1 Δεκεμβρίου. Έχουν περάσει 4 μήνες από την στιγμή που έφυγε ο Jeno. Δεν πίστευα ότι θα με πειράξει τόσο πολύ.
Φυγανε στις 5 Σεπτεμβρίου. Αλλά η μάνα μου γυρισε αρχές Οκτωβρίου. Και μετά από λίγες μέρες και ο SeoJoon. Ο Jeno έμεινε εκεί. Δεν μου λέει κανένας τι έχει γίνει. Ο Taeil λείπει όλη μέρα στην εταιρεία.
Ο Yuta με τον Taeyong έχουν πάει. Δεν θυμάμαι που. Για κάτι θέματα της εταιρείας. Η Somin με τον Jaehyun... Ναι δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο. Καταλάβατε.
Η μόνη μου παρέα ήταν ο Jaemin. Ναι νομίζατε ότι θα πω Renjun έτσι. Και εκείνος βρήκε κοπέλα και μας ξέχασε. Αλλά εντάξει. Η Tami είναι πολυ καλή κοπέλα. Και χαίρομαι που τον κάνει χαρουμενο. Ο Haechan έπρεπε να γυρίσει Ελλάδα για κάτι χαρτιά.
Οποτε ναι. Ολους αυτούς τους μήνες είμαι μόνη μου. Με τοv Jaemin βγήκαμε αρκετά. Αλλά δεν ήθελα να τον πριζω συνέχεια.
Έπιασα δουλειά σε ένα μαγαζί. Αλλά με διώξανε. Επειδή λένε δεν είμαι πολυ κεφάτη και χαλάω την ψυχολογία των πελατών. Άλλο πάλι και τουτο.
Η καθημερινότητα μου ήταν. Να κάθομαι σπίτι. Να βγαίνω έξω. Να περπατάω. Ναι έμαθα την γειτονιά και δεν χάνομαι πια. 👏👏👏
Οι μαμά μου με τον άλλον τελικά μένουν σε άλλο σπίτι. Και αυτό που είμαι τώρα είναι του Taeil.
Καλα και του Jeno και του Taeil. Αλλά επειδή ο Taeil είναι μεγαλυτερος... Ναι καταλάβατε.
Η αλήθεια είναι. Ότι μου λείπει πολυ ο Jeno. Γιατί και ας τον έβριζα. Ήξερα πως ότι και αν έκανε το έκανε για καλό. Και ποτέ δεν είχε το κακό στο νου του.
Το τηλέφωνο του δεν το απαντάει. Ή τουλάχιστον δεν το σηκώνει όταν τον παίρνω εγώ.
Όποτε ρωτάω τον Taeil μου λέει ότι δεν ξέρει.
Κοντεύω να τρελαθώ. Γιατί... Δεν ξέρω. Και με τον Yuta όταν μιλάω στο τηλέφωνο δεν γίνεται κάτι ουαου. Ουτε μου φτιάχνει η διάθεση.
Ας το πάρει ο καθένας όπως θέλει. Αλλά μου λείπει ο Jeno αφάνταστα.
Και δεν ξέρω τι να κάνω για να μάθω νέα του.
Κοίταξα την ώρα στο κινητό μου. 5 η ώρα το πρωί. Όλος ο φυσιολογικός κόσμος κοιμάται. Αλλά έχω ρίξει τον υπνο αυτόν τον καιρό.
Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κοιμάμαι..... Δεν ξέρω και εγώ πότε.
Έβγαλα τα ακουστικά γιατι είχαν μπερδευτεί. Αλλά άκουσα φασαρία από κάτω.
Η πρώτη σκέψη στο μυαλό μου ήταν ο Taeil. Έτσι και αλλιώς μόνο αυτός έχει κλειδιά.
Σηκώθηκα σιγά σιγά και βγήκα από το δωμάτιο μου. Κοίταξα απέναντι μιας που η πόρτα από το δωμάτιο του Jeno ήταν ανοιχτή. Όπως και το φως.
Μωρέ λες;
Αλλά δεν θα μου είχε πει κάτι ο Taeil;
Πλησίασα προσπαθώντας να μην κάνω φασαρία. Μπορεί και να είναι κλέφτης. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται.
Στάθηκα δίπλα από την πόρτα και πήρα μια βαθιά ανάσα. Δεν ξέρω τι θα δουν τα μάτια μου.
Έκανα ένα βήμα ακόμα. Και είδα κάποιον με γυρισμένη την πλάτη προς τα εμένα. Να φτιάχνει κάτι στην ντουλάπα. Είναι πολυ 💪💪 και ψηλός για να είναι ο Taeil.
Οχι οτι τον λέω κοντό. Εντάξει είναι λίγο. Αλλά καταλάβατε τι θέλω να πω.
Το όλο θέαμα μπροστά μου. Ξέρετε. Ο σωματότυπος, τα μαλλιά, το υψος. Μου θυμίζουν τον Jeno. Αλλά είμαι σίγουρη ότι απλά είναι στην φαντασία μου.
Οπότε χωρίς να κάνω κάτι άλλο άλλαξα κατευθυνση για να πάω στο δωμάτιο μου.
?: Μικρή;
Ακόμα και η φωνή ίδια είναι ρε φίλε.
Δηλαδή. Θα τρελαθώ. Βασικά έχω τρελαθεί ήδη. Δεν παίζει το σενάριο.
Γυρισα ξανά προς το μέρος του.
Γιατί ένα δημιουργημα της φαντασίας μου να μοιάζει τόσο αληθινό;
Με πλησίασε χαμογελώντας μέχρι τα αυτιά.
J: Δεν σου έλειψα;
Τώρα τι του απαντάς;
Ότι είναι ηλίθιος.
Ε: Jeno;
J: Ναι;
Ε: Αι στο.....
Έκανε άλλο ένα βήμα και βρέθηκε ακριβώς μπροστά μου.
Καρδιά μου. Μην με εγκαταλείπεις τώρα.
J: Είμαι σίγουρος ότι χωρίς εμένα δεν θα είχες τι να κάνεις.
Ε: Που το ξες;
Έβαλε τα χέρια του γυρω μου χώνοντας με στην αγκαλιά του.
J: Μου έλεγε ο Taeil για το τι γινόταν.
Ε: Εγώ όποτε τον ρώταγα για εσένα δεν μου απαντούσε.
J: Εγω του το είπα.
Ε: Γιατί;
J: Θα σου πω. Άλλη φορά αν είναι.
Ε:Ενταξ.... Κάτσε.
J: Τι;
Ε: Τώρα το θυμήθηκα.
J: Ωχ.
Έκανα ένα βήμα πίσω. Τώρα που ήρθες. Έχεις να φας το βρισίδι που δεν σου εχω ρίξει τόσους μήνες. Χ739293 φορές.
Ε: Δεν είχες σηκώσει το τηλέφωνο ουτε μια φορά όταν σε έπαιρνα.
J: Χεχε.
