Aşk Kapıyı Bir kere Çalmaz

45. Zaman

Yaprak'tan

Gözlerimi açtım ve yanımda uyuyan Barışı gördüm. Yavaşça kalkıp mutfağa indim ve kahvaltı yapmaya başladım. Çok geçmeden küçük ayak sesleri duydum.

Z: Günaydın anniş.

Y: Sanada günaydın kızım ama bana öyle demesen mi ?

Z: Sen anneanneme dediğin gibi , ana kraliçe mi dememi istiyorsun ?

Y: Çok bilmiş seni , hadi gel otur, en sevdiğim şeyi yaptım , krep.

Z: Peki muzlu süt ?

Y: Her konuda babana benzemek zorunda mısın ?

Z: Evet. 😆

Y: Buyrun küçük hanım sütünüz ?

Z: Babam hâlâ uyuyor mu ?

Y: Evet ama uyandırma , akşam geç saatlere kadar çalıştı.

Z: Ama ben onsuz kahvaltı yapamam ki.😞

Y: Annenle kahvaltı yapsan bugün.

Z: Off..tamam.

O sırada Barış geldi , elinde oğlumuzla tabiki.

Savaş Ozansoy

B: Günaydın prensesler!😊

Z: Baba benim senin prensesin, annem Amazonun.

Y: Gel babası duy bu bilmişi.

B: Günaydın Amazon.😘

Sa: Günaydın anne. (Bir yanağımdan Barış, diğerinden Savaş öptü)

Y: Size de günaydın beyler.

Sa: Çikolata var !

Z: Bak anniş oğlun sana benziyor işte.

Y: Evet yemek konusunda sadece , ikinizde babanızın kopyası sınız.

Sa: Yo hiçte babam gibi kocaman değilim.🙁

Güldük.

Y: Yemeğini yersen eğer ve yemek seçmezsen baban gibi olursun.

Barış bana doğru baktı ve anladım ki annesini hatırlatmıştım bu sözlerimle ve elini tuttum.

Sa: Bende sırık oğlan mı olucam yani ?

Barış bu sözlere tebessüm etti.

Y: Oğlum öyle konuşmasana.

Sa: Neden , sen babama öyle demiyor musun ? Bu kötü birşey mi ?

Z: Evet anne sen baba sırık diyorsun.

Y: Evet ama..

Z: Anne sen babama neden aşkım,sevgilim demiyorsun ?

Y: Zeynep.