ေၾသာ္. . ဘဝ. . ဘဝ
ဘယ့္ႏွယ္ ဟာမ်ားပါလိမ့္။ သူမ်ားေပ်ာ္လို႔မေပ်ာ္ႏိုင္ ခ်ိန္ပါမို႔လို႔မိႈင္လို႔ ေျပာရမလား။
ကိုယ္က ခ်ိန္တာေတာင္မဟုတ္ေသးဘူး စက္ကြင္းေလး ဟိုနားဒီနားေရႊ႔ရင္း ေယာင္ယမ္းဝင္လာရင္ေတာင္ ပါသြားတတ္တဲ့ဘဝလား။
အခုလဲ ညစာစားပြဲမွာ သူေဌးက ဌာနမႉးဝမ္ကို သိသိသာသာကို မ်က္ႏွာသာေပးေနတာ။ သူေဌးနဲ႔ၿပိဳင္ၿပီးေတာ့ ဒီ ဒီဇိုင္နာေလးမွာ အားငယ္မိပါတယ္။ ဒီတည စားၾက ေသာက္ၾကတာ ၿပီးဦးမွာလား။
"က်န္႔က်န္႔ အသံတိတ္လွခ်ည္လား၊ ေသာက္ေလ"
က်ဲက်ဲက ထပ္ငွဲ႔လာေပးတာကို အားနာပါနားနဲ႔ ယူေသာက္လိုက္ေတာ့ ေဆာ္ဒါေတာင္ အခ်ိဳးမက်ေအာင္ေရာထားတဲ့ အရက္က ရင္ဘတ္ထဲပူဆင္းသြားသည္။
"အား. . . "
အသံတိတ္ေအာ္တာပါ။ ႐ွက္တတ္တဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔က မ်က္ႏွာႀကီးပဲ နီရဲလာတာ ဘာသံထြက္ရဲမွာလဲ။
"ေ႐ွာင္းက်န္႔ မ်က္ႏွာႀကီးရဲေနၿပီ"
သတိေပးတာ ေက်းဇူးပါသူေဌး။ အားလံုးက ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကေတာ့ ႐ွက္႐ွက္နဲ႔ ေ႐ွ႕က အသားကင္ဖတ္ကို တူနဲ႔လွမ္းအညႇပ္ မူးၿပီး လိုရာမေရာက္ေနတဲ့ လက္က အရက္ခြက္ကို လွမ္းလိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆို္င္က ဌာနမႉးဝမ္ လက္ကို တူနဲ႔ေခ်ာ္ထိုးမိသည္။
" ဟာ "
လန္႔ၿပီး တူကိုျပန္႐ုတ္လိုက္တာ ေဘးကထိုင္ေနတဲ့ က်ိလီ ေသာက္မယ့္ခြက္ကို တံေတာင္နဲ႔တိုက္မိၿပီး သူ႔ေပါင္ေပၚေမွာက္က်ကာ ရႊဲရႊဲစိုကုန္သည္။
မရေတာ့ဘူး ငါမူးစျပဳေနၿပီ။
အားလံုးကိုခြင့္ေတာင္းၿပီး အိမ္သာဘက္ေျပးထြက္ခဲ့သည္။ ေရေဆးရမယ္ ေဘာင္းဘီကို အနံ႔ေတြအရမ္းမထြက္ခင္။ ေဟာ့ဒီ ေစ်းႀကီးႀကီး Tom Ford ေဘာင္းဘီေပၚမွာ အစြန္းကြက္ႀကီးမျဖစ္ခင္
"ငွယ္"
သူ႔အေနာက္အိမ္သာခန္းထဲက ထြက္လာတာ ယြီပင္း
"ျဗန္း"
သူ႔အရိပ္ျမင္တာနဲ႔ အိမ္သာထဲ ျပန္ေျပးဝင္တာ။ ဒါမ်ိဳးေတာ့ ဘာရမလဲ လ်င္ၿပီးသားပဲ။ ဂုတ္ကေနဆြဲႁပီး အိမ္သာနံရံနဲ႔ ညႇပ္ထားလိုက္တယ္။
YOU ARE READING
Di Di Ai Ni!!
Fanfictionသင္ ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေျဖာင့္ထင္ၿပီး ျငင္းခဲ့တဲ့ အေပအေတေလးဟာ သင့္ကိုယ္သင္ အေကြးမွန္းသိတဲ့အခါမွာ အထက္ပုဂၢိဳလ္ေလးအျဖစ္နဲ႔ ျပန္ေရာက္လာႏိုင္ပါတယ္. .
