RUHUMUN DOKTORU

1. BÖLÜM

EVET YENİ BİR KURGU,YENİ BİR HİKAYE İLE SİZLERLEYİM.ŞU AN OKUYACAĞINIZ SATIRLAR TAMAMEN BENİM HAYAL ÜRÜNÜMDÜR.HER YAPICI ELEŞTİRİYE AÇIĞIM LAKİN SAYGI ÇERÇEVESİNDE.LÜTFEN YORUMLARI BUNA GÖRE YAPIN VE YAZARINIZI ÜZMEYİN Kİ SİZE GÜZEL GÜZEL BÖLÜMLER ATSIN.SEVİLİYORSUNUZ.İYİ BAYRAMLAR.

LÜTFEN BU KISIMA BAŞLAMA TARİHLERİNİZİ NOT EDİN.

Dem vurdu duygular.Sevgi ihanet aşk nefretti.Çöküştü bu,olmaz denilenin altında kalıp ölmekti yaşadıkları.Dem vurdu duygular.Balçık gibi her bir yanını sardı koyu rengi.Silkelense olmuyor bıraksa daha derine batıyordu.Güneşi seven gözleri gecenin ihanetiyle karardı.Yağmur yıkasın istedi kiri pası alıp gitsin istedi.Aklındakileri,gönlündekileri şiddetiyle söküp atsın istedi.Fırtına kopsun,dağlar yerinden oynasın,yıldızlar gök yüzüne tutunmayı bıraksın ve ihanetin üzerine düşsün istedi.Yalnız kalmayı içine gömüldüğü duyguları tırnaklarıyla kazımayı istedi.Delice seven göğsünü yerinden söküp atmayı ardına bir daha bakmamayı istedi.

Titreyen elini havaya kaldırıp hala parmağında olan ince alyansa baktı.Kirliydi tutunduğu şey ama duyguları temizdi.Hak etmeyen birine delice sevdalanmış şimdi ise gönlündeki amansız hastalıktan kurtulmaya çalışıyordu.Kaç kere denedi çıkarmayı kaç gece uykularını zehir etti düşünceleri.Sessizce burnunu çekip yastığa iyice gömüldü.Göz yaşları yine ona eşlik ediyordu.Kaç gün geçmişti kaç geceyi devirip sabaha aynı hüzünle merhaba demişti.Yorganına biraz daha sarıldı.Artık dünyası bu dört duvar arasındaydı.Ne dışarı çıkıyor nede hayatının merkezindeki insanlarıgörmek istiyordu.Kapı tıklanınca bakışlarını camdan çekmeden boşluğa kitledi.Niye anlamıyorlardı kimseyi görmek yada konuşmak istemiyordu.

"Çisil gelebilir miyim?"Cevap vermedi.Annesi ondan ses gelmeyince bunu evet olarak bilip içeri girdi.Bu durum rutin hale gelmişti.Her sabah annesi onu yokluyor günün diğer kısmı kardeşi ve evin işlerine bakan Menekşe hanım odasını ziyaret ediyordu. Çisil bu anlamsız kontrolün ne anlama geldiğini bilecek kadar büyümüştü.Korkuyorlardı.İntihar etmesinden çekiniyordu ailesi.Yanılıyorlardı.Bir pislik için canına kıyacak kadar zavallı değildi.Sadece derinden yaralıydı.Geçmesini birazcık kabuk bağlamasını bekliyordu çaresizce.Annesinin elleri saçlarınadeğdiğinde beklemeden gözlerini kapattı.Dolu gözlerinden yaşlar süzülürken yüzünde çenesine doğru yol izledi.

"Güzel kızım yetmedi mi kendine ettiğin eziyet.Daha ne kadar bu odada kalarak düşüncelerinin seni zehirlemesini bekleyeceksin."

"Anne lütfen."

"Bırak artık kurtul ondan."Diyen annesinin neyi ima ettiğini anlamıştı.Elini beklemeden yorganın altına saklamaya çalıştığında çoktan bileğinden yakalanmıştı.

"Seni geçmişe bağlıyor.Hak etmeyen birinin özlemini tetikliyor."

"Anne!"Dudaklarından kaçanhıçkırığa mani olamamıştı.Bir ay olmuştu.Tam bir aydır her gün parmağındaki alyansı çıkarmaya çalışıyor ama her seferinde ağlayarak bu eyleminden vazgeçiyordu.

"Bak hayat her zaman insanlara güzel yüzünü göstermez.Evet yaşadığın kolay değil ama bu seni bitik bir hale getirmemeli.Aksine güçlendirmeli.Hem neden o değilde sen bu haldesin?Asıl ihanet eden o pislik bir odaya kendini kapatmalı ve insanların yüzüne bakamamalı."Annesinin ilk kez onunla böyle konuşuyordu.Ağırdı sözleri ama gerçeklik payı öyle büyüktü ki Çisil sadece sessizce onu dinlemiş ve hak vermişti.Canını acıtan ne varsa kurtulmalıydı.Annesi parmağındaki alyansı geçmişiyle beraber parmağından söküp alırken gözlerini kapatıp bu acının geçmesinibekledi.Ruhundan koca bir parça ayrılıyor gibiydi.Nefesini tuttu ve parmağındaki nesnenin boşluğunu kalbinde hissetti.