει επί 10 λεπτα και μου ξεσηκώσει ολόκληρο το νευρικό μου σύστημα! Έχουν ετοιμάσει και πανό για διαδήλωση!
Ξαφνικά από τις σκέψεις μου με βγάζει μία φωνή από δίπλα μου.
"Θέλεις κάτι?" με ρωτάει με ένα βλέμμα αγελάδας και συνεχίζει να μασάει.
"Ναι!Να σταματήσεις να μασάς σαν κατσίκα!" Της λέω εκνευρισμένη και μου σηκώνει τα φρύδια της σε φάση 'Πως το 'πες αυτό?'.
"Με άκουσες." της λέω μονότονα και αυτή άκρως εκνευρισμένη σηκώνεται και πατάει το κουμπί του λεωφορείου για να κατέβει.
Ε, μετά από λίγο έκατσε μια γιαγιάκα δίπλα μου και τέλειωσε το μαρτύριο.
Θα έλεγα, αν δεν άρχιζε να βήχει λες και ήτανε έτοιμη να πεθάνει μπροστά μου και μετά να με κατηγορούσαν για φόνο!
{...}
Χτυπάω την πόρτα της τάξης και περνάω μέσα.
"Μπορώ να μείνω?" ρωτάω σιγανά την καθηγήτρια των αρχαίων και αυτή με κοιτάζει εξεταστικά.
"Κι εσύ εισαι?"
*Η ΒΊΚΥ ΚΑΓΙΆ ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ! ΜΑ ΠΟΙΑ ΆΛΛΗ?!*
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Μιρέλλα Παππά. " απαντάω δειλά και μου κάνει νόημα να περάσω.
Κάθομαι στην θέση μου και όλοι με έχουν καρφώσει με τα βλέμματα τους...
Όλο αυτό είναι πολύ άβολο, αλλά προσπαθώ να το ξεπεράσω...
.
.
.
.
.
.
.
Γειαα😂
Νταξει δεν μπορώ να σταματήσω να κοιτάω την εικόνα με την Καγιά 😂
Προσπαθώ να ηρεμήσω κάπως, αλλά κοιτάω την εικόνα και ακούω την φωνή της😂🤦🏽♀️
Τεσπα αγαπες💓😂
Θα τα πούμε σε ένα άλλο κεφάλαιο!
Byeee!!!
🔥Stay tuned🔥
For more😏
YOU ARE READING
Ανεκπλήρωτα Όνειρα
General Fiction(Περιγραφή στο πρώτο κεφάλαιο cuz it's too big😇) Btw μην κρίνεις το εξώφυλλο δεν το έφτιαξα καν... Απλά πέταξα μια εικόνα για να μπορέσω να ανεβάσω την ιστορία... Enjoy❤️
