Broken No More

<Kabanata 1>

   *Pamilyang Lapu-Lapu*
Saking paglalakbay patungo sa Bukal na liwayway , palapit ng palapit  na aku may napansin akung tao, at may dala syang kabayong puti.
"Kinsa ka ?(Sino ka)"Ug nag unsa ka dire-ah(anong  ginagawa mo dito)
napasinghal na pagtanong ko sa kanya,at   napatingin sya saking gawi.
"Paumanhin binibini  (sabay tanggal sa kanyang kalo(Sumbrero)inilagay sa kanyang dibdib at yumoko )  akuy hindi naka intindi ng Cebuano, ngunit ako'y na pa rito lamang upang maka linghap na masarap  na hangin, at hindi ko rin naman palang akalain na mamay-ari na palang rito, Mauuna na ako binibini"
  Sabay talikud sakin at sumakaya sa kanyang kabayo.  
   Nag-daan ng mga ilang oras na nagpasyang kung umuwi na , baka hinahanap na ako saming bahay lalo saking inahan(ina)
Pagkarating ko sa bahay nandon na pala aking ama na kaupo sa hapag kainan , lumapit aku at nag mano sa kanilang dalawa ni ina.
  wala akong mga kapatid dahil makapinsala
ang pagbubuntis ni ina,kaya't ako lang ang tanging naging anak nila.
 
Habang nasa hapag kain kame
  nag-uusap sina ama at ina ,
tungkol sa politika, at may bagong daw'ng mangalalakal dito saming lungsod ,na galing sa
Purtogues ,Espanya(Spanish/Spain).

*Pamilyang Magelllan*
Aku'y narito sa daungan nga mga bapor tabo
kakarating ko lamang dito sa Mactan,Cebu.
labag man saking kalooban na pumunta rito
ngunit wala na akong magagawa pa dahil ka gustohan ng aking ama na dito  kame manirahan, ng galing ako sa  Espanya(Spain).
Maya-maya dumating na ang aking sundo,
"Paumanhin Señorito Carlos  akuy na tagalan " wika ni Mang Amiro.
Si Mang Amiro ay isang kutchero ng aming kalisa, matagal na syang nanunungkulan saming pamilya.
Halos parang kunarin syang ama,Nasa apatnapung taong gulang na si Mang Amiro , may tatlong anak , dalawang lalaki at isang babae na bunso, na may kanya-kanyang pamilya na.
" Ngumiti lang ako kay mang amiro saka sumakay na sa kalisa".
Habang nasa kalagit-naan kame ng daan patungo saming tahanan
may nahagip ang aking mga mata , isang kagubatan na para bang  may ilog dahil sa lakas ng ingay ito.
"Mang Amiro? Ihinto no muna. wika ko rito,
"bakit po señorito? may na iwan po ba kayo?" tanung nya sakin.
"wala naman mang amiro" may ilog na dyan sa gubat naiyan?" tanung ko rito.
  "May roon ho siñorito, napa kaganda nga iyan, ngunit di man lang pinupuntahan nga mga tao dyan, peru may nag iisang tao ang pumupunta sa ilog ng bukal na  Liwayway. Yung anak ni Don Lapu-Lapu ang Datu ng ating Lungsod" wika niya sakin.

Napa tangun nalang ako sa mga sina sabi ni mang amiro. "Tara na ho" sabi ko.
Naka rating na kame saming tahanan at naka abang na sa may pinto ang aking ina at bunso kong kapatid nasa sampung taong gulang.
Nauna silang  lumuwas sakin dito.
gustohin ko man na doon na lamang dahil nandoon ang aking ibang  pinsa, aking lolo at  lola.
   May mga tiyahin, tiyuhin at  pinsan  naman aku rito ang mga anak ng  kapatid na aking ama.
"te  extraño mama"(imissyou) wika ko saking ina at sabay yakap.
"te extraño para"(imissyoutoo) at yumakap sakin pabalik.
   Niyakap ko na din yong kapatid ko.

Pagkatapos ng aming yakapan tumuloy na kame sa luob.
"Manang Diday?paki handa na po ang  mga pagkain sa mesa" sabi ni ina.
Si manang Diday ay asawa ni mang Amiro, pareho silang mag asawa na matagal na samin nanunungkulan, kaya't di na sila iba sakin ,kasi hapos si manang na ang nag alagan sakin.

Lumapit ako kay manang at niyakap ko sya ng mahigpit.
"batang ito oh parang  mga ilang taon na di tayo nag kita," sita  niya sakin.
(hahaha)napatawa man ako sa mga sinabi ni manang, at bumitaw aku sa kanyang pagyakap.
"Oh sya , pumunta kana roon sa iyung silid upang ika'y maka pagbihis na" sabi nya sakin.

Tumalikud na aku kay manang upang maka pag bihis ng madali , "Manang di na ako kakain busog pa ho aku", naglakad na atu patungo sa aming kuwadra ng mga kabayo at  pupuntahan ko iyung ilog ng Bukal na liwayway.
Tama nga ang sabi ni Mang Amiro napakaganda nga dito, napamaka sarap ang simoy nga hangin , at maraming mga ibong nag iingay.
  At may biglang nag salita saking likud,
Kinsa ka ?(Sino ka)"Ug nag unsa ka dire-ah(anong  ginagawa mo dito)
napasinghal na pagtanong ko sa kanya,at   napatinga sya saking gawi.
"Paumanhin binibini  (sabay tanggal ko saking sumbrero  at inilagay ko saking  dibdib at yumoko )  akuy hindi naka intindi ng Cebuano, ngunit ako'y na pa rito lamang upang maka linghap na masarap  na hangin, at hindi ko rin naman palang akalain na mamay-ari na palang rito, Mauuna na ako binibini"
  At tumalikud na aku sa isang dilag na binibini.

Ps:Sana po patuloy ninyung Abangan ang iba pang mga kabanata sa istoryang nito , lalo na sating dalawang  bida .
Maraming Salamat po sa inyung lahat!