9:13 (Dead in Arrival)

Unfair 5

Hindi ko alam kung anong sasabihin, bahala kayo basta ang kyot ko.

Ang anomang pangyayari sa storya ko na tumatama sa anomang pangyayari sa totoong buhay ay hindi sinasadya at imagination ko lang.

Plagiarism is a Crime.

Cassy's.

                “Ready kana ba?” tanong ko kay Crist habang nageempake ng mga damit para pumunta sa lugar na gusto niyang puntahan, naalala ko kase yung sinabi niya sa akin noon.

“Ate alam mo, kahit hindi mo ako gusto maging kapatid. Gusto kitang kasamang pumunta sa lugar na paborito ko.” kahit na bored ako ay sinagot ko siya.

“Saan naman yon?”

“Sa France ate. But meron talaga akong gustong puntahan na alam kong hindi matutuloy.” ngumiti siya.

“Saan naman?”

“Outer space.”

Gusto kong itupad yung hiling niya, pero impossible kasing makapunta kami ng outer space ng magkasama. Ngumiti na lamang ako ng mapait at mapaklang natawa ng mahina, ang weak ko.

“Ate, asan tayo pupunta?” tanong ni Crist.

“Sa lugar na gusto mong puntahan.”

“Talaga? Itutupad mo na yung pangarap ko? Pero mas masaya ata kong buong pamilya tayo.” malungkot na aniya.

“No need, they didn't care of it. Wala tayong aasahan sa kanila Crist wala.” nasabi ko nalang at pinagpatuloy ang pagiimpake. Balak kong magstay na sana kami doon for two week.

Pero malapit nadin kase ang birthday ni Vinn, uuwi nalang kaya kami kapag mga 4pm na sa September 13.

September four na ngayon, may nine days pa kami kasiya naman atang doon muna kami for a while?

I think mas okay nalang yung one week.

“You think okay na yung one week para sa pasiyal natin? ”

“Masiyado nang matagal ate, mukhang di na ata ako aabot sa birthday ni Val niyan.”

“Aabot ka meron pa tayong two days before Birthday ni Val.” ani ko at ginulo ang buhok niya.

“Shall we go now?” tanong ko at inayos ang maleta ko at backpack.

Naka-excuse nadin ako kay Sir, manager panaman ako sa tinatrabahuan ko. Alam ko naman na papayag si sir, may kalagayan kasi si Crist and he know how much i care to my brother. Nasa sa akin na lahat ng pangangailangan, dala ko na yung card ko.

Ang daling decision nito, kagabi lang kami nag plano tapos pagka bukas flight na agad. Well naihanda ko naman na yung gamit namin kaninang madaling araw kaya di mahirap mag impake pagka alis. Alas dos ng hapon kami pumunta sa airport, at dahil sa ayokong pinaghihintay kami.

Tinawagan ko yung kaibigan ko, anak siya ng may-ari nitong airline kaya di mahirap humingi ng private plane, tutal babayaran ko naman kaya di na siya mag-aalala pa.

“Hello” aniya.

“I want a private plane to go to France with my brother, pakisabi nalang kay tita ako na provide sa sweldo ng piloto.” Sabi ko.

“Okay, what time?”

“Now na” i said and then i hung up.

“Are you sure are we going to France?” kanina pa tanong ng tanong si Crist nayayamot ako sumagot tae.

“Oo nga ano kaba, just wait for a while dadating na yung private plane.” sabi ko, umupo ako isa sa mga seat doon at saka pinagmasdan ang mga tao na naglalakad.