Free Fall | ✓

I

Μερικές ώρες αργότερα, περπατούσαμε ο ένας δίπλα στον άλλο στο δρόμο. Μιλούσες για το άγχος του αύριο, καθώς το σήμερα κρύβει μυστικά του μέλλοντος. Σε άκουγα και γελούσα με τις ανόητες φοβίες σου. 

Θα σε συμπαθήσει κάποιος στη σχολή; Θα εκνευρίσεις κάποιον καθηγητή; Θα χάνεις σίγουρα μαθήματα, αυτό δεν ήταν φοβία. Και αν βρισκόμουν μακριά σου; Τότε με ποιον θα έκανες παρέα; Σου απάντησα, Oliver, όλα θα πάνε καλά. Μου είπες, Esme, μαζί σου όλα είναι καλά.

Κάπου στην διαδρομή συνάντησες τον κύριο Graham, το γείτονά σου μερικά σπίτια πιο κάτω. Ήταν πολύ ηλικιωμένος σχολίασες πριν πλησιάσει, πιο πολύ μέχρι τον λαιμό στον τάφο απάντησα, αλλά εκείνος δεν φάνηκε να ακούει.

Πήρε τα χέρια σου στα δικά του. «Παιδί μου, μακάρι όλα καλά να σου πάνε.»

Τον ευχαρίστησες χωρίς να γνωρίζεις τι εννοούσε. «Ευχαριστώ πολύ. Σε λίγο θα βγουν και τα αποτελέσματα της Esme.» έδειξες προς εμένα.

Ο κύριος Graham κούνησε το κεφάλι του προς τη μεριά που του έδειξες και σου χτύπησε την πλάτη φιλικά, φεύγοντας μετά από λίγα δευτερόλεπτα.

«Ήταν σαν να μη σε είδε.» σχολίασες.

«Πολλές φορές ευχόταν να μη με έβλεπε!» γελάσαμε μαζί.

Γελούσες αμέρυμνα και χαρούμενα. 

Μα όταν κοίταξες πίσω, ο κύριος Graham κουνούσε ακόμη το κεφάλι του.