gedachten paleis

Hoofdstuk 4

Het was niet veel later dan 15:00. Ik lag op mijn luchtbed met oortjes in te lezen.
'Hij is echt zo hot, en jij zou hem nooit kunnen hebben.' Ze was er weer. 'Ik weet niet over wie je het hebt' fluisterde ik naar Hayley 2.0.
'Je weet het wel, Jonah natuurlijk. Weirdo' ze gniffelde en rolde met haar ogen.
'Okey, ik geef mij over. Wat moet ik doen zodat hij me leuk gaat vinden' mompelde ik zachtjes.
'Je moet minimaal 5 kilo kwijtraken' ze zei het alsof het logisch was. Ik wist van mijzelf dat ik niet de dunste persoon was, maar iets veranderen ging mij te ver. Misschien had ze wel gelijk, dat zou zeker zijn aandacht trekken. 'Weet je, je zou er geweldig uitzien. En het zou in jouw voordeel zijn' ze zei het op een soort hatelijke toon.
'Ga weg, het gaat niet gebeuren' mompelde ik terwijl ik opstond en naar het kamphuis liep.

De zon was oogverblindend en ik moest er eventjes aan wennen voordat ik weer verder kon. Een aantal mensen zaten bij de vuurplaats een vuurtje te maken. Ik herkende Rose en nog wat andere mensen. Jonah zat er ook bij. 'Ga er heen!' Zei iemand, maar alleen in mijn hoofd. 'Ga uit mijn hoofd' mompelde ik terwijl ik richting de vuurplaats liep.

'Hey, mag ik erbij komen zitten?' Jeetje wat klonk ik dom. Rose grinnikte: 'natuurlijk mafkees, er is ruimte zat'. Peter schuifde een stuk op zodat er ruimte onstond tussen Rose en peter in. 'Thx' antwoorde ik dankbaar. Ik zat precies tegenover Jonah die een vuurtje probeerde te maken. Hij deed het helemaal verkeerd. Ik moest een beetje lachen toen ik naar zijn geklungel keek. 'Kan jij het beter dan?' Vroeg hij oprecht. Natuurlijk kon ik het beter, ik heb 5 jaar op scouting gezeten.
'Laat mij eens proberen' ik pakte wat hout en een bijl en liep naar het hakblok. Ik hakte het in kleine aanmaakhoutjes. Ik huppelde weer terug en begon te stapelen. Iedereen keek gefascineerd mee terwijl ik het vuur aankreeg.
'Wauw' zei Rose gefascineerd.
Ik legte nog een houtblok erop en ging weer zitten.
Aan de overkant zat Jonah. Hij staarde mij aan en ik kon noet anders doen dan terugkijken.
'Zijn jullie een staarwedstrijd aan het doen zonder dat we het weten?!' Zei peter met een gespeelde dramatische toon.
Ik keek snel weg.
'Neuh hoor. Hé Hayley, zullen we ergen anders heen gaan?' Ik schrok me een ongeluk.
'Eh, sure' natuurlijk kon ik niks anders zeggen. Hij stond op en ik tippelde achter hem aan. Zo te zien wilde hij een stuk het bos in.
We liepen een tijdje naast elkaar, totdat we mooi stuk gras hadden gevonden waar we op gingen zitten.
'Hey' zei Jonah.