Wierszyk

9 1 0
                                    

Powieszony smok

Niegdyś potężny, pełen życia, mocarny.

Dziś, wisi.

Palił wioski, zjadał chłopów.

Dziś, wisi.

Śmiał się, płakał.

Dziś, wisi.

Podróżował, śpiewał, tańczył, miał przyjaciół.

Dziś, wisi.

Miał sens, kochał, nienawidził.

Dziś, wisi.

Wisi i nie czuje nic. Zgubił ametystowy kamień, który był jego najcenniejszym skarbem. Bez niego, nie czuje się na siłach. Nie czuje swojego ognia. Nie ma swojego sensu.

Ogień zgasł, a smok... A smok wisi. Powieszony, odstawiony. Tęskni za swym ametystem. Lecz już nigdy go nie odnajdzie...

Szary Wilk - Myśli i ProblemyOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz