Zawgyi
လြန္းဆက္နိုးလာခ်ိန္တြင္ ကိုရွင္းခန႔္ကေတာ့ေဘးမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ။မူးေနသည့္အခ်ိန္မွာသာလြန္းဆက္မဖက္ထားလွ်င္မအိပ္ေပမဲ့ခုလိုပုံမွန္အခ်ိန္က်ေတာ့လည္း လြန္းဆက္ႏွင့္အသားပင္မထိေအာင္ခပ္လွမ္းလွမ္းကအိပ္ေနေလသည္။လြန္းဆက္လည္း လုပ္စရာအလုပ္ေတြကပုံေနသည္မို႔ ဆက္အိပ္မေနေတာ့ဘဲ အိပ္ရာမွ ထလိုက္ရေတာ့သည္။သူ႕ကိုေတာ့ မနိုးေစခ်င္ေသးေပ။
ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းေတာ့ငတိုးတို႔တူဝရီးေတြရဲ႕ စကားေျပာသံက နားမေထာင္ပါဘဲ ၾကားေနရသည္။
"ေသခ်ာလို႔လား ငတိုးရယ္"
ဒါႀကီးႀကီးအသံ....
"ေသခ်ာပါတယ္ဆို။မယုံရင္အကိုေလးအခန္းထဲသြားၾကည့္ပါလား။ညကတကယ္ကို ကိုလြန္းကိုအိပ္ခန္းထဲေခၚသိပ္တာ"
ငတိုးေျပာေနတာလြန္းဆက္တို႔အေၾကာင္းျဖစ္၏။
"ေအး။ၿပီးေတာ့ ငါမနက္က မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္ေတာ့ အကိုေလး ပန္းကန္နဲ႕ဇြန္းထုတ္သုံးထားတာ ေတြ႕တယ္။အကိုေလးက ညဘက္ဆိုဘာမွမွမစားတတ္တာ"
ေဆြဇင္မကပါထေျပာလာသည္။ညက ကိုရွင္းခန႔္စားတာမွ မဟုတ္ဘဲ။
"အဲ့ဒါ အကိုေလးက ကိုလြန္းကိုေခါက္ဆြဲျပဳတ္တိုက္တာ။သူ႕ပန္းကန္ေတြနဲ႕ထည့္ေကြၽးတာေနာ္။နည္နည္ရရမမွတ္နဲ႕"
ငတိုးစကားအဆုံးတစ္ခ်ိန္လုံးၿငိမ္ေနသည့္ ႀကီးႀကီးကပါထေမးေတာ့သည္။
"ဟုတ္ရဲ႕လား ငတိုးရယ္ နင့္ဟာက။နင္တို႔ အကိုေလးက သူမ်ားအတြက္ ဘယ္ႏွခါမ်ားတကူးတက လုပ္ေပးဖူးသလဲ။"
"ေအးေလ။ငါမရွိတုန္း ႀကီးႀကီးေနမေကာင္းတုန္းကေတာင္ ဆန္ျပဳတ္ကို ဆိုင္ကဝယ္တိုက္တာေလ။ဘယ္သူ႕ကိုကိုယ္တိုင္လုပ္ေပးတာ နင္ျမင္ဖူးသလဲ"
ႀကီးႀကီးစကားကို ေဆြဇင္ကပါေထာက္ခံေနသည္။
သူကဒီေလာက္ေတာင္ေအးတိေအးစက္နိုင္လြန္းတာလား။ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ကအစသီးသန႔္ခြဲစားရံုမက ဘယ္သူ႕အတြက္ ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ေပးတတ္တဲ့သူလား။ဒါဆို လြန္းဆက္နဲ႕က်ေတာ့ေရာ...
YOU ARE READING
ခ်စ္ေသာဝိုင္နီ(ချစ်သောဝိုင်နီ)
Romanceအခ်စ္ဆိုတဲဲ့အရာဟာေလမေမ်ွာ္လင့္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာမထင္မွတ္ထားတဲ့ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ကိုယ့္ဆီဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ဝင္ေရာက္လာတတ္တာမ်ိဳးပါ....
