Zamanda yolculuk mümkün müdür? Ya da zamanımızda olmayan varlıkların zaman dilimine geçiş yapmak? Tam da emin olmamakla birlikte bir araştırma yaptım.
Zamanda yolculuk, zaman içinde belirli noktalar arasındaki hareket, bir nesne ya da bir kişi tarafından uzayda farklı noktalar arasındaki harekete benzer şekilde, tipik olarak bir zaman makinesi veya bir solucan deliği olarak bilinen varsayımsal bir aygıtın kullanılması ile hareket kavramıdır. Zaman yolculuğu, felsefe ve kurguda yaygın olarak kabul gören bir kavramdır.
Görelilik, eğer bir kişi Dünya'dan bağıl hızda uzaklaşıp geri dönüyorsa, seyahat eden bu kişi için Dünya'da daha fazla zamanın geçmiş olduğunu öngörmektedir. Bu yüzden, bu açıdan bakıldığında göreliliğin "geleceğe yolculuğa" izin verdiği kabul edilmektedir (göreliliğe göre, ayrılma ve geri dönüş arasında gerçekte ne kadar zaman geçtiği sorusuna verilecek tek bir objektif yanıt yoktur ancak, hem Dünya'nın hem de yolcunun tecrübe ettiği tam zamanın ne kadar olduğuna dair objektif bir yanıt vardır, yani her birisi ne kadar yaşlandı; ikiz paradoksuna bakınız). Öte yandan bilim toplumunda bulunan birçok kişi geçmişe zaman yolculuğunun oldukça olasılık dışı olduğuna inanmaktadır. Zamanda yolculuğa izin veren herhangi bir teori olası nedensellik problemleri öne sürmektedir.
Büyükbaba paradoksu" klasik bir nedensellik problemidir. A kişisi zamanda geçmişe gittiğini ve A'nın büyükannesi A'nın babasına hamile kalmadan bu kişinin büyükbabasını öldürdüğünü varsayarsak ne olur? Ancak bazı bilim adamları, Novikov'un kendi içinde tutarlılık ilkesine ya da paralel evrenlerin dallara ayrılmasına başvurularak paradokslardan kaçınılabileceğine inanmaktadır.
Deniz'in kaybolduğunu bildiğim günden beri bu tür şeylere merak sarmıştım. Ya bu işi çözecektim ya da pes edecektim. Kumsal ile Okulun bodrumundaydık. Peki ama o şuan nerede? Denizin yanında olma ihtimali nedir? Gerçekten kafayı yemeye başlıyordum.
*ORMANIN KARANLIK BİR BÖLGESİNDE KUMSAL*
Bu yaşadığım şey anca benim başıma gelebilirdi zaten. Yarınım yokmuşçasına koşmaya başladım. Arkamda olduklarından emindim. Buradaki her şey bir garipti. Etrafıma hızlıca bakınca ağaçların çürümüş olduğunu gördüm. Ormanın havası bile içini ürpertmeye yeterde artardı.
Yoruldum.
Artık devam etmek istemiyordum. Çok yorulmuştum. Bu aradığım kişinin ölmüş olabilme ihtimali %100 gibiydi. Adamı canlı canlı pişirmişler ulan!
Bir şekilde Ormanın çıkışına gelmiştim. Büyük bir sevinçle "sonunda!" Diye bağırdım.
Koşar adımlarla ormandan çıktım derken...
"Bu da ne?"
"Neden çıkamıyorum?"
Ormanın çıkışını görüyordum fakat görünmez bir duvar varmışçasına çıkmama izin vermiyordu bu lanetli orman.
Korkumun tüm vücudumu ele geçirmesine izin vererek titremeye başladım. Benim burada ne işim vardı ki? Ben kimim ki? Ağlayarak kendimi buradan çıkartmanın bir yolunu aramaya başladım.
Ormanın iç kısımları daha da havasızdı. Sanki bir şey o pis elleriyle beni boğazlıyor gibiydi.
"Çıt!"
"Kim var orada?"
Bir ses duyduğuma emindim fakat etrafta kimseyi göremiyordum.
"Oh harika"
Ormanın içine yayılan sis gittikçe hakim olmaya başlamıştı. Göz gözü zor görüyordu. Artık etrafı pür dikkat gözetliyordum. Yavaş yavaş geriye doğru ilerledim. Anlamadığım dilde bir şeyler söyleniyordu.
