Forbidden Love

Κεφάλαιο 16

Ε: Ρε μαμά.
Μ: Είπαμε όχι.
Ε: Μα γιατι;
Ε: Γιατί έτσι.
Ναι. Ήσουν πολύ συγκεκριμένη. Μπράβο σου.
Αλλά επειδή είμαι σίγουρη ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα.
Εδώ και μια βδομάδα μένω με την μαμά και τον πατριό μου.
Αλλά η καλή μου μητέρα θέλει να γυρίσω πίσω. Γιατί λέει δεν θα έχω κάτι να κάνω εδώ. Και όλη μέρα λείπουν για δουλειές.
Η αλήθεια είναι βέβαια. Την εβδομάδα αυτή είμαι κυριολεκτικά μόνη μου σε ένα σπίτι. Αλλά εμένα προσωπικά μου αρέσει.
Το θέμα είναι πως ότι και να της πω δεν αλλάζει γνώμη.
Της μίλησε και ο SeoJoon. Αλλά τίποτα.
Μπορεί να φταίει και ένα γλυκό πλασματάκι που ήρθε πριν τρεις μέρες και μου ζήτησε να γυρίσω σπίτι.
Για όποιον σκέφτηκε ότι ήταν ο Jeno. Να πάει μέχρι την γωνία να δει αν έρχομαι.
Καταρχάς αν ήταν ο Jeno θα έλεγα ηλίθιο.
Γλυκό πλασματάκι είναι ο Taeil. Είναι και κοντουλης και είναι τόσο γουτσου γουτσου.
Τώρα να σας πω και κάτι το οποίο αν δεν το πω θα σκάσω. Βασικά είναι κάτι που με στεναχωρεί.
"Με στεναχωρεί που τα βράδια μου λείπεις"
Σουτ εσυ. Προσπαθώ να παίξω δράμα εδώ πέρα.
Τι έλεγα;
Αααα ναι.
Ο Jeno. Αυτήν την εβδομάδα που λείπω δεν μου έχει στείλει ουτε ενα μήνυμα. Δεν πήρε ουτε ενα τηλέφωνο. Τίποτα.
Είμαι σίγουρη ότι θα είναι απασχολημένος με την κοπελιά. Που ξέρω αλλά δεν ξέρω.
Και ξέρετε τι φοβάμαι; Ότι θα έρθει μαζί της. Γιατί απ όλους. Στείλανε αυτόν να έρθει να με πάρει. Και θα πρέπει να πάμε μέχρι το σπίτι με τα πόδια. Θα τους έχω να φιλιούνται και να σαλιαρίζουν μπροστά μου.
"Χτυπα και άλλο"
Δεν θα αντέξω.
"Δεν παει έτσι το τραγούδι"
Το ξέρω.
Αλλά αυτή την στιγμή δεν με ενδιαφέρει αυτό.
"Ναι ξέρουμε τι σε ενδιαφέρει"
Ντιν ντον.
"Jungkook εσυ;"
Όχι. Το κουδούνι της πόρτας.
"Φτου"
Σηκώθηκα από τον καναπέ και με βαριά καρδιά πήγα μέχρι την πόρτα.
Λοιπόν. Μια βαθιά ανάσα. Και ανοίγουμε.
"Αντε να σε δω"
Άνοιξα την πόρτα περιμένοντας να δω το new couple.
Αλλά αντί για αυτό είδα τον Jaemin.
Jm: Hello σου.
Ε: Γεια σου και εσένα Jaemin.
Jm: Τι καααααααανεις;
Ε: Τώρα που σε είδα καλυτερα.
Jm: Αλήθεια; Cute.
Ε: Τι κάνεις εδώ;
Jm: Ήρθα να σε πάρω.
Ε: Νόμιζα ότι θα ερχόταν ο Jeno.
Jm: Αααα ναι.. Ξέρεις. Δεν είναι και πολυ καλά τις τελευταίες μέρες.
Ε: Τι εννοείς;
Jm: Θα σου πω στον δρόμο.
Κλείδωσα την πόρτα. Και αφου έκρυψα το κλειδί εκεί που είπε η μάνα μου πήγα δίπλα στον Jaemin.
Έπιασε το χέρι μου βάζοντας με από την μεριά του πεζοδρομίου και ξεκινήσαμε για το σπίτι.
Ε: Για πες.
Jm: Ποιο απ όλα;
Ε: Τι εννοείς όλα;
Jm: Γίνανε διάφορα.
Ε: Μέσα σε μια βδομάδα που λείπω;
Jm: Είδες; Έφυγες και έγινε χαμούλης.
Ε: Γίνε λίγο πιο συγκεκριμένος για το δεν κατάλαβα τίποτα.
Jm: Ο Jeno κάθεται συνέχεια στο δωμάτιο του. Δεν μας μιλάει. Αν μιλήσει θα πει μόνο όχι και ναι.
Ε: Γιατί;
Jm: Του φάνηκε κάπως που έφυγες.
Ε: Δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς γίνεται.
Jm: Θα με αναγκάσεις να το πω.
Ε: Ποιο;
Jm: Άσε τίποτα.
Ε: Καλά.
Jm: Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;
Ε: Φυσικά.
Jm: Αλλά θέλω να μου πεις την αλήθεια.
Ε: Εντάξει.
Jm: Σου αρέσει κάποιος;
Ε: Ναι.
"Πες το. Πες το. Πες το"
Jm: Όνομα επώνυμο διεύθυνση.
Ε: Σου απάντησα στην πρώτη ερώτηση. Δεν λεω κάτι άλλο.
Jm: Θε παλακαλω.
Ε: Δεν μπορώ να σου πω.
Jm: Εννοείς δεν θέλεις.
Ε: Απλά. Είναι κάποιος που δεν πρόκειται να γίνει κάτι ποτέ.
Jm: Πως είσαι σίγουρη;
Ε: Του αρέσει άλλη.
Jm: Αυτο είναι δικαιολογία.
Ε: Και εκτός από αυτό. Δεν μπορώ να είμαι μαζί του.
Jm: Γιατι;
Ε: Γιατί δεν είναι σωστό.
Jm: Γιατι;
Ε: Γιατι είναι αδερφ......
Jm: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.
Ε: Jaemin. Δεν είναι αυτό που νομίζεις.
Jm: Και όμως είναι. Γιειιιιι.
Άρχισε να χοροπηδάει σαν το κατσίκι στη μέση του δρόμου. Πάλι καλά που δεν περνάει κανένα αυτοκίνητο.
Ε: Γιατί τόση χαρά;
Jm: Ακόμα δεν έχεις καταλάβει;
Ε: Οχι.
Jm: Εσένα θέλει.
Ε: Ποιος;
Jm: Ο απαγορευμένος σου έρωτας. Νιώθω ότι ζω σε ταινία.
Ε: Jaemin συνελθε.
Jm: Δεν μπορώ. Τρελάθηκα.
Ε: Φαίνεται.
Jm: Γιειιιιιιι. Αντε αντε πάμε σπίτι.
Ε: Δίπλα σου είναι.
Jm: Πάμε στον Ρωμαίο σου.
Ε: Στον ποιον;
Με τράβηξε από το χέρι σέρνοντας με μέσα.
Jm: Που είναι το ηλίθιο;
Ε: Αν προσθέσει και άλλο φιλί εξαιτίας σου θα σε χτυπήσω.
Jm: Αστα αυτά και πήγαινε πάνω.
Ε: Δ....
Jo: Πήγαινε τώρα πάνω για να μην σε ανεβάσω εγώ με τις κλοτσιές.
Ε: Σιγά εσυ. Κοντή.
S: Μίλησε η ψηλή.
Ε: Εσυ πως και δεν κοιμάσαι;
Jo: Αυτήν την απορία έχουμε όλοι.
Ε: Αααιι καλά.
Jo: Ακόμα εδώ είσαι;
Ε: Δεν πάω πουθενά.
"Δεν πάω πουθενά πουθενά πουθενά. Εδώ θα μεινωωωωωω"
Σκάσε.
"Καλά ντε"
S: Ξέρεις. Μετανιώνω για τις φορές που σε έλεγα χαζή. Έπρεπε να σε λέω ηλίθια.
Ε: Να σαι καλά.
Τ: Αφήστε την.
Jo: Πήρε μπρος το σκαλακι.
Τ: Αμα δεν θέλει δεν μπορεί να πάει με το ζόρι.
Jo: Για ποιο λόγο να μη θέλει;
Τ: Απλά αφήστε την να κάνει αυτό που νομίζει.
S: Για ψυχολόγος πας;
Τ: Οχι.
Χωρίς να μιλήσω άλλο ανέβηκα πάνω και κλείστηκα στο δωμάτιο μου.
Κανονικά αυτή τη στιγμή θα πέταγα από την χαρά μου. Γιατί έμαθα ότι αρέσω στον Jeno. Ποιά; Εγώ.
Μου φαίνεται αδιανόητο.
Αλλά αυτό που με κρατάει από το να αρχίσω να τσιρίζω. Είναι το ότι. Δεν μπορουμε να είμαστε μαζί.
"Να τραγουδήσω;"
Δεν είναι της ώρας.
"Μα το τραγουδι αυτό είναι για την περίσταση."
Πιο μετά.
"Καλά. Εσυ χάνεις"
Καθώς κοιτουσα το ταβάνι η πόρτα άνοιξε σιγά σιγά.
Κοίταξα προς εκείνη την κατεύθυνση και είδα τον μόνο άνθρωπο που πίστευα ότι δεν θα δω.

Υ: Ενοχλω;
Ε: Οχι οχι. Ελα.
Έκλεισε απαλά την πόρτα και ήρθε δίπλα μου.
Υ: Πως είσαι;
Ε: Πως να είμαι...
Υ: Νόμιζα ότι θα χαιρόσουν.
Ε: Και εγώ έτσι νόμιζα.
Υ: Θες να μιλήσουμε σχετικά με αυτό;
Ε: Τι να πουμε;
Υ: Απλά να μου πεις για όλο αυτό. Μήπως βρουμε μια άκρη.
Ε: Ίσως αυτό να μην γινόταν αν δεν έφευγες.
"Ωπα ρε. Πήραμε μπρος"
Υ: Εγώ που κολλάω;
Ε: Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσες αρκετά.
"ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΝΕΙΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΜΑΡΗ"
Υ: Η αλήθεια είναι ότι το είχα καταλάβει.
"Μη κανεις μαλακία και δεν μπορώ να σε χτυπήσω"
Ε: Αααα.....
Υ: Μου το είχε πει ο Taeil. Αλλά παρόλο που μου αρεσες. Δεν ήθελα να μπω ανάμεσα σας.
Ε: Ανάμεσα μας;
Υ: Ήξερα ότι αρεσεις στον Jeno. Και έβλεπα πως τον κοιτούσες. Δεν μπορούσα να το κάνω.
"YUTA Σ ΑΓΑΠΩ"
Ε: Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω.
"Μπορείς να πεις τα κάλαντα"
Υ: Δεν χρειάζεται να πεις κάτι. Τουλάχιστον όχι σε εμένα.
Ε: Τι εννοείς;
Υ: Στο απέναντι δωμάτιο είναι.
Ε: Δεν μπορώ...
Υ: Τι σε φοβίζει τόσο;
Ε: Το ότι είμαστε αδέρφια.
Υ: Αυτό δεν είναι εμπόδιο.
Ε: Αν το μάθουν οι γονείς μας...
Υ: Είναι κάτι που δεν ξέρεις.
Ε: Τι;
Υ: Θα στο πει ο Jeno. Δεν μπορώ να πω κάτι τέτοιο εγώ. Απλά πρέπει να πας να του μιλήσεις.
Ε: Εντάξει. Πιο μετά.
Υ: Τώρα θα πας.
Σηκώθηκε και με τράβηξε προσεχτικά.
Υ: Πίστεψε με. Όλα θα πάνε καλά. Και ότι και να γίνει. Είμαι εγώ εδώ.
Ε: Ευχαριστώ πολύ.
Με φίλησε στο κεφάλι και πλησίασε την πόρτα.
Υ: Να είμαι ο πρώτος που θα μάθει τι έγινε. Εντάξει;
Ε: Ναι.
Βγήκε από το δωμάτιο αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή.
Αλλά για να καταλάβω τι έχει γίνει. Εμένα μου αρέσει ο Jeno.
Εγώ αρέσω στον Jeno.
Αν και περισσότερο για ανέκδοτο μου κάνει αυτό.
Ο Yuta δεν μπήκε στη μέση επειδή φαινόταν από τότε που θα καταλήξουμε.
Άρα καλά τα έλεγε η Jo. Ολοι το έχουν καταλάβει εκτός από εμένα.
Αν και τώρα που το κατάλαβα. Τι θα αλλάξει;
"ΑΠΛΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙΣ"
Καλά ντε.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και πλησίασα την πόρτα του δωματίου του. Ή τώρα. Ή ποτέ.