The Making of Us [EDITED]

12\\Rumour

12\\Rumour

*Edited.                     17SEPT2016

"If I hear a thing or two about you,
Should I listen?"

Another week passed and the rumours about Miguel and Meg just worsen and I don’t think one of them wants to clear that up, or maybe because it is true afterall.

Kung dati Miguel’s been sending me mixed signals ngayon he’s sending me nothing, not even a glimpse and I therefore conclude that he is a total jerk enjoying attention.

He’s grabbing anything and everything that is on his plate as of the moment. And when he’s had enough, he will discard it no less.

And I swear I’ll never be like those girls on his plate.

I massage my head as I walk to my classroom. I’ve had a hellish night last night, I couldn’t sleep properly and just this morning I woke up feeling like crap.

Ang aga aga pa sobra. I still want to sleep but my mind can’t. I think it’s over fatique.

“Thank you Migs, really”

Dali dali akong nagtago sa likod ng pinto ng marinig kong may tao sa loob ng classtoom.

“Uhm…Meg I really think we have to do something about the rumours.”

I got really curious. Meg and Miguel?  This got to be something.

If it we’re any of my normal days I would never listen to their worthless talk but since I’m up to no good today because I’ve woken up so dang early.

Sumilip ako at halos mapataas ang kilay ko sa nakita.

Hawak ni Megan ang kamay ni Miguel at nakangiti ng sobrang pa-cute. Nakakasuka.

Ano bang ginagawa nila ng ganito ka- aga? Kung sa bagay dito lang ata ang mga bahay nila sa tabi ng school.

I sighed.

Ano pa bang ginagawa nila diyan? Why don’t they just kiss each other and be over it ng makapasok na ako because I seriously don’t want to interrupt something or even see something disgusting.

So instead of barging in, sumandal na lamang ako sa pader at naglabas ng yogurt sa bag at plastic spoon. Kailangan kong mag almusal.

I can still hear them though.

“Hayaan na lang natin yung mga rumours, akala ko ba wala lang sayo yun?” I heard Megan said.

A minute of silence…

“No, I think we need to clear things up. Lumalala na kasi eh.”

“Hayaan mo na..” Megan whined, yuck! Since when did she become this desperate?

I’m not dumb, alam ko kung ano ang pinag-uusapan nila. Kung ganon wala talagang mayroon sa kanila at si Megan lang talaga ang may gusto ng lahat ng ito. But for what? Anong makukuha niya rito?

“I think I already helped you Megan and it’s time for you to do me a favor.” Madiing sabi ni Miguel.

Help? What kind of help is that?

Hindi ko namalayan ubos na pala ang yogurt ko, ang bilis naman nakakabitin. At dahil sumasakit na rin ang likod ko naisipan ko ng pumasok bahala na sila diyan.

“Tell them the truth and I’ll tell my girl the truth too.” He added bago pa nila ako tuluyang nakita.

Umupo lang ako sa upuan ko at natulog.

I felt someone stroke my hair but I’m too sleepy to look at it.

____________

Nagising na lang ako sa ingay ng mga ka blockmate ko mukhang may bago na naman silang pinagkakaabalahan.

“Guys hindi talaga ha kaya stop na. Friends lang kami.” I think it’s Megan who’s doing the talking.

So this is their clearing up stage?

“Friends lang ba talaga master?” inaangat ko na ang ulo ko at tinignan si Miguel. Naghihintay.

“Yes.” Sabay sulyap sa akin. Mukhang nagulat pa siya ng nahuli ko siyang nakatingin sa akin, akala siguro tulog pa ako.

“Ahhh…” napatingin naman ako kay Jet na nakatingin na rin pala sa akin, sinundan niya siguro ang tiningnan ng master niya.

Umirap na lamang ako.

“Ikaw Master ah, si Dana pala ang type mo. Hahaha.” Inasar pa nila si Miguel.

What the heck!? Wala pa bang darating na prof?

“Masama bang magustuhan siya?” nagulat naman ako dun at napatingin sa kanya.

Did I hear him right?

___________________

Now it’s not just me who do the ignoring thing, even Megan is ignoring me. Well, easy for me. I don’t think I could look at her without seeing her desperate face.

I don’t know. I thought she’s okay. Well, okay naman siya maganda, mabait but then nobody’s perfect. Siguro yung mga napagdaanan niya ang nagtulak sa kanyang manggamit ng iba.

But if the consequences are different we would’ve been good friends.

“Huy… magkagalit ba kayo ni Meg? Magbati na kayo please.”

I don’t know Lorraine. Maybe in time.

___________________

We’re down on our last two weeks of first sem. Yung ibang prof maaga nagpa-exam yung iba hindi pa.

“Yes! Exempted sa DiffCal!”

“Whoo. Sarap sa pakiramdam.”

Nasa labas na ako ng classroom habang ina-announce pa rin ni Ma’am ang mga exempted sa finals.

Tinignan ko naman si Lorraine na parang nanlulumo.

“Problema mo?”

Tumingin naman siya sa akin na parang maiiyak na.

“Exempted ka naman diba?”

“Oo. Grabe hindi ako makapaniwala….Akala ko bagsak ako doon…” malamya niyang sabi.

Haayyy ewan.

“Quantum tayo! Kahit tayong dalawa lang… magkagalit pa rin ba kayo ni Meg?”

“Ayaw ko.”

“Waahhh!!! Bakit!? Ngayon na nga lang eh. Celebration to ng pagkapasa ko.” She whined.

Pero bago pa ako maka-oo may humila na naman ng braso ko.

Arghh!!

“Sorry Lor, pwede ko ba siyang mahiram muna saglit?” hindi na niya hinintay pa ang sagot ni Lorraine dahil tumakbo na siya kasama ako.

Asar! Problema rin nito!?

“Geh! Ingatan mo friend ko ah.”

“Sure!” sagot niya pabalik.

“Whoo. Si Master dumadamoves!” sigaw ni Jet na sa tingin ko ay kakalabas lamang ng classroom.

“Leche! Ano ba!?” piglas ko sa kanya ng makarating kami sa quadrangle.

“Huy! Bibig neto, halikan ko yan.” Ngisi niya.

“Aba manyak pa, bwisit. Tigilan mo nga ako.’ Aalis na sana ako ng hinila niya na naman ulit ako.

“Hep. Sasama ka sa akin. Pasok.” At pinasok na niya ako sa kotse na nasa gilid namin.

“Manong, tara na po.”

__________________