Yassine

#12

Mama: Waar is Ismail?
Houda: Snackbar.
Mama: Hebben jullie al gegeten? Zo snel?
Houda: Nee, Ismail komt zo eten brengen.
Mama: Hoezo zijn jullie niet gaan wachten met Ismail?
Ik: Hij stuurde ons naar huis.
Mama: Waarom?
Ik: Was daar gekke drama man, echt onzin.

Mijn moeder laat het maar en loopt weg.

~Houda
De deur wordt geopend. Dat is vast Ismail. Ik hoor dat hij deze kant op loopt. Hij stormt de kamer binnen en gooit de eten op ons.

Ik: Ehm bedankt!

Ilham en ik pakken onze eten uit het zakje. Ondertussen pakt Ismail een stoel en zet het voor ons neer. Hij kijkt mij en Ilham om de beurt boos aan. Ilham doet alsof hij er niet is en zit rustig te eten. Ik pak mijn broodje en wil er een hap uit eten, maar mijn broer blijft me maar aankijken wat op mn zenuwen werkt. Voor ik een hap leg, leg ik het broodje neer en kijk hem ook aan. Ilham kijkt me aan en gaat gewoon door met eten.

Ik: Wat?
Issy: Wie was dat net?
Ik: Rustig man, waarom doe je zo parra. Is een oude vriend.
Issy: Oude vriend yek?

Mijn moeder komt de woonkamer ingelopen. Yes!

Mama: Smail, laat je zusjes met rust!
Ismail: Mama hou je er buiten, jij weet niet wat er gaande is.
Ik: Wat er gaande is? Er is helemaal niks gaande, ik groette gewoon een oude vriend van me, verder niks meer.
Ismail: En jij Ilham, heb jij wat met die jongen te maken.
Ilham: Broer, wat betrek je mij erbij, ik heb hier niks mee te maken!

Volgens mij heeft ze niet eens geluisterd naar wat Issy tegen haar heeft gezegd.