Artık Gülmek İstiyorum

ablam

Bu yazdıklarım gerçektir hepsi tek tek gerçek bi hayattan alınmıştır.
Önceki bölümün devamıdır.

****

6-7 yaşlarımdaydım o dönemler köye gitmiştik yaz tatilinde ablamın varlığından annemin daha önce evlendiğinden bi haberdim. Anneannem in kapı komşusu epeyce yaşlı Züleyha teyze beni çağırıp gel kızım seninle konuşalım demişti. İlk başta şaşırmıştım bu yaşlı kadın benimle ne konuşabilir ki diye. Evine girdiğimizde bana geç şöyle otur diyip bi odaya girmişti. Bi süre sonra elinde bir poşet dolusu fotoğraflarla geri dönmüştü. Bana bir kaç tane fotoğraf çıkarıp gösterdi. Bu bebeği tanıyordum. Annemin arkadaşının bebeğiydi bu.

-Bu küçük bebeği tanır mısın kızım?

-Evet. Annemin arkadaşının bebeği bu. Sende neden var ki resmi Züleyha teyze?

-Ah kızım. Bak benim günlerim sayılı kaldı. Sana bunları söylemem gerekiyor. Sen yaşıtlarına göre daha büyük akıllı bir kızsın bunu anlayacağından şüphem yok.

-Ne söyliceksin bana Züleyha teyze?

-Bu fotoğraftaki kız senin ablan Zeynep'im. Şuan büyümüş kocaman bir kız olmuştur. Annen babanla evlenmeden önce başka birisiyle evlendi ablanı elinden aldılar annen sana söylemedi bunları bilirim.

-Ablam mı var benim şimdi?

Ağlayarak eve gittim o gün anneme söyledim hepsini annem bana o gün evet ablan var demedi ama yokta demedi. Ağladı sonrasında evet ablan dı o senin dedi. Bir kaç yıl sonra ablam 14 yaşına geldiğinde dayımı bulmuş ve bize ulaşmış annem bizi de alıp ablam a gitti o gün ben o güne kadar hep annemle uyurdum ablam gelince onun annemle uyumasını söyleyip ben başka odada uyumak istedim o annesinden uzak büyümüştü ben ise annemle büyümüştüm artık onunla uyuması daha akıllıca gelmişti. Ama bilemezdim ki benim öz ablam gibi saydığım ablam beni annemden kıskanıyor muş. Benden nefret ediyormuş.