Barış'tan Gözlerimi yavaşça açtım ve diğer tarafımda kanlar içinde Yaprağı gördüm. Hemen arkaya , çocuklara baktım onlarda kötü gözüküyordu. Bütün gücümle arabadan çıkmaya çalıştım , karnımda bir cam parçası vardı, ama umrumda değildi. Zeynep daha yakınımda olduğu için ilk onu dışarı yavaşça çıkardım , sonra da Savaşı. Olabildiğince hızlı olmaya çalıştım ve Yaprağın yanına gittim , başını baya bir çarpmıştı , onu da yavaşça kucağıma aldım. Karnıma bir arı girdi , gözlerimi karartıcak kadar. Bütün gücümle Yaprağı arabadan uzaklaştırdım ve onu yere bıraktım. Ambulansı aramam gerekiyordu, ama telefonum arabadaydı orayı doğru gitmeye çalıştım, ama yere yığıldımı hissettim. Sevdiklerime doğru bakıp yavaşça gözlerim kapandı.
Yaprak'tan Bir baş acısıyla gözlerimi açtım ve rüya olmasını dilediğim şey gerçekti. Yanımda Savaş ve Zeynep vardı, onlara baktım sadece başlarını vurmuş gözüküyordular. Gözlerim Barışı aradı, biraz daha uzakta yerde yığıldını gördüm , yanına gittim ve içim acıdı çok kötü gözüküyordu,her yeri kandı ve karnında bir cam parçası vardı. Bizi arabadan o çıkarmıştı , arkamdan bir çığlık duydum.
Z: BABA!!!
Y: Şt sakin kızım, o iyi olucak.
Z: Anne...babam...çok kötü gözüküyor.😢😢
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Y: Ambulansı aramam gerek , sen buradan kıpırdama.
Ambulans hızlıca gelmişti. Ben Barışın yanında bindim Zeynep'te Savaşın. Barışın elini hiç salmadım sıkıca tuttum.
Y: Sırık oğlan bu iki oluyor ama , neden böyle canımı yakıyorsun. Bak bu elimi salırsan, düşerim ,yapamam ben sensiz ,duydun mu beni ? Herşey bu kadar güzelken hayatımdan çıkamazsın.
X: Hanımefendi lütfen bize yardımcı olun , durumu zaten ağır.
Y: Ne demek ağır ya , bir cam parçası benim sırık oğlanımı yıkamaz. 😢😢
X: Başka hasarlar da var, lütfen ameliyathane almamız gerekiyor.
Onu o nefret ettiğim yere götürdüler ameliyathaneye. Yavaşça yere düştüm , buradan nefret ediyordum. Hastaneleri kim sever ki , o kadar göz yaşıyla dolu ki bu koridorlar. Tam bu koridorlarda anlıyorsun hayatın ne kadar önemli olduğunu , herşeyin şu kapıdan çıkıcak doktorun sözüne balı olduğunu. Hayat bir çizgiden oluşuyor, ne garip. Yanıma Zeynep ve Savaş koştup geldiler.
Sa: Babamın iyi olacağını söyle.
Y: Siz...iyi misiniz ?
Sa: ANNE ! Babamın şu siktiğim yerden iyi olarak çıkacağını söyle.😤
Z: Kendine gel Savaş tabiki iyi olucak, o kahraman Barış Ozansoy kahramanlar ölmez , babalar ölmez. 😢😢
