Alate Cadılık ve Büyücülük Okulu (Katılımlı)

1-

Yazardan not: Normalde bilgilendirme kısımlarını önce yayınlanayı düşünüyordum fakat sizleri çok bekletmek istemediğimden şimdiden hikayeye geçeceğim. Bilgi kısımları ara ara yayınlanır. Hatta onları direk hikayenin içine bile dağıtabilirim. Keyifli okumalar! ✨♥️
Not 2: Bu bölümde olmayanlar "Aha! Başrol değilim!" diye fln düşünmesin. Onlarla sonra karşılaşacağız. 🌟

♡
Mektubu gördüğünde telaştan terlemeye başladı. Kapısının önündeki zarfa uzanırken elleri titriyordu. Zarfı aldı. Bu biricik ablasından bir mektuptu. Azlabanda olan biricik ablasından...

•

Isla Gözünden
Annem ismimi söylediğinde derin bir nefes alıp yanına gittim. Çok fena azar işiteceğim kesindi. Ben bile kendime inanamıyordum. Kim bilir annem ne kadar hayal kırıklığına uğramıştı. Annem de babam Draco da masaya bir patron edası ile oturmuş bana bakıyorlardı. Yüz ifadelerini tam çözemiyordum. Ciddi gibiydiler. Hafif ürkerek karşılarına oturdum. "Ariana Isla Malfoy..." dedi annem sert bir sesle. Elinde Hogwarts'dan gelen mektubu tutuyordu. Yutkundum. "Bak anne, açıklayabilirim...". Annem tek kaşını kaldırdı. "Her şey zaten açık Isla. Hogwarts'dan uzaklaştırılmışsın! Hogwarts'dan!". Annemin sesi yükselmişti. Bu sefer sözü babam aldı. "Isla, bizi hayal kırıklığına uğrattın.". Başımı öne eğdim. "Biliyorum ve özür dilerim. Ama telafi edebilirim! Okulla tekrar konuşamaz mısınız?" . Annem başını iki yana salladı. "Konuştuk fakat olumlu bir cevap alamadık.". Umutla gözlerine baktım. "Hiç şans yok mu?". İkisi de başlarını iki yana salladı. Tekrar derin bir nefes alıp söze girdim. "P-peki şimdi ne olacak?". Etrafta bir süre sessizlik oluştu. "Birkaç büyü okulu ile konuştum. En çok Ilvermony'e ümit bağlamıştım fakat reddedildi. Şu an Alate'den cevap bekliyoruz." Başımı salladım. "Gerçekten üzgünüm. Fakat keşke siz de biraz daha anlayışlı olsanız. Ben sadece eğlenmek istiyordum. Sadece eğlenmek!". Annem de babam da cevap vermeyince sinirle odadan çıktım ve kendi odama gidip kapıyı kilitledim. Karışık hissediyordum. Biraz kızgın, biraz üzgün ve biraz meraklı. Acaba Alate denen okul beni kabul edecek miydi. O sırada aklıma James geldi. O da benimle beraber uzaklaştırılmıştı. O hangi okula gidecekti acaba. Hemen bir parşömen kaptım ve ona mektup yazdım. Ardından ise bu mektubu iletmesi için Scorp'un baykuşunu aldım. Biraz atarlandı fakat umrumda değildi. Mektubu nihayet gönderip rahatça yatağıma uzandığımda yine alt kattan biri ismimi bağırdı. İçimden bir lanet okuyup tekrar ayağa kalktım. Aşağıya indiğimde kız kardeşim elindeki mektubu bana sallıyordu. Bu, beyaz bir parşömen üzerine mavi bir damga olan bir mektuptu. Üzerinde kocaman Alate yazıyordu. Kabul edilmiştim! Sevinçten ağzımdan küçük bir çığlık kaçtı ve heyecanla bu okul hakkında araştırmalarıma başladım.

Virago Gözünden
Kardeşim asamı bana doğrultup rastgele büyüler savuruyordu. "Flipindo!". Ayağım takılmış gibi yapıp kendimi yavaşça yere bıraktım. Gülerek yanıma koştu. Zıplayıp duruyor ve dil çıkarıyordu. Öndeki iki dişi biraz ayrık olduğundan çok komik görünüyordu. Sırıttım."Yine ben kazandım!" dedi neşeyle. Kahverengi saçlarını karıştırdım. "Evet, muhteşemsin!". Ardından onu yakaladım ve gıdıklamaya başladım. Delicesine gülüp mutlu çığlıklar atıyordu. "Hahahahahahah bıra- hahahahaha-k beni!". Biraz zaman geçtikten sonra nihayet onu bıraktım. Rahatladı kerata. "Şimdi ise ben kazandım!" diyerek şakacıktan dil çıkardım. Güldü. O sırada camda kızıl renkli ve siyah benekli bir baykuş göründü. Camı yavaşça tıklatıp bir mektup bıraktı ve uçup gitti. Normian (kardeşim) heyecanla cama doğru koştu ve mektubu kaptı. Mektubu görünce neşesi kaçmıştı. Onun Alate'den gelen bir mektup olduğunu o an anladım. Mektubu bana fırlattı. 4. Yılınızda sizi yine okulda görmekten bilmem ne, bilmem ne... Ayrıca ihtiyaç listesi de gönderilmişti. 4. Yılımın geldiğine inanmak hâla güçtü açıkçası. Mektubu okuduktan sonra Normian'ın yanına gittim. Bir koltuğa oturmuş dalgın dalgın etrafa bakıyordu. Belli ki yine üzülmüştü. "Niye üzülüyo ki bu çocuk şimdi!" diye düşünmeyin. O... nasıl desem... büyü yeteneğine sahip değil. Yani bir kofti. Ona gidip sarıldığımda benimkilerle aynı tonda olan mavi gözleri doldu. "Aah, yapma Normie!" Ona daha sıkı sarıldım. "Üzülecek bir şey yok...". Burnunu çekti. "Nasıl üzülecek bir şey yok abla? Bana asla öyle bir mektup gelmeyecek...". Onu neşelendirmek için gülümsedim. "Daha iyi ya! Sen çok özelsin! Çok nadir kişi büyücü bir aileden gelip bu yeteneğe sahip olamaz. Ayrıca, hem muggle dünyası hem büyücü dünyası ile bağlantın var. Bu harika bir şey!" . O da nihayet gülümsedi. "Haklısın ama insan kıskanıyor işte. Yine de olumlu bakmam daha doğru olur." Onu tekrar gıdıkladım. "İşte benim kardeşim!".

Hydra Gözünden
Soğuk, iliklerime kadar işlemişti. Bu ıssız ormanda hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Asla birinin karşısında ağlamayı sevmezdim. Hayat adaletsiz bir çöp yığınıydı. Pisliklerle dolu bir çöp yığını. "Ne oldu ki şimdi?" diyebilirsiniz. Hiçbir şey yolunda gitmiyor. Ailem beni reddetti. Artık tek evim Alate. Detaylara girmek istemiyorum. Bu konuyu düşünmek bile midemi bulandırıyor. Bu da yetmezmiş gibi her karşıma çıkanın bana kötülük etmesinden bıktım! Yeter artık! Bir gün, öyle bir gün gelecek ki, bana kötülük yapan herkes diz çökecek. O kadar güçlü olacağım ki bütün dünya ismimi duyacak. Sadece sabırlı olmalıyım. Bekle beni bütün dünya. Artık bu çöplük benim çöplüğüm olacak...
Bu düşüncelerimle boğuşurken arkamdan yabancı bir ses duyuldum. "Hırslı, kin ve nefret dolu bir genç demek... İşime yararsın!"

Not 3: Bu fotolar sizce akışı bozuyor mu? Bana sanki biraz öyle geldi. Ayrıca bundan sonra böyle sık kişi değişmeyecek. Bunlar başlangıç bölümleri diyelim ;)
Not 4: Sizce baştaki kimdi?