Aniden, bacağımdan gelen bir sızıyla yavaşça gözlerimi araladım. Gördüğüm şeyden emin olmak istercesine kendimi yavaşca doğrultup, gözlerimi tuvalet kabininin altındaki o boşluğa yönelttim. Elin hâla orada olduğunu gördüğümde, kendimden tekrar geçmemek için kendimi zor tuttum. Zor bir karar alarak kabine doğru sürünmeye başladım.
Bir yandan korkumu bastırmaya çalışırken diğer yandan da o elin kime ait olduğu fikri içim içimi yememe sebep oluyordu. Elimi yavaşça eline değdirdiğim sırada büyük bir çığlık patlattım. Ölmüş olabileceğini düşündüğüm şey bir anda elimi kavrayıp beni kendi tarafına doğru çekmeye başladı. Zor da olsa elinden kurtulup, kabinin altından kim olduğuna bakmaya çalıştım. Gördüğüm tek şey bir çift mavi gözdü. Şaşkınlığımı gizlemeyerek kendi kendime konuşmaya başladım.
"Bu gözler Denizin gözleri."
"Yok canım inanmam."
"Lütfen sen olma, lütfen..."
Delirmişcesine kendi problemimi unutup kendi kendime konuşuyordum.
Kısa bir süre sonra kendime geldim. Bir hışımla ele doğru uzanıp onunla konuşmaya çalıştım fakat hiçbir karşılık alamadım.
"Deniz seni kurtaracağım, bekle." Diyerek ayağa kalkmaya çalışsamda çabalarım boşa çıkmıştı. Ağlayarak arkadaşımın elini sıkıca kavradım. O sırada gelen kapı kırılma sesiyle ürperdim.
"Yardım edin!" Diye bağırıp kabini gösterdim. Şaşkınlıklarını gizleyemeyen insanlar "senin derdin ne?" Dermişcesine gözlerimin içine bakıyordu. Kafamı çevirdiğimde ikinci bir şoka girdim.
Deniz...
Deniz orada yoktu...
*********************
Gözlerimi açtığımda kendimi, hastanenin bir odasında buldum. Kendimi doğrultmaya çalıştığımda bacağımda büyük bir acı hissettim ve kalkıştığım şeyden kendimi vazgeçirdim.
"İyi misin Kayra?" Diyen tatlı bir ses işittim hemen sol tarafımda.
"Anne?" Gözyaşlarımı tutamayarak anneme yanıma yaklaş dermişcesine işaret yaptım.
Anneme sarıldığım sırada " O nerede?" Dedim.
"Kimden bahsediyorsun?" dermişcesine kaşlarını çattı ve kahverengi saçlarımı yavaşça okşamaya başladı.
"Deniz nerede Anne?" Diyerek sorumu tekrarladım.
"Oğlum iyi misin? Deniz kim? Sevgilin falan mı?" Dedi.
Gözlerimi kısarak anneme cevap verdim.
"Ne? Saçmalama Anne. Tanımıyormuş gibi yapma. Daha bu sabah beraber mutfağa geldik ya unuttun mu?
O sırada içeriye Kumsal girdi.
"Abi iyi misin?" Diyerek sarıldı boynuma.
"İyiyim Kumsal, Denizi gördün mü?" Diyerek zorla dişlerimi gösterip tebessüm ettim.
Hiçbir şeyden haberi yokmuşcasına boş bakışlar atan kardeşimden gözümü ayırıp anneme yöneldim.
"Dalga mı geçiyorsunuz lan benimle! bana delirmişim gibi bakmayın, cevap verin!" Diyerek hırçınlaştım.
Zorla kendimi doğrulttum ve ayağa kalkmaya çalıştım. Annemin acırmışcasına bakan gözlerinden süzülen yaşları görünce kendime hakim olmaya çalışsamda başaramadım.
