Τις δυο τελευταίες μέρες. Δεν έχω μιλήσει ουτε με τον Jeno. Ουτε με τον Taeil.
Ο Taeil είναι αρκετές ώρες στην εταιρεία. Οπότε δεν έχουμε πολυ χρόνο γιατί όταν γυρνάει η μάνα μου τον ζαλίζει.
Και με τον Jeno επίσης. Μιας που η μάνα μου είναι όλη την ώρα μέσα στο σπίτι. Και πιο συγκεκριμένα πανω απο τα κεφάλια μας.
Και όπως ξέρετε όταν είμαστε μπροστά σε άλλους δεν μου μιλάει.
Αυτή τη στιγμή κάθομαι στο δωμάτιο μου και κοιτάω το ταβάνι. Δεν έχω τι να κάνω. Κυριολεκτικά.
Καθώς χαζευα στο Pinterest χτυπησε η πόρτα.
Είναι κάποιος εκτός της μάνας μου. Οπότε απαντάω ευγενικά.
Ε: Περάστε.
Η πορτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Taeil.
T: Χευ.
Ε: Γεια.
Έκλεισε την πόρτα και στάθηκε μπροστά της.
Ε: Μπορείς να έρθεις πιο μέσα. Δεν θα σου πετάξω τίποτα.
Γέλασε και με πλησίασε ενώ έκατσε στο κρεβάτι δίπλα μου.
Τ: Ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη για προχθες.
Ε: Γιατί τι έγινε;
Τ: Που είχε γίνει όλο αυτό με τον Jeno. Και που δεν σε πρόσεχα όταν βγήκαμε.
Ε: Δεν πειρ.......
Τ: Είμαι ηλίθιος. Και ξέρω ότι δεν με εμπιστευεσαι πολυ και....
Ε: Taeil.
Τ: Τι;
Ε: Αλήθεια δεν πειράζει. Στο μπαρ εγώ έκανα βλακεία. Ενώ δεν πίνω. Πήγα κατευθείαν στη βότκα. Δεν φταις εσυ για αυτό. Ότι έγινε έγινε.
Τ: Ναι αλλά δεν...
Ε: Και μην μου αγχώνεσαι. Σε εμπιστεύομαι πιο πολυ και από τον εαυτό μου. Και ευχαριστώ που με παίρνεις μαζί σου.
Τ: Μα είσαι το μικρό μου. Πρέπει να σε προσέχω. Και οι βόλτες είναι μια αιτία για να σε γνωρίσω καλύτερα.
Ε: Αχου μωρέ.
Τ: Λοιπόν. Από σήμερα ότι και να θέλεις. Οπου και να θες να πας θα μου το λες. Ακόμα και στις 4 η ώρα το βράδυ.
Ε: Δηλαδή αν θέλω να πάω στο μπάνιο.
Τ: Εννοώ εκτός σπιτιού.
Ε: Ναι το ξέρω. Απλά σε πειράζω.
T: Να σε ρωτήσω κάτι;
Ε: Ότι θες.
Τ: Έχετε μιλήσει ποτε με τον Jeno.
Ε: Ναι.
Τ: Εννοώ ξες. Μόνοι σας. Παραπάνω από ένα λεπτό.
Τώρα τι του λες;
"Οχι"
Γιατί όχι;
"Γιατί μετα θα θέλει να μάθει την αλήθεια. Κάτι που ο Jeno δεν θέλει. Ντα;"
Σωστά.
Ε: Όχι.
Τ: Παράξενο.
Ε: Γιατί;
Τ: Ενδιαφέρθηκε για εσένα. Παρόλο που δεν μιλάτε. Και γνωρίζεστε λίγες μέρες μόνο. Ενώ πέρυσι που έπεσα από τις σκάλες. Το μόνο που έκανε ήταν να γελάει.
Ε: Είναι πολυ αναίσθητος.
Τ: Ότι είναι είναι.
Ε: Αλλά εντάξει. Αδερφός σου είναι.
Τ: Τι να κάνω. Μπορώ να τον αρνηθώ;
Ε: Όχι.
Τ: Εγώ πάω να κοιμηθώ λίγο. Το βράδυ θα πάμε με τα παιδιά βόλτα. Αν θες έρχεσαι.
Ε: Θα δουμε.
Σηκώθηκε αλλά ξανά γυρισε προς το μέρος μου.
Τ: Και μην κάθεσαι όλη μέρα στο σπίτι. Βγες έξω να γνωρίσεις κόσμο. Να βρεις καμία φίλη και κανα αγοράκι.
E: Για να το κάνω αυτό. Πρέπει να ξέρω πολυ καλα κορεατικα.
Τ: Μια χαρά μιλάς. Μην αγχω.
Ε: Εντάξει. Αν είναι θα βγω αυριο.
Με φίλησε στο κεφάλι και έφυγε.
Έχω να πω ότι είναι πολυ γλυκουλης. Και το υψος τον κανει ακόμα πιο γλυκό.
Ενώ το αλλο το βλαμμένο. Που θέλω να τον χτυπήσω. Άκου εκεί να λέει που θα παω και που όχι. Μια μου μιλάει. Μια κάνει ότι δεν υπάρχω.
Δηλαδή τι λογική είναι αυτή;
Σηκώθηκα και πήρα ρουχα για να πάω για μπάνιο. Μπας και χαλαρώσω λίγο γιατί......
