SEVEMEDİĞİM ANONİM

~FİNAL~

ÖNCELİKLE KISA BİR FİNAL KONUŞMASI YAPMAK İSTİYORUM

Aslında bu kadar çabuk final yapmaya pek niyetim yoktu. Ama herkes mutlu her şey güzel eee ne duruyorum dedim. (Çünkü durdukça birilerini öldüresim,kaos ortamı yaratasım geliyor)
Veee bu yüzden final yaptım.

Hey hey sakın unutma 'SEVEMEDİĞİM ANONİM' okuru. Seni çok seviyorum ve hiç bir zaman unutmayacağım. Her zaman mutlu kal. Olur mu ?

İYİ OKUMALAR❤

****
-7 yıl sonra-

Sabah her zaman ki gibi uyandım. Farklı bir sabaha... Farklı bir güne...

Aradan 7 yıl geçmişti. Tam tamına 7 yıl... Hepimiz meslek sahibi olmuştuk artık...

Ben iç mimar olmuştum. Eliz çocuk doktoru oldu... Mert pilot oldu. Evet...evet pilot... Mert bayağı uçtu yani. 7 YIL GEÇTİ. ALMİRA HALA AYNI ALMİRA. İç ses de hala aynı iç ses...

Emir'i sorduğunuzu duyar gibiyim...

Emir mimar oldu. Aslında başka bir iş yapmak istiyordu. Ama sırf ben iç mimarım diye mimar oldu o da... ne kadar kendi istediğin şeyi yap desem de dinlemedi...

Ege, peki ya Ege ? Ege 7 yıldır yok. Okuldan ayrılmıştı en son... Bir daha ne duyan oldu... ne de gören... aradık ama telefon numarasını değiştirdi herhalde... Açmıyor...

Her neyseee... Kuzey Hmm... Kuzey baba parası yiyor... Tarih okudu o da... Ama çalışmak istemiyor. Üşeniyormuş...

Hayatım çok güzel gidiyor. Çok mutluyum. Eliz ve Mert sevgili oldu. Biz Emir ile evlenmedik daha...

Evlenme teklifi etmiyor ki gerizekalı...

Size bunu anlatırken saat geçti görüyor musunuz ?

Giyindim ve evden çıktım. Her zaman ki gibi arabama bindim ve şirkete yol almaya başladım. Yolda giderken aniden telefonum çaldı. Eliz arıyordu.

Telefonu açıp hoparlöre aldım.

Eliz: Kanka hemen benim hastaneye gel. Emir geldi şu an... KAZA YAPMIŞ !

Elim ayağım titremeye başlamıştı. Tamam tamam sakin olacağım. Huhh. 1 2 3, 1 2 3... OLAMIYORUM !

Ben: Kapat geliyorum !

Telefonu kapattığında arabayı hastaneye sürdüm. Vardığımda hemen indim ve içeriye girdim. Danışmanın yanına gittim.

Ben: EMİR AKAY NEREDE ?!

Danışman: Sakin olun lütfen. Şimdi ne zaman geldiğini söyleyin.

Ben: Bilmiyorum. Kaza yapmış. Emir Akay.

Danışman: Haa siz ! Siz Almira hanımsınız değil mi ?

Ben: Evet ?

Danışman: Benimle gelin lütfen.

Danışman kadın ayağa kalktı ve bir yere doğru yürümeye başladı. Hemen peşinden gittim.

Hastanenin bir kapısından arka bahçeye çıktık. Bahçe balonlarla süslenmişti.

Aniden konfetiler patladı...

Sakin olmaya çalışıyordum ama anlamıyordum...

Neler oluyordu burada ?

Etrafıma bakınırken her taraftan insanlar ortaya çıkmaya başladı. Aniden karşımdan bana doğru gelen takım elbiseli Emir'i gördüm. Gözlerimden süzülen yaşlara engel olamıyorken bir yandan da gülümsüyordum.

Emir elinde ki çiçeği elime verdi. Ben ona öyle bakarken diz çöktü ve elinden yıllardır görmeyi beklediğin kırmızı kutuyu çıkardı.

Emir: Almira'm...Biliyorsun ben iyi konuşamam. Bu yüzden kısa keseceğim... Gönlümün sayfalarında imzanı atıp kalan sayfaları benimle birlikte yazar mısın?

Gözlerimden boşalan yaşlara karşıt olarak gülümserken Emir'in de ağladığını gördüm. Kafamı kaldırıp etrafımda ki insanlara baktım. Herkes duygulanmıştı. Ve tam karşı da...
Mert ile Eliz kol kola bize bakıyorlardı. Eliz ağlıyordu...

Eliz bana gülümsediğinde ona karşılık verdim. Kafamı tekrar Emir'e çevirdim ve konuştum.

Ben: Senin gönlünün sayfaları umurumda değil.

NE YAPIYORSUN SEN ?! Dur iç ses fake atacağım...

Ben: Önce benim gönlümün sayfalarını yazalım ! EVET EMİR EVET !

Emir önce bir süre yüzüme baktı. Daha sonra hiç mimik hareketi yapmadan ayağa kalktı etrafta korkunç bir sessizlik vardı...

Emir ceketini çıkarıp yere koydu. Şu an tepki vermiyordu bile...

Elinde ki yüzüğü elime taktı. Ve aniden bağırarak beni kucağına alıp döndürmeye başladı.

Ben çığlık atarken herkes bizi alkışlıyordu.

Emir beni yavaşça indirdi ve yüzümü elleri arasına alıp bana gülümsedi.

Emir: Seni çok seviyorum sevmeyi sevdirenim...

Ben: Ben de seni çok seviyorum çok sevdiğim anonimim...

***

🖤