Summer rain

Chapter six

Alon sa dagat.

Ihip ng hangin.

At huni ng ibon

Yun lang ang naririnig ko ngayon.

After niyang umiyak, di na siya nagsalita pa.

Walang naimik saming dalawa.

Di ko alam ang sasabihin ko.

Nahihiya parin ako kahit papano.

Nilakasan ko lang yung loob ko kanina kaya nakausap ko siya.

Pero parang wala siyang balak makipagusap.

Ngayon, sa tingin ko nagpapakiramdaman kami!

Ang AWKWARD kaya!

Tss.

“Everybody hurts some days

It's okay to be afraid

Everybody hurts, everybody screams

Everybody feels this way and it's okay

 it's okay”

Paglingon ko sa kanya,

May tumulo na namang luha!

Sh*t ka Miko! Bakit ka kasi kumanta!

Agad niya naman pinunasan yung pisngi niya.

She is silently crying!

Sunod-sunod yung mga luhang tumutulo sa mga mata niya!

“Raine”

Huminga ako ng malalim.

“two years ago.

Two years ago nangyari yung pinaka di ko malilimutang pangyayari sa buhay ko.

She’s the one. I thought.

Sinabi niya saking mahal niya ko.

At ganun din ako.

We were together for seven months

Nang biglang nawala lahat sakin ng isang iglap.

Sa totoo lang, nabulag ako sa pagmamahal noon.

Inisip ko na, as long as she’s there at nagmamahalan kami

Ayos lang ang lahat.

I was selfish.

Hindi ko naisip na hindi lang kami ang tao sa mundo.

Hindi ko inisip ang pwedeng ibigay pa ni MIA sa mundo after college.

She’s older than me. Two years.

Accelerated din siya so when I was fourth year highschool, graduating na rin siya sa college.

That time, kinausap niya ko.

She said the most painful words I’ve never imagine I would hear.

she’s breaking up with me.

Ang sakit-sakit.

Ang sakit marinig ang mga ganong salita sa taong mahal mo pa.

Gusto niyang ipursue ang pangarap niya sa ibang bansa dahil may mas opportunity dun.

Hindi daw namin kakayanin ang long diatance relationship.

At isa pa,

Bata pa raw ako.

Marami pa raw akong makikilalang babae.

Pero sinabi niyang mahal niya ako.

At patuloy lang niya akong mamahalin kahit nasa malayong lugar siya.

That time, I am so foolishly inlove na masyadong takot malaway sa kanya kaya hindi ako pumayag.

May opportunity naman dito sa Pinas bakit hindi niya muna simulan dito bago umalis?

Pero tinanong niya ko kung mahal ko siya.

Syempre naman kaya umoo ako.

Kung ganon daw, dapat itrust ko siya.

Kung ganon daw dapat bilib ako sa kakayahan niya.

Kung ganon daw hahayaan ko siyang umalis at magkita kami after my graduation in college.

Kung wala pa daw akong ibang mahal,

Edi kami ulit.

Pero kung meron na akong iba,

Ayos lang daw yun.

Pero wag ko daw kalimutan na mahal niya ako.

Mahal niya ako pero kailangan niyang gumawa ng isang desisyon.

Mahal niya ako pero kailangan din matupad ang mga pangarap niya.

Sa huli, pumayag nalang ako.

Mahal ko siya kaya gagawin ko to.

Mahal ko siya at naniniwala ako sa kakayahan niya.

Mahal ko siya at nagtitiwala ako sa kanya kahit magkalayo kami sa isa’t isa.

After nun, three days after umalis na siya.

I realized na dahil sa sobrang mahal ko siya,

I care less about my dreams anymore.

Nawala sa isip ko yung mga gusto kong maabot.

Things became more complicated after that..

Palagi akong nangungulila sa kanya,

Pero hindi ko hinayaang manghina

Kaya ginawa ko syang inspirasyon.

Gagawin ko ang best ko para pagbalik niya,

Ipagmalaki niya ako.

Pero after three weeks lang,

Nakatanggap kami ng masamang balita.

She was raped and ang pinakamasakit sa lahat.

She’s dead.

Lahat kami hindi makapaniwala.

Gumuho ang mundo ko nung nalaman ko yun.

Nawala ang kalahati ng buhay ko.

Sobrang sakit!

Sobrang  sakit na parang binuhusan ako ng asido!

Sobrang sakit na hindi ako makahinga!

Sobranga sakit na gusto ko naring mamatay!”