Anarchy

Κεφάλαιο 15⁰

Ανοίγω τα μάτια μου και νιώθω έναν οξύ πόνο στο κεφάλι μου. ΟΧΙ ΠΑΛΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ.

"Καλε δες ποια ξύπνησε"

~~

*Λιαμ POV*

Εδώ και 2 βδομάδες προσπαθώ να μιλήσω με την Σκαρ και δεν την βρίσκω πουθενά. Ωραία αυτό ήταν, θα πάω σπίτι της.

Στέκομαι μπροστά από την πόρτα εδώ και ένα τέταρτο και χτυπάω το κουδούνι. Αυτό ήταν βγάζω ένα τσιμπιδακι από την τσέπη μου και ανοίγω την πόρτα.
"Σκαρ; Σκαρ είσαι εδώ;"
Καμια απαντηση. Κάτι εχει πάθει. Είμαι μαλακας, ένας μεγάλος μαλακας! Γιατί δεν ήμουν μαζί της; ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΎΤΕΡΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΙ ΠΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ.  Αλλά μπορώ να φανταστώ ποιος φταίει για την εξαφάνιση της.

From Me to The Boss
-fertous olous sto meros tha eksighsw ekei. Einai epigon!

~~

"Ακούστε με όλοι! Η Σκαρ αγνοείται και νομίζω όλοι μπορούμε να καταλάβουμε ποιος κρύβεται πίσω από αυτό. Θα πρέπει να μάθουμε που την έχουν και ο μόνος τρόπος είναι να πιάσουμε έναν από τους 3. Ο πιο αδύναμος ειναι ο Σωκράτης οποτε θα πάμε για αυτόν."

"Δεν τους έφτανε η μια φορά; τι την θέλουν παλι;!" Λεει ο Μπιλ.

"Η Σκαρ ειναι έγκυος. Δεν ξέρουμε πιανου ειναι αλλα σίγουρα είναι ένας από τους 3. Θα πρέπει να δράσουμε άμεσα."

~~

Το σχέδιο ήταν απλό. Έπρεπε να χωρίσουμε τους 3. Ο Σωκράτης κάθε Παρασκευή επισκέπτεται την μάνα του στο τρελοκομείο. Τότε ήταν η ευκαιρία μας. 2 από την συμμορία που γενικα κρατάνε χαμηλό προφίλ απέσπασαν την προσοχή των άλλων 2 προσφέροντας τους ναρκωτικά σε εξευτελιστικη τιμή με την δικαιολογία ότι είναι καινούρια βαπορακια με λίγες γνώσεις. Εγώ ο Μπιλ και άλλοι 3 πήγαμε για τον Σωκράτη. Μπήκε στο τρελοκομείο και όσο έλειπε του σκάσαμε τα λάστιχα για να μην μπορεί να φύγει. Βγαινει εξω και κοιτάει το αμάξι του.
"Τι στον πουτσ..." τον κοπανήσω με ένα μπουκάλι και άμεσος τον βάλαμε στο αμάξι του Μπιλ που το είχαμε παρκαρει δίπλα. Η τύχη ήταν με το μέρος μας και δεν μας ειδε κανεις.

*Σκαρ POV*

Δεν ξέρω πόσες μέρες είμαι εδώ. Η αλήθεια είναι ότι βαρέθηκα να μετράω. Με έχουν πετάξει σε μια παλιά γκαρσονιέρα. Παράθυρα κλειδωμένα και καθολου αιχμηρά αντικείμενα. Λογικό. Αν μου δινόταν η ευκαιρία το παιδι αυτή την στιγμή δεν θα ζούσε και πολύ πιθανόν ούτε και εγώ. Ακουω την πόρτα να ξεκλειδώνει.

"Σου έφερα να φας" λεει ο Ερρίκος. Ριζι σε χαρτινο πιάτο και κουταλι.

"Γιατι το θες τόσο πολύ το παιδί; Ειναι προφανές ότι για αυτό με έχεις εδώ και για αυτό παίρνεις προφυλάξεις για να μην του κάνω κάτι εγώ. Θέλω να μου πεις γιατί."
"Ξερεις καρδιά μου τα παιδιά κοστίζουν πολλά λεφτά. Ιδικά τα νεογέννητα"
"Είσαι πραγματικά τρελός. Δεν έχεις ούτε μια ινα λογικότιτας πάνω σου"
"Δεν θα το έλεγα έτσι, θα μπορούσες να πεις ότι νοιάζομαι πολύ για το συμφέρον μου"

*Λιαμ POV*

"Τι έγινε; ξέρασε τίποτα;"

"Οχι....."

"Ωραία λοιπών"  λέω και παω και περνω ένα μαχαίρι. Ειναι δεμένος σε καρέκλα οπότε πάω και του καρφώνω το μαχαίρι στο χέρι του.
"Αυτό που κάνω τώρα είναι μόνο η αρχή. Ποιος ξέρει τι θα γίνει στην πολύ αγαπημένη σου μανούλα αν δεν μιλήσεις"
"Εντάξει! Θα σου πω! Απλά μην την πειράξεις!"