Broken No More

<Kabanata 2>

"Alala mo dati, dba umiyak ako..sabi mo.. "tama na..andito naman ako..hindi kita iiwan.."
ngayon umiiyak nanaman ako.. sabi mo.. "tama na.. ..makakalimutan mo rin ako.."

"Señorita Sawili, ania na po ang emung mga amega"(narito na po ang inyung mga kaibigan" wika ni Esyang.
Si Esyang ay ang bago naming kasambahay,dahil sya yung kapalit ng kanyang tiyahin na may sakit kay sya mo na pansamantala. Labing walo na taong gulang pa lamang siya, mas matanda aku ng dawalang taon sa kanya.

Para sakin ang kanyang bilugang mukha ay katamtaman lamang , lalo na ang kulay kayumanggi ng kaniyang balat na lumilitaw ang kanyang kagandahan. Palubog na ang araw habang tanaw ko rito saking bintana.
"Ganiha ra kaayo ka diha Señorita"(Mga iilang oras na kayo diyan Señorita)" hirit nya sakin, habang naka sandal sa tapat ng aking pintuan.

Ngumiti lang ang aking isinukli sa kanya saka tumayo at umikot ng ika tatlo sa harap ng salamin. "Unsa ang emung maka istorya Esyang "(Ano ang iyong masasabi Esyang") umikot muli na may ngiti saking mga labi.
Humarap ulit sako sa salamin upang maitali ng maigi aking buhok sinigurado na isang hibla ng buhok ay walang tatayo saking ulo.Pinili ko iyong bagong bili ng aking ina na pang-ipit sa buhok na may hugis puso na kulay pula para bang diyamante na kumikinang-kinang.

Sinuot ko yung bagong saya na ipinatahi ni Ina kay Ginang Rita
na may burda na bulaklak sa gitna, Nag lagay din ako na kaunting koloreto sa mukha, at pampapula ng labi gamit ang kaunting patak ng asuete.

"Señorita,ania na ang emung mga amega"(narito na po ang inyung mga kaibigan Señorita)"paalala sakin ni Esyang, akuy tumayo na at muling umikot sa kanyang harapan.
"aku'y na hihilo sainyong ginagawa señorita" saad niya.

Mabilis akung bumaba sa hagdanan at lumapit nlsakin mga kaibigan.
Sina Romina Montecarlos at Daniella Bautista, sila ang aking palaging kasama sa ng mga Okasyon dito saming pook.
Sa ngayun wala kaming pasok sapagkat bisi ang lahat nga istudyante dahil  sa  isang kaarawan ng aming kaklasi na anak ng kaibigan ni Ama sa pulitiko.

Habang patungo sa Hacienda de Basilgo, napa isip ako don sa nangyari kani ng ilog liwayway,
Basi kasi sa binatang ginoon kanina pa hindi sya naka intindi nga Cebuano, at hindi noon ko lamang sya na kita dito saming lungsod, talagang di nga sya taga rito, sapalagay ko bagohan lamang sya.

"Liling?Nganung naka tunganga ka diha?(Bakit naka tulala ka dyan liling?
  wika ni Daniella.
Napa tigil ako saking pag iisip sa ng yari kani-kanina lang.
  Umiling lang ang aking sagot sa kanya, at hindi naman ito nag tanong pa muli.

"Mga Señorita, ania nata sa Hacienda de Basilgo"(Mga Señorita, nandito na pa tayo sa tahanan  nga mga Basilgo).
sabay lahad ang kanyang kamay upang kami ay alalayan sa pagbaba ng kalisa.
   "Daghang samalat, Mang isko"(Maraming salamay ho mang isko) saad ni Romina sa kanilang
Kutchero.
   Maraming mga taong dumalo sa kaarawan sa kaiisang anak ni Don Mathias Basilgo, na si Maria Ellenna Basilgo, at sa araw na ito na nasa dalawampu gulang na sya.
   Iba't-ibang uri nga mga taong dumalo rito ,may iba mga kilala ko ,
ang iba ay hindi para bang gali pa iyo sa ibang lungsod.
At may nahagip aku saking paningin
yong binatang ginoon sa ilog liwayway ay na rito, nagtama ang aming mga paningin , ngunit aku'y bumitaw sa pagkat aku na iilang sa kanya mga titig sakin.Kaya't tumungo na lang ako sa mga pagkain nasa mesa.
Sina Romina at Daniella naman ay tumungo sa ibang mesa, kaya nag-iisa na lamang ako.

Hindi na pansin  ni Sawili na may taon sa kanyang likuran at sa kanyang pag atras na apakan nya nag isang paa ng binata kaya napa sigaw ito.
"Paumanhin ginoon, aku'y hindi naka tingin saking pag-atras  at akala ko walang tao likuran". saad ko sakanya.
  "walang amunan iyong binibini,sa pagkat kasalanan ko man iyon ,dahil hindi rin aku naka tingin saking paglalakad"wika nya sakin.
"Maaari na kitang makilala binibin?"singit nya.
"ah..ehh. Oo naman ginoon", Aku si Sawili o mas kilalang bilang liling" sabi ko sa kanya.
  "Napaka gandang pangalan naman aking binibining Sawili" Aku rin naman pa si Carlos de Magellan, sabay hawak saking kamay at hinalikan niya ito.
  "Paumanhi sa nangayari kanina binibining Sawili , hindi na intindihan ang inyo mga sinabi sa kanila dahil kakarating ko lamang dito sa Lungsod ninyu.
Nanggaling pa aku sa Espanyal,
  gustohin ko man hindi pumarito ngunit kagustohan ito ng aking Ama.
Peru parang ngayun hindi na aku nag-sisi pang muli, may dahilan na akung pumarito" saad nya sakin.

"Nang bula kapa Ginoong Carlos,
hindi mo aku madadala sa mga ganyan-ganyan mo, di ako katulad nga iba mong mga babaye".sita ko sa kanya.

"Binibini hindi ito bula lamang ,nanggali ito saking kalud-kaluubang puso".dagdag ni Carlos.
  Dumating sina Romina at Daniella habang nag uusap kami ni ginoong carlos.
  "Liling, kinsa na siya ang binatang ka istorya nimu?(Sino iyang binatang kausap mo?) ngiting tanong ni Daniella.
" Mga gagandang binibini ako si Carlos de Magellan " at inilagay niya ang kanyang sumbrero sa may dibdid,  singit ni Carlos.
"Ginoong Carlos, ako naman si Romina ang matalik na kaibigan ni liling",ngiting pakilala ni Romina.
  "at ginoon ako si Daniella kaming tatlo ay magkakaibigan na simula bata pa." dagdag ni Danilla.

Napangiti na lamang ang binatang carlos dahil sa mga sina sabi nga kaibigan ni Sawili, at na aaliw naman nina Daniella at Romina si Carlos , paminsa- minsa sasali sa usapan si Sawili ,ngunit namanatili na lamang syang tahimik sa gitna ng kanyang mga kaibigan,at  hindi  nila na  pansin ang mga oras dahil sa katinding kadaldalan nga dalawa.

Maya-maya napag-isipan nani Sawili na mauna nang umuwi, sa pagkat parang ang dalawa niyang kaibigan wala pang balak umuwi.
Kaya nagpasya ng tumayo sya at napa tingi naman ang tatlo sa gawi nya.
"Naunsa man ka ling
  Ngayung na tindog man ka?"(Anung nangyari ling, bat ka tumayo?kunot noong tanong ni Daniella.
"May problima ba?"singit ni Carlos
"Oo, nga ling?"dagdag pa ni Romina
"Wala namang problima , eh kasi  hating gabi na, inaantug na ako". wika ko sa kanila.
"eh, pano iyan wala pa si mang isko" alalang-alalang saad ni Romina.
"Oo nga liling, pano na iyan".sabi ni Daniella.
"ahmm, sumabay kana lang sakin binibini, dahil akuy uuwi at magpapahinga na rin".singit ni Carlos.
"Wag kayong mag-alala di ako yung taong iniisip yong , tas pinsan ko si Maria, kay di aku gagawa ng masama sa kaibigan nyun.Malinis ang aking hangarin. "dagdag niya.
"Talaga lang ginoon, dahil kami mismo ang makakalaban mo"sita ni Daniella.
  "Oo, naman mga binibini..
Pano mauna  na kami sa inyo."wika ni Carlos , sabay hawak saking kamay upang alalayan ako.

•Abangan ang susunod na kabanata
   Ano kaya ang mangyayari kay Sawili?O totoo ba talagang  na hindi masama si Carlos?
Tunghayin po natin.
Maraming-maraming salamat po sa mga taong sumusuporta saking istorynag ginawa ko.
 

Note:Pasensya na po sa mga ilan-ilang words na hindi gaano ka tugma sa bawat talata.(wow to tula😆).
  At maraming salamat po sa inyu pagbabasa..
   Sa mga taong di pa naka basa nito.
Basahi ninyu na po.❤
Naway pagpalain kayu ng may kapal!

Plsss po follow may Account.
•Fb_account=AnneMontesCape
•IG_account=@babydemon081229
•Twitter_account=@Aning00948577