Zoraki Sevgili❤️

12.BÖLÜM: Uzak ama Yakın*

Sizden çoooook özür dilerim bölüm yazmadığım için. Bu aralar üşengeçliğim tuttu o yüzden yazamadım :DSgzkz Ayrıca okunma sayısı gittikçe artıyor. O yüzden hepinize çok teşekkür ederim, yerim sizi :DjKzlx Neyse umarım bu bölümü de severek okursunuz :D

Keyifli olumalar :))

Şişeyi çevirdiğimde Yağmur Can'a soruyordu.

Birbirlerine gülümseyip bakışmaları ile benim sinirim taştı ve zaten bağırışımla da fazla uzun sürmedi. İkiside bana 'kıskanma Zeynep' bakışlarını atıp oyuna döndüler. Evet,kıskanıyorum. Ne yapabilirim?

Y- Doğruluk mu Cesaretlik mi aşkım ?

Can sırıtıp düşünmeden cevabını verdi.

C- Cesaretlik.

Yağmur bir süre Can'a ne yaptıracağını düşündü ve sonunda kararını verdiğinde Can'a bakıp söyledi.

Y- Çantamın ön gözündeki kırmızı rujumu al ve hem Kerem'in hem de kendi dudaklarına sür.

Yağmur'un bu zekice isteğine Yağmurla beraber gülerken Can ve Kerem bize kötü kötü bakıyordu.

Z- Hadi Can hadi.

Can benim ve Yağmur'un ısrarcı sözleriyle zorla gidip Yağmur'un çantasından kırmızı ruju çıkardı ve dudaklarına yaklaştırıp ağır ağır sürdü. Sürmeyi bitirdiğinde Kerem'e doğru pis pis gülümseyerek ilerlerken biz Kerem de dahil Can'ın haline kahkaha atıyorduk.

Can ise Kerem'i tutmayı bir şekilde becerip ona ruju sürdü ve hep beraber kahkaha atmaya başladık.

K- Tipe bak ahahaha :D

C- Sen bir aynaya baksana ahahaha :D

Hepimizin gözlerinden yaş gelene kadar güldük ve sonra oyuna devam ettik.

Can şişeyi çevirdi ve ben Kerem'e soruyordum. Gülümseyerek o soruyu sorduğumda Kerem gözümün içine bakarak cesaretliği seçtiğini söyledi.

Kerem bana yine çok derin bakmaya başladığında ondan gözlerimi hemen kaçırdım. Beni kandırmaya çalışıyor olabilirdi ve buna izin veremezdim. Ondan hoşlanmıyordum değil mi? Hoşlanamazdım. O doğru değildi. Benim için doğru olamazdı.

Kafam bu saçma düşüncelerle dolduğu için rahatlamaya ihtiyacım vardı. Aniden yerimden kalkıp hızlıca lavaboya gittim ve soğuk suyu yüzüme çarptım. Yüzümü kurulayıp aynaya baktığımda onu görünce bağıracakken hemen önüme geçip ağzımı kapattı. Gözlerimiz buluşup birbirine kenetlendiğinde bana bir adım daha yaklaştı.

K- Zeynep..

Ben geri geri adım atarken gözlerimizi birbirinden ayırmıyorduk. Elimde bir sıcaklık hissettiğimde hemen elime baktım ve Kerem'in elimi tuttuğunu gördüm. Hala gözlerini benden ayırmıyordu. Elimi onun elinden hızlıca kurtardım onu itmeye çalıştım ama bir adım bile hareket etmedi. Gözlerinin içine çaresizce bakarak yalvarır gibi çıkan sesimle fısıldadım.

Z- Bırak beni.

Kerem ise umutsuzca gözlerini kapatıp iç çekti ve geçmem için yana kaydı. Ben ise çabucak çıktım ve derin derin nefes alıp verdim. Salona gitmek üzereyken Kerem'in zar zor duyduğum sesiyle bir süre olduğum yerde durdum.

K- Neden.... Neden ona ulaşmama izin vermiyor?

Sesi kırgın geliyordu. Ben de bir anlık gelen deli cesaretiyle Kerem'e gittim ve hiçbir şey söylemeden boynuna sıkıca sarıldım. İlk anın şokuyla yerinde durdu sonra o da kollarıyla belimi sıkıca kavradı. Onun artık rahatladığını hissettiğimde kollarımı çözüp yüzüne bakmadan konuştum.