What About Us | Black Brothers

6: Yıllar Önce Yapılması Gereken

Biraz olsun bu gece uyumak istemişti Hestia ama Regulus horul horul uyumasına rağmen, onu uyku tutmadı ve odasından ayrılıp aşağı indi. Alt kat hareketliydi. Vita; Sirius, Mary ve Penelope'nin eşyalarını girişe doğru taşırken Mary de odasından çıkarak Hestia ile karşı karşıya geldi. İki kadın birbirine manalı manalı baktıktan sonra birbirlerine sıkı sıkı sarıldılar. Penelope odasından Ophelia'nın elini tutarak çıktığında Hestia "Hemen çıkmıyorsunuz, değil mi? En azından kahvaltı edin."

"Teşekkür ederiz, Hestia." dedi Sirius, otoriter bir ses tonuyla "Biz hemen hemen gideceğiz." Birlikte giriş katına indiler. Penelope, Ophelia'nın elini sıkı sıkı tutmuştu "Sana yazacağım. Hatta sözleşip dışarı çıkarız yine. Bizde kalabilirsin de ama tabii önce eve düzen vermemiz gerekiyor." Ophelia zar zor gülümsedi "Harika olur!"

"Eve düzen vermek demişken," diyerek araya girdi Mary "Taşınma işimiz bitince çaya bekliyorum sizi... Baykuşlaşırız zaten." Hestia, arkadaşına sarılırken başını salladı "Seni yıllar sonra buldum, kaybetmem artık." Penelope de Hestia'ya sarıldı "Her şey için teşekkür ederim!" O sırada Mary, Ophelia'nın yanaklarını öpüyordu. Ophelia; kuzeni ve yengesiyle vedalaştı ama konu Sirius ile vedalaşmaya gelince, kız, onun elini bile sıkmadı.

O sırada yukarıdan pat pat sesler gelince herkes kafasını merdivenlere çevirdi ve Regulus sanki biri onu kovalıyormuş gibi girişe indi. Regulus hızlı hızlı nefes alırken Hestia göz ucuyla ona baktı "Siriuslar gidiyor, Regulus. Dün akşam sana söylemiştim ama düşündüğümden daha erken gidiyorlar."

"Baba," dedi Ophelia, sanki kendi aralarında gizli bir şifre varmış gibi "Bence yapmalısın." Regulus kaşlarını çatarak ve dudaklarını şaşkınlıkla hafifçe aralayarak kızına baktı "Zihnimi okumayı keser misin? Kendimi güvensiz hissediyorum." Ophelia "Zihnini okumuyorum!" diye çıkıştı "Enerjini hissediyorum ve yaydığın enerji sayesinde az çok aklından geçenleri tahmin edebiliyorum of!"

Hestia, Ophelia'nın omzunu sıvazlayarak "Şhh!" dedi, sadece onun duyabileceği bir tonda "Sinirlenme, tatlım." Regulus bir karısına bir de Sirius'un ailesine bakarak "Ophelia haklı." dedi "Bunu yapmalıyım." Öne doğru bir adım attı "Bu-bunu yıllar önce yapsaydım belki şimdi her şey daha güzel olabilirdi."

Kollarını ileri doğru uzatarak Sirius'u kolları arasına aldı ve sıkı sıkı sarıldı "Gi-gitmek zorunda değilsin, lütfen gitme! Gitme! Gidersen, beni bir daha terk etmiş olacaksın. Bu defa seni asla affedemem. Kendimi de." Sirius şok olmuştu. Gözleri o kadar büyük açılmıştı ki şaşkınlığını gizleyemiyordu. Mary, Sirius'un elini tutup Regulus'un sırtına koydu.

Biraz teşvik edilmeleri gerekmişti ama artık istekle birbirlerine sarılıyorlardı. Regulus yüzünü Sirius'un omzuna gömdü, Sirius da onun omzunu ve kollarını sıvazladı. Sirius başını öne eğerek Regulus'un kulağına konuştu "Re-Re-Regulus-Reggie!" Regulus gözlerini ona çevirdi. Hafifçe gülümsüyordu. Sirius da öyle "Özür dilerim, Reggie!"