Tranen stromen over Fenna's gezicht en ze huilt met lange uithalen. "Fen..." Evert komt de verbazing om haar plotse verdriet snel te boven en legt zijn handen op haar schouders. Ze schudt haar hoofd lichtjes, maar Evert trekt haar heel voorzichtig in een omhelzing. Ze zet haar handen tegen zijn borst en probeert zich los te duwen, maar hij houdt haar vast. Een arm om haar schouders, de andere om haar middel. Hij weet niet zeker of dit de juiste aanpak is, of hij haar niet los moet laten, maar iets in hem zegt dat dit de manier is. Ze snikt nog steeds wanhopig, en na een paar seconden vechten tegen de omhelzing laat ze haar hoofd tegen zijn schouder rusten.
"Oh lieve Fenna," mompelt Evert zachtjes. Hij houdt haar nog steeds tegen hem aan en wrijft met beide handen zacht over haar rug. Haar handpalmen liggen nog steeds plat tegen zijn borst en langzaam laat ze haar handen omhoog glijden. Ze vouwt haar armen om zijn nek, en stukje bij beetje voelt Evert haar greep verstevigen en voelt hij haar lichaam dichter tegen het zijne aandrukken. Haar borstkas schudt van het snikken en hij voelt haar verdriet doortrillen in zijn eigen lichaam. Nu ze zich zo aan hem heeft overgeven laat hij de hand die om haar schouders lag langzaam omhoog glijden via haar nek. Hij strijkt door haar haren, iets waarvan hij weet dat ze het fijn vindt.
"Sorry, Evert, sorry," snikt Fenna. Evert heeft het voor elkaar gekregen om haar paniek te doorbreken, en nu is er alleen nog maar eindeloos verdriet. Ze kan niet stoppen met huilen, en hoewel ze het heel fijn heeft dat hij haar zo vasthoudt, vindt ze het ook vervelend dat hij haar zo ziet. "Sh, het is oké." Fluistert hij zachtjes terwijl hij zijn greep op haar iets verstevigt. Ze voelt zich veilig bij hem. En ze weet niet hoe, een paar uur geleden was ze nog zo bang, maar nu wil ze niets liever dan dicht bij hem zijn. Het is Evert; haar partner, de man die ze het meest vertrouwt op deze hele aarde, en ze voelt een last van haar schouders afvallen nu ze zijn armen om haar heen voelt.
Evert houdt Fenna rustig vast tot ze wat kalmeert. Heel langzaam laat hij dan zijn ene arm los. Zijn andere arm houdt hij om haar schouders, en voorzichtig begeleidt hij haar naar de bank. Ze blijft tegen hem aanleunen, hij weet niet of het komt omdat ze de nabijheid fijn vindt of omdat ze zo uitgeput is dat ze niet meer op haar benen kan staan. Hij laat haar op de bank plaatsnemen en knielt voor haar neer. Hij neemt haar handen in de zijne en kijkt haar even aan. "Kan ik iets voor je doen, Fen?" Vraagt hij dan. Ze kijkt hem even zwijgend aan en haalt dan haar schouders op. Hij geeft een kneepje in haar handen. "Wil je wat drinken, eten? Slapen?" Stelt hij zachtjes voor.
Fenna is zo uitgeput dat haar hersenen bijna niet meer functioneren, maar slapen wil ze nog steeds niet. Ze vertrouwt Evert weliswaar, maar ze vertrouwt haar eigen gedachten nog steeds niet. En een nachtmerrie kan ze nu echt niet aan. "Kopje thee ofzo," mompelt ze uiteindelijk, om Everts vragende, bezorgde blik even van zich af te krijgen. Hij wrijft even met zijn duimen over haar handen en staat dan op. Ze schopt haar schoenen uit, trekt haar benen op en nestelt zich dan in een hoekje van de bank. Ze leunt wat naar achteren en sluit haar ogen even terwijl ze luistert naar hoe Evert in de kastjes in de keuken aan het rommelen is.
Met twee koppen thee loopt Evert even later vanuit de keuken terug naar de woonkamer. Hij zet de koppen neer op het tafeltje voor de bank en gaat dan naast Fenna zitten. Ze volgt zijn bewegingen met grote, bruine ogen. Maar waar ze dat eerder deed met angst in haar ogen is het nu met een trage, lege blik. Evert trekt zijn schoenen ook uit en draait dan zijwaarts op de bank, zodat hij goed naar Fenna kan kijken. De sporen van de tranen van net staan nog op haar wangen en haar ogen zijn rood. "Wil je iets, Fen?" Vraagt hij haar. Ze kijkt hem aan, haalt haar schouders op en schudt dan langzaam haar hoofd. "Oké," zegt hij zacht, waarna hij even aarzelt, "zal ik anders gewoon een film ofzo aanzetten?" Dan hoeft ze niks, maar is er wel afleiding. Ze knikt wat afwezig, waarna hij naar de afstandsbediening reikt. Beiden verzonken in hun eigen gedachten kijken ze vervolgens naar de beelden van een natuurdocumentaire. Na een tijdje schuift Fenna wat naar Evert toe, en legt ze haar hoofd tegen zijn schouder, waarop hij een arm om haar heen slaat.
