Marinette>
"Adrian..."
"Üzgünüm ama çok işim var. Ne diyeceksen hemen söyle"
"Adrian...ben seni....seviyorum.."
Adrian soğuk kanlılığını koruyarak bana baktı.
"Üzgünüm ama senden hoşlanmıyorum."
Cevabı netti. Soğuk bir şekilde ilerledi. Inanamıyorum. Bu kadar mıydı ?
"A-adrian"
Dönüp bakmaya zahmet dahil etmedi...
(·̿Ĺ̯·̿ ̿)
Okulun çatısında duruyordum. Aşağıdaki insanları seyir ediyordum.
Kagami ve adrian beraber dondurma yiyip gülüşüyorlardı.
" birbirinizide yiyin bari. Bi yemediğimiz o kaldı zaten"
Yukarısı soğuktu ama ben burda kalmaya kararlıydım. Aniden hoş bir kitar sesi geldi. Sese doğru yürüdüm.
Kitarı çalan kişi gerçekten hoş birine benziyordu. Yürürken yere kapaklandım. Gitar çalan kişi hemen beni fark etti.
" İyimisiniz hanımefendi?"
"Sadece ayağım acıyor"
"Durun yadım edeyim"
Beni banka oturttu ve kızarmış ayağıma baktı.
"İstersen revire gidebiliriz.....?"
"T-teşekkürler ama o kadarda önemli olduğunu sanmıyorum."
"Peki"
Bankın öbür köşesine oturdu tatlı yabancı.
"Ben luka"
Elini tokalaşmak için bana doğru uzattı.
"Be-ben ma-ma-marinette"
"Haha...memnun oldum ma-ma-marinette"
Yanaklarım kızarmıştı.
"Seni hangi rüzgar buraya attı marinette?"
"Bir az moralim bozuldu..."
"Aşk acısı?"
"Evet..nerden bildin?"
"Herşey gözlerinden okunuyor"
"Hangi bölümdesin luka?"
"Psikoloji okuyorum..sen?"
"Tasarım"
"Çok güzelmiş"
"Luka..?"
"Evet?"
"Daha önce aşık oldunmu?"
"Hayır"
"Şey...çok güzel gitar çalıyorsun...tekrar çalabilirmisin?"
"Tabikii~"
Luka gitar çalarken aşasını izliyordum. Kagaminin elindeki çiçeklere baktım...adrian vermiş... gözümden yaşlar dökülmeye başladı. Bi an gitar sesi durdu.
"Çiçeklere yazık..."
"Ne?"
"O çiçekler şu an ölüler....sırf güzeller diye çiçekleri koparıyorlar insanlar..."
"..."
Luka elini benim omzuma attı ve şöyle dedi..
"Belki bir çiçek kadar güzel değil ama...ben sana arkadaşlığını hediye ediyorum"
Lukanın gözleri parladı. Kalbim hiç olmadığı kadar hızlı çarptı.
"Teşekkürler luka..."
