RUHUMUN DOKTORU

2.BÖLÜM

EN SEVDİĞİNİZ ŞARKIYLA GÖNLÜNÜZÜN MELODİSİNE DOKUNMAK DİLEĞİYLE.CANLAR YENİ BÖLÜM SİZLERLE YALNIZ BU KİTAP VE BU BÖLÜMDE BİRAZ ARGO KELİMELER KULLANACAĞIM ŞİMDİDEN AFFINIZA SIĞINIYORUM.BİRDE YENİDEN HATIRLATAYIM BU SADECE BİR KURGU SAÇMA DİYEN VE BEĞENMEYEN LÜTFEN OKUMASIN.NEYSE PONÇİKLERİM BENİ BURADA DA YALNIZ BIRAKMAYAN OY VE YORUM YAPAN HERKESE BU BÖLÜMÜ İTHAF EDİYORUM...   

"Uzak dur sakın yaklaşma."Eli hala havada midesi ise çoktan ağzındaydı.İşte nişanlısının ona attığı kazığın yanı sıra birde bu hastalığı hediye olarak bırakmıştı.Tiksinme.Karşı cinse karşı daha çok duyarlı olan duyguları midesine felaket yansıyordu.Özellikle eller.İşte geliyordu.Öğürmeye çoktan başlamıştı.

"Eda çabuk buraya gel."Kulakları uğulduyor sesler birbirine giriyordu.Ne konuştuklarına dair hiç bir fikri yoktu.Tek yapmak istediği daha doğrusu nefret ettiği işlemi.Midesinde ne varsa çıkarmaktı.Bileğinden aniden tutulmasıyla irkildi.Gözleri hala sıkıca kapalıydı ve açmaya da hiç niyetli yoktu.Elini refleks olarak çekemeye  çalıştı fakat duyduğu ses ona ne yapması gerektiğini söyleyince başını hemen öne eğdi.Boş midesinden tek bir şey düşmezken kusma dürtüsünü kesinlikle bastıramıyordu.Onu bu hale getiren ses tekrar merkezine girdi ve odanın uzak bir yerinden beynini uyaran komutlar vermeye başladı.

"Önce derin derin bir kaç nefes al ve aklına en sevdiğin yerin manzarasını getir."

"Ah sen böyle konuşmaya devam ettikçe o çok sevdiğim manzaranın üzerine bile kusasım var.Bence susmayı dene.Ah anne ne halde soktun beni.Neden kadın değilde erkek bir doktor ayarlarsın ki?"    

"Annen sana erkek doktor olduğumu söylemedi mi?"

"Bilmiyorum.Daha doğrusu söylese de hatırlamıyorum."

"Dışarıdaki koca tabela."

"Bakmadım."

"Kapının üzerindeki yazı."

"Bir an önce içeri girmek istedim."

"Peki Eda sen benim hakkımda bir şey söylemedin mi?"

"Aslında söyledim ama..."

"Aklım başka yerdeydi tamam mı?Bunu mu duymak istedin?"

"Evet tamda buydu istediğim."

"Nasıl yani kendimi doktor randevusuna değilde karakolda,sorgu odasında hissetmem mi?"

"Hayır.Aklını tamamen dağıtman.Şimdi iyi misin?"Dediğinde Çisil kendisini şöyle bir yokladı.Kusma isteği gitmiş sadece biraz öfkeliydi ama kime?Aklını tamamen dağıtan adama mı?Yoksa ona bunu yapana şeref yoksununa mı?Derin bir nefes aldı.Saçma ama biraz öncesine nazaran kendisini daha iyi hissediyordu.

"Evet biraz  daha iyiyim."

"Güzel.Başlayalım o zaman."Çisil sesi odanın diğer ucundan gelen adamın sorduğu sorulara çekinerek cevap verdi.Hala kendisini kötü hissediyordu ve onu bu hale getiren nedeni açıklarken boğazı düğüm düğüm oluyordu.Kolay değildi.Altı senelik beraberliği ihanetle sonlanmıştı.Oysa ne hayaller kuruyordu.Mutlu bir ömür,aşklarının meyvesi bir kaç çocuk ve sevdiği adamla kariyerine devam edecekti.Açmadığı gözlerinden bir kaç damla yaş süzüldü.Bunları anlatmak acıdan başka bir şey vermiyordu ona.Yıkımdı.İki taraftan gelen yıkım.Titreyen çenesini sıktı.Karşısındaki adam ondaki duygu geçişini fark ettiği için susmayı seçmiş ve onun rahatlamasını beklemişti.Çisil günlerdir ağlıyordu.Döktüğü göz yaşları onun sessiz feryatlarının yansımasıydı.Zaten gücü gözlerine yetiyordu.Ne bir isyan nede ortalığı ayağa kaldıracak harekette bulunmuştu.Ağlamıştı sadece günlerce içi dışına çıkana kadar ağlamıştı.Çisil kucağına sessizce bırakılan kutuyla kendisine gelmiş peçete diyerek yine odanın köşesinden konuşan adama sadece başını sallayarak cevap vermişti.