Anarchy

Κεφάλαιο 1⁰

(Σας προτεινω να βλεπετε και τις εικονες γιατι γραφουν ωραια στιχακια και γενικα το edit το εχω κάνει εγώ και εχω τραβήξει και την φωτογραφία😊)

Άλλη μια μέρα σαν όλες τις υπόλοιπες.
Ξυπνάω στις 8:30 για να ετοιμαστώ για το σχολείο. Ναι ναι 8:15 ξεκινάει αλλα ολοι ξέρουμε πως δεν υπάρχει πρωτη ωρα στο ΕΠΑΛ. Σηκώνομαι απο το κρεβάτι, πιάνω μια μαύρη φόρμα και ενα μαύρο κοντομάνικο απο την ακατάστατη ντουλάπα μου και προχωράω προς την κουζίνα.

Βαριέμαι να φτιάξω καφέ οπότε παραγγέλνω και μετα βαζω να ακούσω λίγο Λογο Τιμης. Δεν εχω όρεξη σήμερα οπότε το βάζω δυνατά. Απολαμβάνω την καλή μουσική όταν ακούω χτυπήματα στην πόρτα μου και είμαι σίγουρος για το ποιός είναι.

"Αγόρι μου δεν γινεται μέρα πάρα μέρα να σου κανω παρατήρηση για την μουσική! Και γιατι δεν είσαι σχολείο τέτοια ώρα;"

"Δεν ειχα ωρεξη ρε Μαρια και σταματα να μου κανεις παρατηρισεις! Δεν εισαι η μανα μου!" Της απάντησα ήρεμα να μαλωνοντας την παράλληλα.

Η Μαρία ειναι η γρια που εχει την πολυκατοικία. Ειναι καλουλα αλλα πολλες φορες γινεται ενοχλητική. Της κλείνω την πορτα αλλα μετα απο λιγο την ξανανοιγω γιατι ηρθε ο καφες και έπειτα φεύγω για το σχολείο. Δεν ειναι μακριά απο το σπιτι μου αλλα φυσικα θα παω με την μαύρη BMW μου.

"Βρε καλώς το βασιλιά του σχολείου!" Λεει κοροϊδευτικά ο Νικος -αν και ολοι ξερουμε οτι ειναι αληθεια- συνεχιζει "Πως και απο τα μέρη μας;"

"Βαριόμουν σπιτι" λεω απλα και λιγο αγρια για να δειξω πως δεν εχω διαθεση για μαλακιες.

"Δεν έχασες και τίποτα. Κάνεις δεν ειχε ερθει." Λεει η Μαρια, κοπελα στην παρεα μου

Χτυπαει το κουδουνι αλλα κανενας δεν κουνιεται. Μετα απο ενα δεκαλεπτο προχωράμε προς τις ταξεις μας.

《Το πρόγραμμα άλλαξε. Καθηγητές θα εχετε τους ιδιους αλλα με διαφορετικη σειρα. Οι ωρες θα αναρτηθουν στο facebook》ακουγετε απο το μεγάφωνο του σχολειου η φωνη της ηλιθιας διευθύντριας.

"Πω ρε πουστη" φωναζω δυνατα για να δειξω οτι βαριέμαι. " Γιατι ηρθα ειπαμε;" λεω στην παρεα μου και αυτοι γελανε, αν και εγω δεν το ειπα για αστείο. Φτάνουμε στη ταξη και εγω καθομαι στην καρεκλα του καθηγητή με τα πόδια στην έδρα. Δεν ξερω ποιον καθηγητη έχουμε αλλα δεν με νοιάζει.

Μπαίνει μεσα η Χριστίνα και μου κλείνει το ματι. " Γεια σας κυρια Αλεξάνδρου" της λεω και μου χαμογελάει. "Γεια σου Liam" Οπως καταλάβετε η Χριστίνα ειναι η καθηγήτρια. Ειναι τρελο μωρο και πηδάει καλα. Αν και εχει παθει κολλημα μαζι μου και προσπαθω να της το ξεκοψω γιατι την βαρέθηκα.
"Ποτε θα σε ξανα εχω μεσα μου;" Μου ψιθυρίζει στο αφτι και εγω δεν απανταω. Πηγαινω στο θρανίο μου πισω πισω σταυρωνω τα χερια μου και παω να κοιμηθω αλλα η φωνη της Χριστινας μου διακοπτει τον υπνο.